دانستنی های آفت دهان:

 زخم‌های آفتی در چند نوع بزرگ، کوچک و تبخالی شکل وجود دارند و شایع‌ ترین آن‌ها آفت کوچکی می‌باشد که به تعداد ۵-۱ عدد و به قطر کمتر از یک سانتی متر و معمولاً ۵-۳ میلی متر دیده می‌شوند. از نظر محل، بیشتر قسمت قدامی حفره دهان مبتلا می‌شود و محل شایع آن پشت لب‌ها – مخاط گونه، کف دهان، زیر و کناره‌های زبان می‌باشد. این زخم‌ها کمتر به کام، حلق، لثه چسبیده و روی زبان را مبتلا می‌سازند. غالب افراد در زیر سن ۴۰ سالگی حداقل یک یا چند بار به آن مبتلا شده، ولی سن شیوع آن، دهه دوم زندگی می‌باشد و زن‌ها بیشتر از مردان به آن دچار می‌شوند. زخم‌های آفتی اغلب دردناک بوده و با تماس با غذا و نوشیدن مایعات محرک (ترشی و ادویه دار) درد آن‌ها تشدید می‌گردد. بخصوص اگر زبان گرفتار شده باشد که در این صورت علاوه بر غذا خوردن، ممکن است صحبت کردن نیز مشکل شود.
زخم‌های آفتی را به ۴ گروه می‌توان تقسیم نمود:
۱- زخم آفتی کوچک (minor) که شایع‌ ترین نوع بوده و در حدود ۸۰% از بیماران این نوع بروز می‌کند. در حقیقت این‌‌ همان نوع آفت است که حالت عود کننده دارد و بحث ما بیشتر راجع به همین نوع خواهد بود.
۲- زخم آفتی بزرگ (major) که کمتر از ۱۰% از بیماران آفتی را تشکیل می‌دهد و اندازه ضایعات ممکن است به چند سانتی‌ متر هم برسد.
۳- زخم آفتی تبخالی شکل (Herpetiform) که حدود ۱۰% از بیماران را شامل می‌شود.
۴- زخم‌های وابسته به سندرم‌ها که از جمله علایم سندرم بهجت یا سندرم رای‌تر هستند.
زخم آفتی کوچک (minor) شایع‌ ترین و شاید دردناک‌ ترین بیماری مخاط دهان در انسان است که به صورت زخم‌های عود کننده، دردناک و غیر قابل پیشگیری ظاهر می‌شود. بر اساس مطالعات مختلف شیوع آن از ۲۰ تا ۵۰% جمعیت ذکر شده است که معمولا تظاهرات آن در سنین ۱۰ تا ۴۰ سالگی مشاهده می‌شود. جالب اینکه در تحقیقی شیوع این بیماری در شهر اصفهان، ۱/۲۱% و بالا‌ترین میزان شیوع آن در سنین ۳۰-۲۵ سالگی گزارش شده است. این زخم در زنان و همچنین در افرادی که از نظر وضعیت اقتصادی- اجتماعی سطح بالاتری دارند به میزان بیشتری بروز می‌کند، تقریبا اکثر مبتلایان به آفت را افراد غیر سیگاری تشکیل می دهند. زخم‌های آفتی بیشتر در مخاط یا پوشش متحرک دهان خصوصا مخاط گونه، مخاط داخلی لب و مخاط زبان مشاهده می‌شود و در مخاط کام و لثه بروز آن کمتر اتفاق می‌افتد.

1  |  مجله دندانپزشکی  |  بازدید: 1406