نحوه عملکرد حس بویایی:

حس بویایی شما همانند حس چشایی شما، بخشی از سیستم شیمیایی یا حس شیمیایی شما است. توانایی شما برای بوئیدن ناشی از سلول های حسی خاصی است که نورون های حسی بویایی را به وجود می آورند که در بخش کوچکی از بافت بالا در داخل بینی یافت می شود. این سلول ها به طور مستقیم به مغز متصل می شوند. هر نورون بویایی یک گیرنده بو دارد.  با آزاد شدن مولکول های میکروسکوپی توسط مواد در اطراف ما، چه بوی قهوه دم کرده یا درختان کاج در یک جنگل، این گیرنده ها تحریک می شوند. هنگامی که نورون ها، مولکول ها را تشخیص می دهند، پیام هایی را به مغز شما می فرستند که بوی آن را مشخص می کند. بو، بیشتر در محیط وجود دارد تا در گیرنده ها و هر مولکول داده شده ممکن است ترکیبی از گیرنده ها را تحریک کند و نمایشی منحصر به فرد در مغز ایجاد کند. این بازنمایی ها توسط مغز به عنوان بوی خاص ثبت می شود.
بوها از طریق دو مسیر به سلول های عصبی حس بویایی می رسند. اولین مسیر از طریق سوراخ بینی شما است. مسیر دوم از طریق یک کانال است که سقف گلو را به بینی متصل می کند. جویدن مواد غذایی، عطرهایی را آزاد می کنند که از طریق کانال دوم به نورون های حسی بویایی دسترسی پیدا می کنند. اگر کانال مسدود شده باشد، مانند زمانی که بینی شما از سرما خوردگی یا آنفولانزا مسدود شده باشد، بو ها نمی تواند به سلول های حسی منتقل شوند.در نتیجه، شما بسیاری از توانایی های خود را برای لذت بردن از عطر و طعم غذا از دست می دهید. به این ترتیب حس بویایی و حس چشایی شما همکاری نزدیکی با هم دارند.
بدون وجود نورون‌ های حسی بویایی، تشخیص طعم ‌های آشنایی مثل شکلات یا پرتقال می‌تواند دشوار باشد. بدون بو، غذاها مزه ای شیرین دارند و طعم کمی دارند و یا بی مزه هستند. برخی از افراد با تصور اینکه حس چشایی خود را از دست داده اند به پزشک مراجعه می‌کنند و وقتی می فهمند که حس بویایی خود را از دست داده اند، شگفت‌زده می‌شوند. حس بویایی شما نیز تحت تأثیر چیزی به نام حس شیمیایی رایج است. این حس شامل هزاران پایانه عصبی است به ویژه در سطوح مرطوبی مانند چشم، بینی، دهان و گلو. این پایانه های عصبی به شما کمک می کنند تا مواد تحریک کننده ای مانند قدرت تحریک اشک یک پیاز یا یک ماده خنک کننده دارای منتول را حس کنید.
اختلالات بویایی چیست؟
افرادی که دارای اختلالات بویایی هستند، یا کاهش توانایی بویایی دارند و یا دچار تغییر در نحوه بوئیدن هستند.
هایپوزمیا:
کاهش توانایی در تشخیص بوها است.
آنوزمیا:
ناتوانی کامل در تشخیص بوها  است. در موارد نادر، ممکن است فرد بدون احساس بویایی متولد شود، شرایطی که آنوزمیای مادرزادی نامیده می شود.
پارزومیا:
تغییر در درک طبیعی بوها است، مانند وقتی که بوی چیز آشنا تحریف می شود، یا زمانی که چیزی که معمولا بوی دلپذیری دارد، اکنون بو ی بدی می دهد.
فانتوزمیا:
حس بویایی است که وجود ندارد.

1  |  دکتر سلام  |  بازدید: 1834