ایمپلنت اکسید زیرکونیوم یا تیتانیوم:

مقایسه دو نوع ایمپلنت: اکسید زیرکونیوم و تیتانیوم:
اولین ایمپلنتهای دندانی (در دهه 80 میلادی) از دو بخش اصلی تشکیل شده بودند: فیکسچر (پایه ایمپلنت که به عنوان ریشه دندان در استخوان فک پیچ میشود) و اباتمنت (محلی که تاج مصنوعی دندان به ایمپلنت متصل میشود). توسعه و تکامل مواد سرامیکی جدید در سال 2000 این امکان را ایجاد کرد که بخش اباتمنت از سرامیک ساخته شود. معمولا این مواد نسبت به تیتانیوم، با بافتها سازگارتر بودند. در سال 2005 ایمپلنت تمام سرامیکی (فیکسچر و اباتمنت در یک قطعه) به بازار اروپا معرفی شد و در سال 2011 مورد پذیرش سازمان نظارت بر غذا و داروی امریکا قرار گرفت. مزیت اصلی ایمپلنت اکسید زیرکونیوم (زیرکونیا) یک قطعه ای این است که به هیچ اتصال جداگانه ای نیاز ندارد بنابراین مکانی برای رشد و تکثیر باکتریها فراهم نمیشود پس برای سلامت لثه مناسب تر است. مزیت مهم دیگر این ایمپلنتها این است که 100 درصد سفید است به این معنی که هنگام لبخند یا صحبت کردن هیچ فلزی در دهان دیده نمیشود. تیتانیوم فلز است و دچار خوردگی میشود. خوردگی به تخریب تدریجی مواد به واسطه حمله الکترو شیمیایی گفته میشود. فرایند خوردگی به ویژه در مورد ایمپلنتهای فلزی که در محیط الکترولیتی ایجاد شده توسط بدن قرار میگیرند، نگرانی ایجاد میکند.
واژه خوردگی (corrosion ) به عنوان فرایند بر هم کنش بین ماده فلزی جامد و محیط شیمیایی آن تعریف میشود. خوردگی منجر به از دست رفتن مواد فلزی میشود که در نتیجه آن در ویژگیهای ساختاری فلز تغییراتی ایجاد میشود یا کاهش یکپارچگی ساختاری در آن اتفاق می افتد. اهمیت بالینی تخریب ایمپلنتهای فلزی با مشاهده محصولات خوردگی و استهلاک در بافتهای اطراف ایمپلنت، اثبات شده است. این امر در نهایت ممکن است به زنجیره ای از وقایع منجر شود که حاصل آن کاهش استخوان اطراف ایمپلنت می باشد. به علاوه بسیاری از منابع گزارش کرده اند که غلظت فلزات کم مقدار سیستمی و موضعی همراه با ایمپلنت فلزی افزایش یافته است. زیرکونیا از جنس سرامیک است و هیچ خوردگی در آن ایجاد نمیشود.

1  |  شفاگستر  |  بازدید: 1253