سرطان ریه و جراحی:

شانس واقعی بهبودی این بیماری معمولاً فقط تا زمانی که بتوان آن را جراحی کرد، وجود دارد. جراح تلاش می کند تا کلیه بافت های ریه مبتلا به سرطان را بردارد. همچنین لبه خارجی بافت سالم را جدا می کند. از این طریق می خواهد مطمئن شود كه هیچ سلول سرطانی باقی نمانده است. بسته به وسعت سرطان برونش، یک یا دو لوب ریه (لوبکتومی، بیلوبکتومی) یا حتی کل ریه (پنومونکتومی) برداشته می شود.
در بعضی موارد، برداشتن كل ریه موثر خواهد بود. با این حال، وضعیت نامناسب سلامت بیمار، این اجازه را نمی دهد. سپس جراح به اندازه لازم، اما تا آنجا که ممکن است از ریه برمی دارد. در طول عمل، غدد لنفاوی اطراف نیز بریده می شوند (شکاف غدد لنفاوی مدیاستین). این کار حتی اگر معاینات اولیه نشان دهنده سرطان غدد لنفاوی نباشد، انجام می شود. اغلب این کارها اولین نقطه برای جایگزینی دوباره است که در ابتدا مشخص نیست.
متأسفانه، اغلب دیگر فرصتی وجود ندارد که عمل جراحی بتواند سرطان ریه را درمان کند: تومور قبلاً بسیار پیشرفت کرده است. در سایر بیماران، تومور در اصل قابل علاج و درمان است. با این حا، عملکرد ریه بیمار به حدی ضعیف است که قادر به مقابله با برداشتن قسمت هایی از ریه نیست. از این رو، پزشکان معاینات ویژه ای را انجام می دهند تا تشخیص دهند که آیا جراحی برای بیمار توصیه می شود یا خیر.
شیمی درمانی:
این بیماری نیز مانند بسیاری دیگر از سرطانها با شیمی درمانی قابل درمان است. بیمار دارویی را دریافت می کند که مانع تقسیم سلولی و در نتیجه رشد تومور می شود. این مواد کنشگر داروهای شیمی درمانی یا سیتوستاتیک گفته می شوند. شیمی درمانی به تنهایی برای درمان سرطان ریه کافی نیست. بنابراین آنها معمولاً در ترکیب با سایر درمانها استفاده می شوند. به عنوان مثال، این درمان می تواند تا انجام عمل جراحی استفاده شود تا اندازه تومور کاهش یابد (شیمی درمانی جدید). در این صورت جراح باید بافت کمتری را بردارد.
در موارد دیگر، شیمی درمانی بعد از عمل انجام می شود: به منظور از بین بردن سلول های سرطانی که هنوز هم ممکن است در بدن وجود داشته باشد (شیمی درمانی کمکی) درنظر گرفته شده است. شیمی درمانی برای این بیماری معمولاً شامل چندین چرخه درمانی است. بنابراین در روزهای معینی پزشک دارو تجویز می کند. بین دو تا سه هفته استراحت در درمان وجود دارد.
بیمار معمولاً مواد کنشگر را به شکل تزریق از طریق ورید دریافت می کند. با این حال، گاهی اوقات داروها به صورت قرص (به صورت خوراکی) نیز مصرف می شود. برای بررسی اثر شیمی درمانی، بیمار به طور مرتب با استفاده از توموگرافی رایانه ای (CT) معاینه می شود. در این روش پزشک می تواند ببیند که آیا او باید شیمی درمانی را تجویز کند یا خیر. به عنوان مثال، او می تواند دوز دارو را افزایش داده یا داروی سیتوستاتیک دیگری را تجویز کند.
پرتودرمانی:
روش دیگر برای درمان این بیماری، پرتودرمانی است. بیماران مبتلا به سرطان ریه در کنار شکل دیگری از درمان، پرتودرمانی را نیز دریافت می کنند. مانند شیمی درمانی، به عنوان مثال پرتودرمانی می تواند قبل یا بعد از عمل انجام شود. این روش اغلب در کنار شیمی درمانی استفاده می شود. به این روش درمانی رادیو شیمی درمانی گفته می شود.
برخی از بیماران مبتلا به این بیماری نیز به اصطلاح اشعه جمجمه ای پیشگیرانه دریافت می کنند. این بدان معناست که به عنوان اقدام احتیاطی برای جلوگیری از ایجاد متاستازهای مغزی، جمجمه اشعه زده می شود. اگر این بیماری هنوز در مرحله اولیه است، بعضی اوقات اشعه به تنهایی برای درمان بیمار کافی است.
سایر درمان های سرطان ریه:
درمان های فوق به طور مستقیم تومور اصلی و متاستازهای این بیماری را هدف قرار می دهد.
با این وجود، در طول بیماری، ناراحتی ها و عوارض مختلفی ایجاد می شود که باید درمان شوند:
– اگر یک برون ریزی بین ریه و غشای ریه (برون ریزی پلور) ایجاد شود، بیرون کشیده می شود (سوراخ پلور). در صورت بازگشت مجدد برون ریزی، می توان یک لوله کوچک بین دو پلور (غشاء مایی ریوی) برای تخلیه مایع قرار داد. این لوله دراز مدت در بدن باقی می ماند (تخلیه قفسه سینه).
– تومور می تواند باعث خونریزی در لوله های ریوی شود. این لوله ها می توانند مسدود شوند، به عنوان مثال، با بستن رگ خونی مورد نظر، و یا در حین برونکوسکوپی.
– تومور رو به رشد می تواند عروق خونی یا مجاری تنفسی را مسدود کند. برای باز کردن مجدد آنها، می توان استنت را قرار داد، یعنی یک لوله ثابت. در موارد دیگر، بافت تومور در محل مورد نظر با لیزر برداشته می شود.
– سرطان پیشرفته ریه می تواند باعث درد شدید (درد تومور) شود. در این صورت بیمار یک روش درمانی مناسب، به عنوان مثال مسکن به شکل قرص یا تزریق دریافت می کند. در صورت وجود متاستازهای دردناک استخوان، پرتوافکنی می تواند درد را تسکین دهد.
– مشکل تنفسی را می توان با دارو و اکسیژن کاهش داد. تکنیک های تنفسی خاص و موقعیت یابی صحیح بیمار نیز مفید است.
– در صورت کاهش شدید وزن، ممکن است بیمار نیاز به تغذیه مصنوعی داشته باشد.
– عوارض جانبی شیمی درمانی مانند حالت تهوع و کم خونی را می توان با داروهای مناسب درمان کرد.

0  |  دکتر سلام  |  بازدید: 925