درمان با PRP، پلاسمای غنی شده:

درمان با PRP  یا Platelet Riched Plasma یا پلاسمای غنی شده از پلاکت موضوعی نسبتاً جدید در حوزه ی پوست و مو و زیبائی است که اخیراً به شکلی گسترده و با تبلیغات و ادعاهائی که اغلب با واقعیات فاصله دارند، رواج پیدا کرده است.  تزریق خون یا فرآورده های خونی از قبیل پلاسما به منظور بهبود وضع سلامتی یا مبارزه با پیری سابقه ای طولانی دارد ولی از    نیمه ی دهه ی هشتاد میلادی موضوع تزریق پلاسما -که جزء مایع یا خونابه ی خون را تشکیل می دهد- و همچنین پلاسمای مملو از سلول های پلاکتی در حوزه های مختلف پزشکی از قبیل جراحی، ارتوپدی، روماتولوژی، ترمیم زخم ها، طب ورزشی و بالاخره پوست و زیبائی کاربرد پیدا کرده و به اشکال مختلف مورد بررسی و تحقیق قرار گرفته است.
پلاکت ها سلول های گرد و کوچکی هستند که یکی از سه نوع سلول معمول خون انسان را تشکیل می دهند. وظیفه ی اصلی پلاکت ها تشکیل میخ انعقادی در هنگام بروز هرنوع جراحت یا خون ریزی در بدن است. هرجا آسیبی یا برشی در پوست یا رگ ها یا سایر بافت های بدن به وجود آید، پلاکت ها به سرعت در آن ناحیه تجمع کرده و با آزاد کردن فرآورده های بخصوصی که در جدار آنها وجود دارد و به فاکتورهای رشد موسوم هستند، به منعقد کردن خونریزی و ترمیم جراحت و بازسازی و رشد مجدد بافتی کمک می کنند. محققین با دانستن نقش گسترده ی فاکتورهای رشد پلاکتی؛ با تغلیظ و ازدیاد تراکم سلول های پلاکتی و تسریع آزادسازی این فاکتورهای رشد، سعی در  مقابله با آسیب های بافتی گوناگون و حصول نتایج درمانی کرده تا این عوامل طبیعی را در خدمت ترمیم و بهبود مشکلات گوناگون بدن قرار دهند.
برای حصول به این منظور باید تراکم یا تعداد پلاکت ها در واحد حجم (میکرولیتر) بین سه تا پنج برابر بیشتر شود تا اثرات مورد نظر قابلیت بروز را داشته باشند.
در تهیه ی یک فرآورده ی  PRP غنی و سالم چند عامل دخالت دارند:
استریل بودن شرایط خون گیری،  دمای محیط، دمای بدن فرد، شرایط خون گیری و نوع و ضخامت سوزن به کار رفته برای خون گیری، شرایط سانتریفوژ یا همان دستگاهی که    وظیفه ی جداسازی پلاسما را از سایر اجزای خون به عهده دارد از قبیل شعاع دایره ی دوران لوله ی خون، تعداد دور دستگاه در دقیقه، زمان انجام سانتریفوژ و بالاخره نوع ماده ی ضدانعقاد به کار رفته در لوله های آزمایش. PRP باید در شرایط استریل و با وسایل یک بار مصرف و رعایت شرایط محیطی صحیح صورت بپذیرد.
 PRP در افراد زیر نباید انجام شود:
کسانی که بیماری های تب دار عفونی یا ناشناخته دارند، زنان باردار و شیرده، بیماران مبتلا به هرنوع اختلال ایمنی بدن، بیماران مبتلا به بدخیمی یا در حال شیمی درمانی یا پرتودرمانی، کسانی که میزان پلاکت خونشان کمتر از 105000 در میکرولیتر است( این میزان در حالت طبیعی بین 150 تا 450 هزار در میکرولیتر است)، افرادی که تحت درمان با آسپیرین یا داروهای ضدانعقاد دیگر هستند، بیماران مبتلا به اختلالات انعقادی خونی، افرادی که هموگلوبین خونشان کمتر از 10 باشد، افراد سیگاری یا الکلی، کسانی که از داروهای کورتونی استفاده می کنند، مبتلایان به هر نوع بدخیمی در بدن و افراد دیابتی کنترل نشده
در مورد نتایج بالینی انجام  PRP  اختلاف نظرها و بحث و جدل های بسیاری در حال حاضر وجود دارد. مطالعات گوناگونی که از مناطق مختلف جهان در مورد کاربرد این روش در حوزه های گوناگون پزشکی انجام شده اند نتایج متفاوت و گاه متناقضی را دربر داشته اند و برخی از این مطالعات مؤثر بودن آن و برخی دیگر بی اثر بودن آن را در گرایش های مختلف پزشکی نشان داده اند ولی قدر مسلم این است که با وجود محتمل بودن برخی اثرات جانبی، تا به حال عارضه یا بیماری خاصی متعاقب انجام این روش اثبات نشده است و تحقیق در مورد این موضوع هنوز ادامه دارد.
نکته ای که در مورد کاربرد وسیع این روش در حوزه ی پوست و مو و زیبائی قابل ذکر است، این می باشد که در ایران برخلاف بسیاری از کشورهای جهان این روش به سرعتی چشمگیر رواج پیدا کرده و بدون توجه به شرایط ذکرشده در فوق؛ به عنوان درمانی معجزه آسا توسط بسیاری از پزشکان فاقد تخصص و مهارت و صلاحیت کافی، بدون در نظر گرفتن شرایط آماده سازی و مختصات فنی دستگاه ها و کیت های تهیه ی پلاسما، به فراوانی در مطب ها و اماکن مختلف برای قطع ریزش مو، جوان سازی و از بین بردن تیرگی دور چشم و چین و چروک پوست و سایر موارد به کار می رود. قدر مسلم این است که در موضوع جوان سازی و از بین بردن چین و چروک ها، این روش روشی کمکی- و نه منحصر به فرد-  در کنار سایر روش ها از قبیل تزریق بوتاکس و فیلرها، درمان با لیزر و جراحی یا رادیوفرکانس محسوب می شود که پس از دوره ای چندماهه نیز نیاز به تکرار دارد  و نمی توان اثرات درمانی معجزه آسائی با یک بار درمان و برای تمام عمر از آن متوقع بود.
در حوزه ی ریزش مو و کاشت مو نیز این روش موافقین و مخالفین خاص خود را دارد و نتایج حاصل از مطالعات نیز تا به حال به قاطعیت برمفید بودن آن در تمامی بیماران  صحه نگذاشته اند. در اینجا باز هم باید گفت انجام PRP  برای یک بار نمی تواند رشد موی دائمی ایجاد کرده و یا جایگزین کاشت موی طبیعی شود، ولی انجام آن در شرایطی از قبیل ریزش موی آندروژنیکی  در مراحل اولیه آن یا ریزش سکه ای یا نوعی ریزش مو به نام ریزش موی تلوژن  یا مراحل بعد از کاشت مو صرفاً با نظر پزشک متخصص پوست و مو و صلاحدید وی می تواند درمانی کمک کننده باشد.
در خاتمه به بیماران توصیه می شود برای انجام این روش و آشنا شدن با کاربرد آن در موارد گوناگون حتماً با پزشکان متخصص و صاحب نظر مشورت کرده و از نظرات آنان در مورد مشکل خود و توصیات قبل و بعد از درمان  و لزوم انجام درمان های  دیگر مطلع شده و از تصمیم گیری براساس تبلیغات و ادعاهای واهی خودداری کنند.

0  |  دکتر سلام  |  بازدید: 957