زندگی با سرگیجه BPPV:

نکات کلی برای زندگی با BPPV شامل موارد زیر است:
پیگیری حرکات سر و موقعیت های سر که باعث سرگیجه می شوند
از انجام حرکات ناگهانی سر خودداری کنید
برای جلوگیری از حرکت کریستال های کلسیم ، سر را به حالت عمودی نگه دارید
هنگام ایجاد گیجی یا سرگیجه، حرکت سر به آرامی در وضعیت خنثی یا دراز کشیدن روی تختخواب یا نیمکت می تواند کمک کننده باشد. صبر کنید تا این علائم برطرف شوند.
منییر:
بیماری منییر یکی از اختلالات گوش داخلی است که میتواند باعث سرگیجه شود. سرگیجه یکی از انواع خاص گیجی است که در این حالت شما احساس می کنید درحال چرخش هستید.
منییر همچنین میتواند باعث وزوز گوش، کم شنوایی نوسانی (درجات آن تغییر می کند) ، احساس پری و یا فشار در گوش شود.
این اختلال نامش را از پزشک فرانسوی، پراسپر منییر، گرفته است که در دهه 1860 همانطور که اکثر مردم معتقد بودند گفت علائم آن از گوش داخلی منشاء میگیرد نه از مغز.
چه چیزی باعث منییر می شود؟
پزشکان معتقدند چگونگی پیشرفت علائم منییر را فهمیده اند. مایعی در بخشی از گوش داخلی شما به نام لابیرنت ساخته میشود و دارای ساختارهایی است که به شنوایی و تعادل کمک میکند. مایع اضافی با سیگنال هایی که مغز دریافت می کند تداخل دارد و باعث ایجاد سرگیجه و مشکلات شنوایی می شود.
اینکه چرا مردم منییر میگیرند مشخص نیست. محققان چنین نظریه درباره اینکه چه چیزی میتواند روی مایع گوش داخلی اثر بگذارد دارند:
ترشح ضعیف (به دلیل انسداد یا ساختاری غیر طبیعی در گوش شما)
بیماری خودایمنی خودکار (هنگام سوء عملکرد سیستم دفاعی و حمله اش به سلول های سالم بدن شما)
واکنش آلرژیک
عفونت ویروسی
زمینه ارثی
ضربه به سر
سردردهای میگرنی
ممکن است که ترکیبی از دلایل با هم باعث منییر شوند.
علائم:
منییر یک بیماری پیش رونده است ، به این معنی که با گذشت زمان بدتر می شود. ممکن است به آرامی با دوره های کم شنوایی شروع شود. سرگیجه ممکن است بعداً توسعه یابد.
در کنار علائم اصلی ، برخی از افراد ممکن است علائم زیر را داشته باشند:
اضطراب
تاری دید
حالت تهوع یا اسهال
لرز
عرق سرد و ضربان قلب بالا
حملات به اندازه 20 دقیقه یا 24 ساعت طول می کشد. ممکن است در هفته چندین حمله را تجربه کنید ، یا حمله ها ماه ها یا حتی سال ها از هم فاصله داشته باشند. پس از آن ، ممکن است احساس خستگی کرده و نیاز به استراحت داشته باشید.
با پیشرفت منییر، علائم شما ممکن است تغییر کند. کاهش شنوایی و وزوز گوش شما ممکن است پایدار شوند. ممکن است به جای سرگیجه های  گاه گاهی، تمام وقت با معضلات تعادل و بینایی درگیر شوید.
شما با متخصص شنوایی در مورد علائم و سابقه پزشکی خود صحبت خواهید کرد. یک سری آزمایشات تشخیصی شامل موارد زیر می توانند تعادل و شنوایی شما را بررسی کنند:
1- آزمون ادیومتری:
آزمایش ادیومتری (شنوایی سنجی): با این تست متخصص میتواند کم شنوایی را در گوشی که تحت تاثیر قرار گرفته است کشف کند. میتواند شامل یک تست برای سنجش توانایی شما برای گفتن تفاوت بین کلماتی مانند “فیل” و “بیل” باشد که به آن تست تمایز گفتاری میگویند.
الکترونیستاگموس گرافی (Electronystagmography) : تست ENG تعادل شما را ارزیابی می کند. شما در اتاق تاریک قرار خواهید گرفت و حرکات چشم تان را با دمیدن هوای خنک و گرم در کانال گوش اندازه می گیرید.
الکتروکوکلئوگرافی (EcochG): این آزمایش فشار مایعات را در گوش داخلی شما اندازه گیری می کند.
2- الکتروکوکلئوگرافی:
آزمایشات تصویربرداری اضافی: ممکن است برای شما MRI یا سی تی اسکن تجویز شود که احتمال چیزی غیر از مینیر را در علائم شما رد کند.
درمان:
درمان دارویی با کاهش سرگیجه و مایع موجود در گوش شما سروکار دارد. دارو برای بیماری حرکتی ممکن است به سرگیجه شما کمک کند و اگر یک عارضه جانبی شما حال تهوع باشد ، یک داروی ضد تهوع ممکن است آن را کاهش دهد.
سایر روشهای درمانی شامل موارد زیر است:
داروهای مدر (دیورتیک)
استروییدها
سمعک: علاوه بر دارو ، ممکن است درمان هدفمندی را برای کمک به مشکلات تعادل انجام دهید. سمعک می تواند گوش آسیب دیده شما را بهبود ببخشد.
سمعک پشت گوشی
دستگاه منییت: در روش دیگری از این دستگاه برای اعمال فشار به کانال گوش شما از طریق یک لوله استفاده می شود. این امر باعث بهبود حرکت مایعات در گوش شما می شود.
تزریقات: سوزن مستقیم به گوش شما می روند و میتواند سرگیجه شما را تسکین دهند. پزشکان ممکن است یک آنتی بیوتیک به نام جنتامایسین را انتخاب کنند که برای گوش داخلی شما سمی است. این کار عملکرد گوش آسیب دیده را کاهش می دهد به طوری که گوش “بهتر” شما تعادل را به عهده میگیرد. این روش در مطب پزشک انجام می شود و قبل از تزریق به شما بی حس کننده داده میشود. ممکن است پزشک شما تزریق استروئید را انتخاب کند.

1  |  دکتر سلام  |  بازدید: 970