عوامل مخاطره آمیز برونشیت:

عواملی که خطر بروز برونشیت را بالا می برند شامل این مواردند:
دود سیگار:
افرادی که سیگار می کشند یا با فردی که سیگار می کشد زندگی می کنند بیشتر در معرض خطر ابتلا به هر دو نوع برونشیت (حاد و مزمن) قرار دارند.
مقاومت پایین بدن:
این بیماری می تواند به علت بیماری دیگری مثل سرماخوردگی اتفاق افتاده باشد یا ناشی از اختلالات مزمنی باشد که سیستم ایمنی فرد را سرکوب می کنند. افراد مسن، نوزادان و کودکان بیشتر در خطر ابتلا به برونشیت هستند و نسبت به عفونت آسیب پذیرترند.
قرار گرفتن در معرض محرک ها در محیط کار:
اگر در محیطی کار می کنید که با مواد تحریک کننده ریه سر و کار دارید یا در معرض گازهای شیمیایی قرار دارید، بیش از سایرین در معرض ابتلا به این بیماری هستید.
رفلاکس معده:
ترش کردن مکرر معده سبب تحریک گلو می شود و فرد را بیشتر در معرض ابتلا به این بیماری قرار می دهد.
عوارض جانبی برونشیت:
اگر چه یک دوره برونشیت معمولا نگرانی خاصی ایجاد نمی کند اما در بعضی از افراد برونشیت مکرر می تواند منجر به ذات الریه شود. دوره های مکرر برونشیت ممکن است نشان دهنده این باشند که فرد مبتلا به بیماری مزمن انسدادی ریه است.
آیا برونشیت مسری است؟
برونشیت حاد می تواند مسری باشد چون به علت عفونتی که توسط یک ویروس یا باکتری به وجود آمده، ایجاد می شود. برونشیت مزمن معمولا مسری نیست چون اختلالی است که اغلب به علت تحریک طولانی مدت مجاری تنفسی ایجاد می شود.
انتقال برونشیت:
اگر مصرف آنتی بیوتیک برای درمان این بیماری شروع کرده باشید، حدود ۲۴ ساعت بعد از شروع مصرف دارو مسری بودن آن متوقف می شود. اما اگر یک ویروس سبب برونشیت حاد شده باشد، مصرف آنتی بیوتیک کارساز نیست. بعضی از افراد تا چند روز و برخی دیگر تا یک هفته می توانند این بیماری را به دیگران منتقل کنند.
برونشیت حاد چگونه منتشر می شود؟
اگر این بیماری به علت عفونت ویروسی یا باکتریایی به وجود آمده باشد، به همان روشی که سرماخوردگی منتشر می شود انتقال میابد. یکی از راه های انتقال آن هنگامی است که فردی که برونشیت حاد دارد سرفه یا عطسه می کند و فرد دیگر میکروب ها را تنفس می کند و بیمار می شود. علاوه بر این با لمس چیزهایی مثل دسته در که روی آن میکروب وجود داشته و سپس انتقال میکروب به دهان، بینی و چشم ها بیمار می شوید. شستشوی مرتب دست ها راه مناسبی برای پیشگیری از این بیماری در بزرگسالان و کودکان است.
تشخیص برونشیت:
طی چند روز اول بیماری برونشیت، تشخیص علائم برونشیت از علائم سرماخوردگی می تواند سخت باشد. در طول معاینه فیزیکی، پزشک از یک گوشی پزشکی یا استتوسکوپ استفاده می کند تا هنگام نفس کشیدن بیمار با دقت به صدای ریه های او گوش دهد.
در بعضی موارد، ممکن است که پزشک آزمایش های زیر را به بیمار پیشنهاد دهد:
اشعه ایکس قفسه سینه:
اشعه ایکس قفسه سینه می تواند تشخیص دهد که علت سرفه های بیمار ذات الریه است یا اختلالات دیگری است. این امر خصوصا در صورتی که فرد سیگار بکشد خیلی مهم است.
تست کشت خلط:
خلط نوعی مخاط است که فرد از ریه های خود سرفه می کند. آزمایش روی خلط به پزشک در تشخیص این که آیا بیماری فرد با مصرف آنتی بیوتیک بهتر می شود یا نه کمک می کند. همچنین می توان از خلط برای تشخیص علائم آلرژی نیز استفاده کرد.
تست عملکرد ریه:
در طی تست عملکرد ریه، فرد در وسیله ای به نام اسپیرومتر یا دم‌ سنج می دمد تا پزشک گنجایش ریه های او را اندازه گیری کند و ببیند که ریه های او چه مقدار هوا را نگه می دارند و با چه سرعتی هوا را بیرون می دهند. این آزمایش به تشخیص علائم آسم یا آمفیزم هم کمک می کند.

0  |  دکتر سلام  |  بازدید: 729