بریج دندان در مقابل ایمپلنت دندان:

به طور عادی در اطراف دندان های سالم، ما لثه چسبنده داریم. لثه چسبنده، لثه ای است که اصولا دارای کراتین نسبتا بالاست، رنگ صوردتی دارد، یک مقدار زمخت تر است، از جای خودش حرکت نمی کند و کارش بیشتر مقابله با فشارهای جویدن و تحمل اضافات مواد غذایی که از کنار دندان بعد از خرد شدن عبور می کنند و بازگرداندن آن ها به دوباره جویدن است. از محل انتهای لثه های چسبنده اطراف دندان ها که به طور طبیعی وجود دارد، لثه ای آغاز می شود که به آن لثه آزاد می گوییم. این لثه پرعروق است، رگ های خونی فراوان و متحرک است، یعنی با کشش های عضلانی جابه جا می شود و در واقع این لثه بسیار آسیب پذیرتر از لثه چسبنده است.
بریج دندان در مقابل ایمپلنت دندان:
در مواردی که استخوان به اندازه کافی نیست، اصولا لثه خصوصیات چسبنده خودش را از دست می دهد و از نظر طبیعت به لثه آزاد نزدیک می شود. لثه آزاد، چون نمی تواند چسبندگی خوبی داشته باشد، اصولا نمی تواند یک رل سیستم دفاعی و پشتیبانی را اجرا کند.
بنابراین اگر ایمپلنت در چنین محل هایی گذاشته شود، لثه اطراف این ایمپلنت ها معمولا لثه های آسیب پذیر و نفوذپذیری است. به همین دلیل بعد از مدتی امکان باز شدن این لثه ها و ورود میکروب ها به مناطق زیرلثه ای و نهایتا به سمت ایمپلنت مربوطه است.
در ارتباط با این موارد، حتما باید ظرف 6 ماه بعد از انجام، تحویل و استفاده ایمپلنت، لثه بیمار آن منطقه در دیواره ایمپلنت دارای یک چسبندگی نسبتا قوی تر باشد و توصیه می شود عمل پیوند لثه حتما در مجاورت ایمپلنت ها انجام پذیرد تا لثه چسبنده ارتقا پیدا کرده و بتواند مقاومت کافی را در کنار ایمپلنت برای فشارهای غذایی داشته باشد.
به همین جهت توصیه می شود افرادی که به روش ایمپلنت روی می آورند، حتما به توصیه های دندانپزشک مربوطه دقت و توجه کنند که عمر ایمپلنت بیشتر شود و این عمل های تکمیلی در نهایت دورنمای بسیار بهتر و روشن تری را برای ایمپلنت ها به وجود می آورد.

0  |  دکتر سلام  |  بازدید: 773