تشخیص بیماریهای گوش:

در اکثر موارد پزشک با گرفتن شرح حال، معاینه فیزیکی و اخذ آزمایش شنوایی و یا در مواردی آزمایشات خون و یا تصویربرداری به تشخیص می‌رسد. علایمی همچون کم شنوایی، ترشح، درد، وِز وِز، سرگیجه و مدت زمان و یا تکرار آن، باید بیان گردد. وجود هرگونه بیماری چون دیابت، فشارخون، بیماری‌های غددی مثل تیروئید و ضربه به گوش و یا مصرف داروها و سوابق فامیلی باید با پزشک در میان گذاشته شود. سپس پزشکتان با معاینه دقیق و با استفاده از وسایل مخصوص به بیماری شما پی ببرد. در بسیاری از مواقع گرفتن تست شنوایی لازم است که نشان دهنده نوع و میزان کم شنوایی است. استفاده از سی‌تی‌اسکن و MRI نیز در پاره‌ای از اوقات ضروری است. کودکان و نوزادان نیاز به تست‌های اختصاصی و پیشرفته تشخیص دارند.

پیشگیری:
همچون بسیاری از بیماری‌های دیگر، در اینجا نیز پیشگیری نقش بسیار پر رنگ و قابل توجهی دارد. در مواردی مثل وراثت، تنها با آگاهی دادن و مشاوره قبل از ازدواج می‌توان از افزایش نسل بیماران با ناشنواییِ عمیق جلوگیری کرد. در عفونت‌های حاد گوش میانی مراجعه به موقع به پزشک و درمان مناسب مانع از بروز عوارض همچون پارگی پرده گوش، از بین رفتن استخوانچه‌ها و تبدیل آن به عفونت مزمن که درمان مشکل‌ تری دارد، می‌شود. عدم قرارگرفتن در محیط‌ های پُر سر و صدا و استفاده از محافظ‌ های گوش می‌تواند از بروز عوارضی که بعضاً علاج ناپذیرند، جلوگیری کند.

درمان:
درمان بیماری‌های گوش و کم شنوایی شامل سه دسته درمان‌های طبی، توان‌ بخشی و جراحی می‌باشد.
مهمترین گروه از نظر تشخیص و درمان به موقع، نوزادان هستند. چنانچه کم شنوایی همان ماههای اول پس از تولد درکودک تشخیص داده و درمان نشود، باعث کری، عدم تکلم و اشکالات متعدد روحی، روانی وآموزشی می‌گردد. در بیماری‌هایی مثل عفونت‌های حاد درمان فقط طبی است. استفاده از آنتی بیوتیک مناسب باعث بهبودی کامل بیمار می‌شود. در بیماری‌ای مثل (اُتیت سروز) چنانچه درمان‌های طبی جواب ندهد، درمان بعدی، جراحی خواهد بود. در این جراحی پرده گوش باز شده و مایع غلیظ رنگ پشت آن تخلیه و سپس لوله کوچکی شبیه قرقره جهت تهویه روی پرده گوش نصب می‌گردد. درمان پارگی پرده گوش، از بین رفتن یا چسبندگی استخوانچه و عفونت‌های مزمن تنها از طریق جراحی امکان‌ پذیر است. خوشبختانه با استفاده از روش‌های علمی جدید در جراحی و کاربرد تجهیزات و وسایل پیشرفته، شانس موفقیت دراین گونه اعمال به حدود 90% رسیده است.

کاشت حلزون:
درکودکان زیر 4 سال که تکلم را یاد گرفته و دچار ناشنوایی بسیار شدید و یا کامل دو طرفه باشند و یا افراد بزرگسالی که پس از یادگیری تکلم به هر دلیلی کر شده باشند، از عمل جراحی کاشت حلزون استفاده می‌شود. دراین جراحی یک حلزون مصنوعی طی عمل جراحی دقیقی در داخل گوش کار گذاشته می‌شود. در نتیجه، فرد قادر به شنیدن می‌گردد. البته این افراد نیاز به جلسات مکرر توان‌ بخشی و گفتار درمانی برای شنیدن و تکلم دارند.

سمعک:
سمعک دستگاه کوچک و ظریفی است که صوت را پس از تقویت به داخل گوش هدایت می‌کند. سمعک‌ها انواع مختلفی دارند که بسته به نوع بیماری و میزان کم شنوایی به جیبی، پشت گوش و درون گوش تقسیم می‌شوند. نوع داخل گوش کاملا پنهان بوده و مشکل ظاهری و زیبایی را حل می‌کند. سمعک‌های نسل جدید بر خلاف اسلافشان یک رایانه کوچک قابل تنظیم و برنامه‌ ریزی می‌باشند و بسیاری از معایب قدیمی‌ها مثل سوت زدن را ندارند و تحمل و استفاه از آنها بسیار بهتر شده است.