خواص درمانی چغاله بادام:

میوهٔ درخت بادام در ابتدای رویش تا حدودی سفت بوده و قشر خارجی آن سبز رنگ و پوشیده از کرک ظریفی می‌باشد. در داخل آن نیز روکشی قرار دارد که سفید و نرم بوده و مغز آبکی و نازک بادام را در خود نگهداری می‌کند. به مرور پوسته‌های رویی و داخلی بادام سخت تر شده و مغز بادام نیز شکل نهایی خود را می‌یابد. از زمانی که میوه جوان است و هنوز رشد کامل نکرده و کال است، به آن چغاله بادام گفته می‌شود.
در قدیم معتقد بودند .... این میوه نارس باعث تقویت لثه و ریشه دندان‌ها می‌شود و برای خشكی دهان مفید است. چغاله‌هایی كه مقداری تلخی دارند حاوی مقدار بسیار كمی اسیدسیانیدریك و تركیبی از سم خطرناك سیانور هستند كه مصرف زیاد آن می‌تواند منجر به مسمومیت در مصرف‌ كننده شود. به طور كلی مواد مغذی میوه كال و نارس بادام كمتر از میوه‌های رسیده است و از نظر كلسیم، آهن و به طور كلی املاح معدنی در سطح پایین‌تری قرار دارد. رسیده این میوه افراد را در برابر بیماری‌هایی چون پوكی استخوان ، افزایش كلسترول ، كم‌خونی و چسبندگی روده‌ها محافظت می‌كند، اما تا وقتی كال است از این ویژگی‌ها برخوردار نیست.
البته این میوه در صورت عدم افراط و رعایت برخی نكات بهداشتی فایده مهمی چون جلوگیری از گرفتگی عضلات دارد. در واقع میوه سبزرنگی نظیر چغاله بادام كه كال و نارس است سرشار از كلروفیل است. كلروفیل داخل بدن در مسیر كانال گوارشی به تولید منیزیم كمك شایانی می‌كند و از آنجا كه منیزیم برای كاهش گرفتگی عضلات نقش بسزایی دارد، خوردن متعادل آن می‌تواند تا حدی در بهبود گرفتگی عضلات مفید واقع شود.
از سوی دیگر این نوبرانه تركیبات اسیدی دارد كه وجود آنها در معده مانع آسیب رسیدن به بافت معده و بروز سرطان معده می‌شود؛ البته باید گفت این نوبرانه از نظر ویتامین C كامل نیست و كم كالری بودن آن نیز موجب لاغری نمی‌شود. این میوه اغلب هضم سنگینی دارد و از آنجا كه با هدف كسب سود بیشتر توسط باغداران با وسوسه دلالان و واسطه‌ها زودهنگام عرضه می‌شود بیش از حد كال و نارس بوده و طبیعت آن بسیار سرد است به گونه‌ای كه فرد با مصرف بیش از اندازه آن به اصطلاح عامیانه سردی می‌كند و گاهی دچار عوارضی از قبیل دل‌درد، تهوع، اسهال و سردرد می‌شود.

2  |  بیتوته  |  بازدید: 1619