عوامل خطر عفونت گلو:

اگرچه هر کسی می تواند دچار گلودرد شود، برخی از عوامل شما را مستعدتر می کند، از جمله:
کودکان و نوجوانان به احتمال زیاد دچار گلودرد می شوند. کودکان 3 تا 15 ساله نیز احتمال ابتلا به گلودرد استرپ، شایع ترین عفونت باکتریایی مرتبط با عفونت گلو است.
قرار گرفتن در معرض دود تنباکو. سیگار کشیدن و دود دست دوم می تواند گلو را تحریک کند. استفاده از محصولات دخانی نیز خطر ابتلا به سرطان دهان، گلو و حنجره را افزایش می دهد.
آلرژی. آلرژی های فصلی یا واکنش های حساسیتی مداوم به گرد و غبار، ها یا حیوانات اهلی و حیوان خانگی باعث ایجاد عفونت گلو می شوند.
قرار گرفتن در معرض مواد محرک شیمیایی. ذرات موجود در هوا از سوختن سوخت های فسیلی و مواد شیمیایی رایج خانگی می توانند باعث تحریک گلو شوند.
عفونت های مزمن یا مکرر سینوس. تخلیه بینی شما می تواند گلو شما را تحریک کند یا عفونت را گسترش دهد.
یک چهارم پایانی. عفونت های ویروسی و باکتریایی در هر مکانی که افراد جمع می شوند، چه در مراکز مراقبت از کودک، چه در کلاس ها، در مطب ها یا در هواپیما، به راحتی گسترش می یابد.
ایمنی ضعیف. اگر مقاومت شما کم باشد، بیشتر در معرض ابتلا به عفونت ها هستید. علل شایع ایمنی کاهش یافته شامل HIV، دیابت، درمان با استروئیدها یا داروهای شیمی درمانی، استرس، خستگی و رژیم غذایی ضعیف است.
تشخیص عفونت گلو:
تاریخچه و معاینه جسمی مهمترین ابزار تشخیص هستند. وقتی مشکوک به اپیگلوتیت یا گاهی اوقات کروپ است، ممکن است اشعه X گردن مفید باشد. شمارش خون و آزمایش آنتی بادی ممکن است مفید باشد که به عنوان مونونوکلئوز تشخیص داده شود. سواب گلو برای بررسی عفونت گلو استرپتوپک (گلو استرپو نامی رایج برای فارنژیت استرپتوکوکی است) در موارد منتخب مفید است. آزمایش به اصطلاح “جریان سریع” گاهی غیرقابل اعتماد است، با این حال، اغلب پزشک آنتی بیوتیک ها را بر اساس تاریخ و معاینه به تنهایی تجویز می کند. کشت گلو یک آزمایش قابل اطمینان تر است، اما به دست آوردن نتایج 24 ساعت طول می کشد. درمان با آنتی بیوتیک ها می توانند به صورت تاخیری آغاز شوند یا در صورت شروع بر اساس این نتیجه نهایی، قطع شوند.
معاینه بدنی:
اگر علائم بیماری فارنژیت را تجربه کرده اید، پزشک معالجه گلو را بررسی می کند. آنها هرگونه لکه های سفید، خاکستری و تورم و قرمزی را بررسی می کنند. همچنین ممکن است پزشک در گوش و بینی شما نگاه کند. برای بررسی گره های لنفاوی متورم، طرفین گردن شما را لمس می کنند.
نمونه برداری از گلو:
اگر پزشک شما مشکوک باشد که شما به این بیماری مبتلا هستید، احتمالاً نمونه برداری می کند. این شامل استفاده از سواب پنبه ای برای گرفتن نمونه ای از ترشحات از گلو است. بیشتر پزشکان قادر به انجام تست استریپ سریع در مطب هستند. در صورت مثبت بودن تست استرپتوکوک، این آزمایش طی چند دقیقه به پزشک اطلاع می دهد. در بعضی موارد، سواب برای آزمایش بیشتر به آزمایشگاه فرستاده می شود و نتایج حداقل برای 24 ساعت در دسترس نیست.
آزمایش خون:
اگر پزشک شما به علت دیگری از ابتلا به فارنژیت شما مشکوک باشد، ممکن است دستور خون دهد. نمونه کوچکی از خون از بازو یا دست شما گرفته شده و برای آزمایش به آزمایشگاه فرستاده می شود. این آزمایش می تواند تعیین کند که آیا شما مونونوکلئوز دارید یا خیر. ممکن است یک آزمایش کامل برای شمارش خون (CBC) انجام شود تا مشخص شود که آیا نوع دیگری از عفونت دارید.

0  |  دکتر سلام  |  بازدید: 897