عملکرد ایمپلنت های دندان:

ایمپلنت دندان نوعی پیچ تیتانیوم است که از طریق جراحی در استخوان آرواره قرار داده می شود. طی پروسه ای به نام اسئواینتگریشن (Osseointegration) ایمپلنت در استخوان فرو می رود تا یک تکیه گاه ثابت برای پست دندان یا پیچی ایجاد کند که از کراون (تاج دندان) یا بریج پشتیبانی می کند. ایمپلنت مثل دندان طبیعی عمل می کند و به نظر می رسد و جایگزین دائم و مناسبی برای دندان های از دست رفته محسوب می شود.
قسمت های ایمپلنت دندان:
ترمیم دندان در قالب ایمپلنت از سه قسمت اساسی تشکیل شده است. این قسمت ها شامل فیکسچر، اباتمنت و دندان مصنوعی است.
فیکسچر (Fixture):
به فیکسچر، بدنه ایمپلنت هم می گویند، این قسمت در حفره ای در لثه قرار می گیرد، جایی که دندان از دست رفته قرار دارد. فیکسچر شبیه پیچ است و قسمتی است که به استخوان متصل می شود. برای قرار دادن فیکسچر به یک پروسه جراحی کوتاه نیاز است. پس از قرار گرفتن بدنه ایمپلنت در جای خود، یک کلاهک در محل قرار می گیرد تا اطمینان حاصل شود که لثه به درستی در اطراف آن قرار می گیرد. جراح قبل از قرار دادن اباتمنت، ۶-۸ هفته صبر می کند.
اباتمنت:
حدود دو هفته بعد زمانی که فیکسچر به استخوان متصل شد، لثه دوباره باز می شود تا اباتمنت متصل شود. اباتمنت شبیه یک مدل دندان کوتاه و فلزی است که در جای خود قرار گرفته است.
پیچ ایمپلنت دندان مثل یک رابط بین پست دندان و کراون یا بریج عمل می کند.
کراون یا بریج:
کراون برای ایمپلنت های تکی دندان استفاده می شود و تنها قسمتی است که پس از اتمام ترمیم، در دهان مشخص است. لثه در اطراف کراون رشد می کند و به دندان یک ظاهر طبیعی می دهد. کراون می تواند با رنگ و اندازه دندان های اطراف هماهنگ شود و ظاهری طبیعی را به وجود آورد.
وقتی چندین دندان به جایگزینی نیاز داشته باشند، بریج دندان یا دندان مصنوعی می توانند گزینه های مناسبی برای شما باشند.

0  |  دکتر سلام  |  بازدید: 727