علائم و نشانه های زخم بستر:

بسته به اندازه، عمق و شدت آسیب دیدگی لایه های بافت پوست، زخم بستر به چهار مرحله تقسیم می شوند.
مرحله اول:
بیشتر زخم بستر همیشه از پوستی مایل به قرمز شروع می شوند. ممکن است بیماران روی پوست قرمز احساس سختی و یا داغی کنند. در این مرحله روند تغییر ساختاری بافت قابل رفع است. در صورت عدم وجود فشار بر روی پوست، پوست به حالت عادی باز خواهد گشت.
مرحله دوم:
در این مرحله زخم بستر باعث ایجاد برآمدگی می شود. این بدان معنی است که بافت زیر پوست شروع به مردن می کند. اگر فشار ایجاد شده بر روی پوست رفع نشده و مراقبت از منطقه آسیب دیده به موقع انجام نشود، زخم بستر می توانند به سرعت و در حد خطرناکی پیشرفت کنند.
مرحله سوم:
در این مرحله سوراخ یا زخم در بافتی که مرده، ایجاد می شود. آسیب بافت به لایه زیرین پوست رخ داده و می تواند به استخوان حمله کند.
مرحله چهارم:
این بدترین مرحله زخم بستر است. آسیب دیدگی به عضلات و استخوان ها حمله کرده است. مناطق آسیب دیده غالبا آبکی هستند.
برخی از عوامل خطرزای زخم بستر عبارتند از:
عدم تحرک و زخم بستر:
افرادی که صدمه مزمن مانند فلج، جراحی یا کما دارند مستعد ابتلا به زخم بستر هستند. زیرا آنها معمولا توانایی حرکت ندارند.
پیری:
زمانی که سن افراد بالاتر می رود، پوست آنها خشکتر، شکننده تر و نازک تر شده و خاصیت ارتجاعی خود را از دست می دهد و سلول های جدید پوست کندتر تولید می شوند. بنابراین این توضیح می دهد که چرا آنها در معرض خطر ابتلا به زخم بستر قرار دارند.
بی اختیاری روده:
عفونت به دلیل وجود مدفوع می تواند خطرناک باشد و فرد را به سمت موارد شدید زخم بستر سوق می دهد.
سیگار کشیدن و زخم بستر:
اگر به طور مرتب سیگار می کشید، پوست شما خشک می شود و این یکی از دلایل ایجاد زخم های فشاری است.
آسیب نخاعی:
اگر شما از آسیب نخاعی رنج می برید، احتمالاً به زخم بستر دچار می شوید. زیرا توانایی تغییر موقعیت خود را ندارید. همچنین بیماری هایی مانند دیابت سرعت بهبودی را کاهش داده و خطرات ابتلا به زخم بستر را افزایش می دهند.
رژیم غذایی ضعیف و زخم بستر:
کمبود کالری، مایعات، ویتامین ها، مواد معدنی و پروتئین در رژیم غذایی روزانه می تواند باعث شکسته شدن بافت ها شود. زمانی که شما متوجه علائمی از این بیماری شدید، باید هرچه سریعتر به پزشک مراجعه کنید. زیرا همانطور که اشاره شد این یک بیماری بسیار خطرناک و دشوار است. بنابراین تشخیص زودرس و درمان زودهنگام بسیار ضروری است. ممکن است برخی از بیماران به مدت چندین هفته در بیمارستان بستری شوند و یا به آنها توصیه شود که استراحت کنند. با شرایط پیچیده تر، بیمار ممکن است تحت عمل جراحی قرار گیرد.

0  |  دکتر سلام  |  بازدید: 854