پاتوفیزیولوژی بیماری دیفتری:

حضور در محل های شلوغ و پر ازدحام، بهداشت ضعیف و ایمن سازی ناقص بدنی؛ حساسیت به بیماری دیفتری را بیشتر می کند و از عوامل خطر در انتقال این بیماری محسوب می شود. حاملین انسانی، عامل اصلی این عفونت هستند. با این حال، گزارش های موردی؛ این بیماری را با دام نیز مرتبط دانسته است. بیماران آلوده و حاملین بیماری بدون علامت می توانند بیماری دیفتری نوع C را از طریق ترشحات بینی و نازوفارنکس و به ندرت از طریق ذراتی موسوم به فومیت (Fomite) به سایرین انتقال دهند. در مورد بیماری پوستی، تماس با اگزودات اولسر ممکن است منجر به انتقال بیماری به پوست و مجاری تنفسی شود.
مصونیت ناشی از قرار گرفتن در معرض بیماری یا واکسیناسیون به مرور زمان از بین می رود. بنابراین تقویت ناکافی افرادی که قبلاً واکسینه شده اند – حتی در صورتی که قبلا به اندازه کافی ایمن شده باشند- ممکن است منجر به افزایش خطر ابتلا به بیماری از طریق یک حامل شود. علاوه بر این، از زمان واکسیناسیون متداول، ممکن است مواردی از سویه های غیر سمی مسبب بیماری تهاجمی افزایش یافته باشد.
فرکانس بیماری دیفتری در ایالات متحده:
از زمان معرفی و کاربرد گسترده توکسوئید بیماری دیفتری در دهه 1920 بیماری دیفتری تنفسی به خوبی کنترل شده است. به طوری که سالانه تنها حدود 1000 مورد از آن گزارش می شود. پیش از واکسیناسیون، سالانه حداقل 200000 مورد از این بیماری در ایالات متحده گزارش می شد. شیوع بیماری دیفتری در دهه 1970 در برخی از ایالت ها، بومی بود و طبق گزارشات، میزان آن بیش از 10 نفر در هر میلیون نفر از جمعیت آلاسکا، آریزونا، مونتانا، نیومکزیکو، داکوتای جنوبی و واشنگتن بود.
لازم به ذکر است که بیشتر این عفونت ها به واکسیناسیون ناقص نسبت داده شده اند. در آمریكا، در حال حاضر بیماری دیفتری به طور پراکنده اتفاق می افتد، به طوری که بیشتر در بین بومیان آمریكا، افراد بی خانمان و سطح پایین جامعه (به لحاظ اقتصادی- اجتماعی) و افراد الکلی مشاهده می شود. مهاجران و مسافرانی که به مناطقی با بیماری دیفتری همه گیر مسافرت می کنند نیز در معرض خطرند. جدیدترین داده های CDC نشان می دهد که بین سال های 1996 تا 2016، تنها 13 مورد از این بیماری گزارش شده است.
در سرتاسر جهان (بین المللی):
طبق اعلام سازمان بهداشت جهانی (WHO) اپیدمی بیماری دیفتری در کشورهای در حال توسعه؛ تهدیدی برای سلامتی انسان است. بزرگ ترین بیماری همه گیر ثبت شده از زمان اجرای گسترده برنامه های واکسن، در سال 1995- 1990 بود، یعنی زمانی که یک بیماری همه گیر بیماری دیفتری در فدراسیون روسیه بروز یافت و تا درگیری همه کشورهای تازه استقلال یافته (NIS) و کشورهای بالتیک به سرعت در حال گسترش بود.
بر اساس گزارش WHO، این بیماری همه گیر، بیش از 157000 نفر را درگیر کرده و 5000 فوتی داشت و لازم به ذکر است که این میزان بالای مرگ و میر؛ به طرز نامتناسبی در افراد بالای 40 سال مشاهده می شد. این بیماری همه گیر طی این مدت زمان؛ 80 درصد موارد گزارش شده از بیماری مذکور در سراسر جهان را به خود اختصاص می داد.
از سال 1993 تا 2003، شیوع یک دهه ای بیماری دیفتری در لتونی یا لاتویا منجر به گزارش 1359 مورد بیماری با 101 نفر، مرگ و میر شد. بروز این بیماری از 9/3 مورد در هر 100000 مورد در سال 2001 به 12/1 مورد از هر 100000 نفر در سال 2003 کاهش یافته است و بیشتر موارد بزرگسالانی بودند که واکسیناسن این بیماری را دریافت نکرده بودند. از سال 1995 تا 2002، 17 مورد بیماری دیفتری پوستی ناشی از سویه های سمی در انگلستان گزارش شد.
به گزارش شبکه نظارت بر بیماری دیفتری، از سال 2000 تا 2009 میزان عفونت در اروپا کاهش یافته است. این به افزایش میزان واکسیناسیون در جهت ایجاد ایمنی در جمعیت نسبت داده شده است. با این حال، در کشورهای اروپای شرقی و روسیه مسائل مربوط به واکسیناسیون هنوز هم رخ می دهد و تصور می شود که در شیوع این بیماری نقش داشته باشد. بسیاری از گزارش های موردی در نوشتجات، اپیدمی این بیماری را در جنوب صحرای آفریقا، فرانسه، هند و ایالات متحده توصیف می کنند.