انواع کم شنوایی:

کم شنوایی انتقالی:
هر مشکلی در گوش بیرونی یا میانی که از هدایت صحیح صدا جلوگیری می کند را کم شنوایی انتقالی گویند. کم شنوایی انتقالی معمولا از 25 تا 65 دسیبل و میزانش ملایم یا متوسط است.
در برخی موارد، کم شنوایی انتقالی می توان موقتی باشد. با توجه به عوامل اختصاصی بروز مشکل، درمان دارویی یا جراحی راه گشاست. در کم شنوایی انتقالی حتی می توان از ابزارهای شنوایی نظیر ایمپلنت گوش میانی یا ایمپلنت استخوان انتقالی کمک گرفت.
کم شنوایی حسی - عصبی:
کم شنوایی حسی - عصبی ناشی از فقدان یا صدمه به سلول های حسی (سلول های موئی) در حلزون گوش و به صورت دائمی است. کم شنوایی حسی - عصبی به » کم شنوایی عصبی « نیز شهرت دارد و می تواند ملایم، متوسط، شدید یا عمیق باشد.
کم شنوایی حسی - عصبی ملایم تا عمیق را می توان به کمک ابزار یا ایمپلنت های گوش میانی درمان کرد. ایمپلنت های حلزون گوش معمولا راه کاری برای کم شنوایی های شدید یا عمیق هستند. برخی افراد تنها در فرکانس های بالا دارای کم شنوایی حسی - عصبی هستند، که به آنها کم شنوایی جزئی می گویند. در این موارد، تنها سلول های موئی در پایین حلزون گوش آسیب دیده اند. در راس یا همان بخش داخلی حلزون گوش، سلول های موئی قرار دارند که مسئول پردازش تن صدای کم فرکانس هستند و هنوز دست نخورده باقی مانده اند. تحریک ترکیبی الکتریکی و صوتی یا EAS به طور اختصاصی برای این موارد توسعه یافته است.
کم شنوایی آمیخته:
کم شنوایی آمیخته در واقع از کم شنوایی حسی-عصبی و انتقالی تشکیل شده است. که از مشکلات موجود در هر دو بخش درونی و بیرونی یا میانی گوش ناشی می شود. گزینه های درمانی می تواند شامل دارو، جراحی، ابزارهای کمک شنوایی، ایمپلنت گوش میانی یا ایمپلنت استخوان انتقالی باشد.
کم شنوایی عصبی:
مشکلی که در نتیجه فقدان یا آسیب به اعصاب شنوایی است موجب کم شنوایی عصبی می شود. کم شنوایی عصبی معمولا عمیق و دائمی است. ابزارهای کمک شنوایی و کاشت حلزونی مفید نیستند زیرا عصب قادر به انتقال اطلاعات صوتی به مغز نیست. در بسیاری از موارد، ایمپلنت ساقه مغز شنوایی (ABI) می تواند گزینه ای درمانی باشد.