نیروهای اعمال شده از سمت دندانها:

دندانهای دیگر نیز ممکن است عامل حرکت دندان شوند. در حالت عادی هنگامی که دندانهایتان را جفت میکنید (بایت)، دندانهای دو فک مقابل بر روی هم قرار میگیرند و در موقعیت خنثی به هم تکیه میکنند. این حالت را اکلوژن مرکزی میگویند. در حالت طبیعی دندانهای بالایی در مقابل دندانهای پایینی قرار میگیرند و آنها را در جای خود نگه میدارند اما هنگامی که یک دندان را از دست میدهید، اتفاقات دیگری رخ میدهد.
هنگامی که جای یک دندان خالی میشود، دندانها حرکت میکنند تا جای خالی را پر کنند. دندان فک مقابل که روی آن قرار میگرفت از جای خود کمی بیشتر بیرون میزند و دندانهای مجاور دندان از دست رفته به سمت فضای خالی کج میشوند. برای مثال اگر دندانی را در فک پایین از دست بدهید، دندان مقابل آن در فک بالا شروع میکند به بیرون آمدن (و در نتیجه بلندتر شدن) تا جای خالی را بگیرد و دندانهای مجاور آن نیز به سمت فضای خالی ایجاد شده خم میشوند چون دیگر نیرویی وجود ندارد که جلوی آنها را بگیرد.
برخی از عادات از جمله فشردن دندانها به هم و دندان قروچه نیز میتوانند باعث حرکت دندانها شوند.
نیروی دیگری که میتواند دندانها را حرکت دهد در کتاب  “Ten Cate’s Oral Histology ” توضیح داده شده است. در این کتاب از رانده شدن دندانهای عقبی به سمت جلو به مقدار خیلی کم، سخن به میان آمده است که به تدریج باعث میشود با افزایش سن دندانها به سمت جلو حرکت کنند.
نتیجه:
همان طور که می بینید، نیروهای گوناگون در جهات مختلف دائما بر دندانها وارد میشوند و باعث حرکت آنها میشوند. علاوه بر نیروهای داخلی که از خود بدن نشات میگیرند، نیروهای خارجی مانند براکت، سیگار یا ابزارهای موسیقی نیز میتوانند به دندانها نیرو وارد کنند.

1  |  ایران دنتال نیوز  |  بازدید: 1094