تفاوت رینیت آلرژیک و سرماخوردگی:

بعضی اوقات می توان تفاوت بین آلرژی و سرماخوردگی را دشوار دانست. بیش از صد گونه ویروس سرماخوردگی وجود دارد. هرکدام در بعضی از زمان های سال گسترده می شوند و به همین دلیل ممکن است سرماخوردگی را با یک حساسیت فصلی اشتباه بگیرید. آلرژی هر سال در همان زمان اتفاق می افتد و تا زمانی که آلرژن در هوا موجود باشد طول می کشد (معمولاً 2-3 هفته در هر آلرژن). آلرژی ها به همراه سایر علائم بینی باعث خارش بینی و چشم ها می شوند. سرماخوردگی حدود یک هفته طول می کشد و خارش بینی و چشم ها کمتر است.
اختلالات مرتبط با آلرژی:
بین 20 تا 40 درصد بیماران مبتلا به رینیت آلرژیک نیز آسم دارند. سایر اختلالات مرتبط با آلرژی مانند اگزما نیز ممکن است وجود داشته باشد. برخی از بیماران دارای پولیپ بینی، یک سپتوم بینی انحراف یافته یا سینوزیت دارند.
درمان رینیت آلرژیک :
شما می توانید رینیت آلرژیک خود را از چند طریق درمان کنید. اینها شامل داروها و همچنین داروهای خانگی و احتمالاً داروهای جایگزین است. قبل از انجام هرگونه اقدامات درمانی جدید برای رینیت آلرژیک، با پزشک خود مشورت کنید.
آنتی هیستامین ها:
برای درمان آلرژی می توانید آنتی هیستامین مصرف کنید. آنها با متوقف کردن بدن شما از ساخت هیستامین تاثیر می گذارند.
برخی از آنتی هیستامین های بدون نسخه (OTC) محبوب شامل:
فکسوفنادین (Allegra)
دیفن هیدرامین (بنادریل)
desloratadine (کلارینکس)
لوراتادین (کلاریتین)
لوووسیتیرزین (Xyzal)
ستیریزین (Zyrtec)
قبل از شروع داروی جدید با پزشک خود مشورت کنید. مطمئن شوید که یک داروی جدید آلرژی با سایر داروها یا شرایط پزشکی اختلال ایجاد نمی کند.
استفاده صحیح:
آنتی هیستامین های کوتاه مدت هر چهار تا شش ساعت می توانند مصرف شوند، در حالی که آنتی هیستامین های با زمان آزاد شده هر 12 تا 24 ساعت مصرف می شوند. آنتی هیستامین های کوتاه مدت اغلب در صورتی مفید هستند که 30 دقیقه قبل از قرار گرفتن در معرض حساس به آلرژن (مانند یک پیک نیک در طول فصل گرده افشانی) مصرف شوند. آنتی هیستامین های آزاد شده به موقع برای افرادی که به داروهای روزانه نیاز دارند، مناسب تر برای استفاده طولانی مدت است. استفاده مناسب از این داروها به اندازه انتخاب آنها مهم است. موثرترین روش استفاده از آنها قبل از بروز علائم است. دوز مصرف شده در اوایل می تواند نیاز به دوزهای بعدی را برای کاهش علائم ایجاد شده از بین ببرد.
بسیاری از اوقات بیمار می گوید که “او از یک آنتی هیستامین استفاده کرده است، و موثر نبوده است.” اگر بیمار آنتی هیستامین را به مدت 3 تا 4 روز به طور مرتب برای ایجاد سطح خون داروها مصرف کند، ممکن است مؤثر باشد.
عوارض جانبی:
آنتی هیستامین های قدیمی (نسل اول) ممکن است باعث خواب آلودگی یا اختلال در عملکرد شوند که می تواند منجر به تصادفات و صدمات شخصی شود. حتی هنگامی که این داروها فقط در زمان خواب مصرف می شوند، می توانند در روز بعد حتی در افرادی که احساس خواب آلودگی نمی کنند باعث ایجاد اختلال قابل توجه شوند.
به همین دلیل، مهم است که هنگام مصرف یک آنتی هیستامین آرام بخش به طور مداوم، با ماشین رانندگی نکنید و با ماشینهای خطرناک کار نکنید. برخی از آنتی هیستامین های جدیدتر باعث خواب آلودگی نمی شوند.
یک عارضه جانبی مکرر خشکی بیش از حد دهان، بینی و چشم است. عوارض جانبی کمتر شایع عبارتند از بی قراری، عصبی بودن، بی خوابی، سرگیجه، سردرد، سرخوشی، غش، ضعف بینایی،کاهش اشتها، تهوع، استفراغ، شکم درد، یبوست، اسهال، افزایش یا کاهش ادرار، احتباس ادرار، فشار خون بالا یا پایین، کابوسها (بخصوص در کودکان)، گلودرد، خونریزی یا کبودی غیرمعمول، سفتی یا تنگی نفس در قفسه سینه. مردانی که بزرگ شدن پروستات دارند ممکن است هنگام آنتی هیستامین ها با تکرر ادرار مواجه شوند. در صورت بروز این واکنش ها با متخصص آلرژی خود مشورت کنید.

0  |  دکتر سلام  |  بازدید: 898