بیماری های گوش:

اوتیت خارجی:
اصطلاحی است عام برای بیماری های التهابی لاله و مجرای گوش. انواع عفونی آن ممکن است توسط باکتری ها یا قارچی ایجاد شوند. در مرحله خفیف بیمار از گوش درد شکایت می کند و ممکن است تب مختصری داشته باشد ولی در مرحله شدید ممکن است نصف سربیمار دردناک باشد.
میرنژیت تاولی:
این عارضه گاهی در اثر عفونت لایه های پرده گوش ایجاد می شود. در این حالت تاولهایی که ممکن است مایع سرمی یا خونی داشته باشند روی پرده گوش دیده می شوند. ابن عارضه دردناک است.
اسکلروز تمپان:
در اثر بیماری دراز مدت گوش میانی، روی پرده گوش رسوبات کلسیمی ظاهر میشود که به صورت گچ سفید در یک یا چند ناحیه پرده گوش دیده می شود. اگر تمام پرده گوش یا قسمت اعظم آن دچار این حالت شود در انتقال صدا مانع ایجاد کرده و کم شنوایی به تعداد مختصر یا متوسط ایجاد خواهد شد و اگر فقط قسمتی از پرده مبتلا شود تاثیر چندانی در شنوایی نخواهد داشت.
ضربه:
در اثر صدای انفجار یا سیلی خوردن به گوش، ممکن است پرده گوش پاره شود. این عارضه غالباً با درد زیاد و خونریزی و گاه با زنگ گوش یا سرگیجه نیز همراه است . در صورت وجود سرگیجه و کم شنوایی شدید باید مشکوک به گسیختگی استخوانچه ها یا پارگی پنجره کردشد.
اوتیت میانی:
این عارضه معمولاً متعاقب انسداد شیپور استاش ایجاد می شود و در غالب بیماران با عفونت راه های فوقانی تنفسی همراه است. شکایت بیماران درد در گوش و کم شنوایی مختصر می باشد. که اگر این بیماری در مراحل اولیه درمان نگردد عفونت بیشتر شده و به پارگی پرده گوش می انجامد. اوتیت میانی در ۲ سال اول زندگی کودکان بیشتر است که دلیل آن باید فقدان ایمنی و دندان درآوردن، که کودک را بیشتر در معرض بیماری قرار می دهد و کوتاه و گشاد بودن شیپور استاش در کودکان باشد. ضمناً کوک که معمولاً در حالت خوابیدن بطری شیر را می مکد، بعد از خوردن شیر اگر آن را بالا آورد یا استفراغ کند، ممکن است شیر از راه شیپور استاش وارد گوش میانی شود و ایجاد اوتیت میانی نماید.
کلستاتوم:
سلول های اپی تلیان لایه خارجی پرده صماخ ممکن است بر اثر سوراخ شدن پرده از مجرای گوش خارجی وارد گوش میانی شوند. این سلولی در گوش میانی تکثیر می یابند و سطح اپی تمپان را ممکن است بپوشانند. به تدریج که این اپی تلیوم نمد می کند، پوسته ریزی می کند ودر نتیجه کراتین و اجرای سلولی در درون حفره گوش میانی جمع می شوند و به صورت توده ای براق و مروارید رنگ درمی آیند. در این مرحله ازدیاد حجم کلستاتوم و فشار ناشی از آن و وجود عفونت باعث نکروز استخوان و از بین رفتن سقف گوش میانی، خورده شدن استخوان لابیرنت و یا از بین رفتن دیواره استخوانی سلول های هوایی زایده، ستوئید و دیواره استخوانی سینرس سیگموئید می شود. ازآنجا که سلول های اپی تلیال در خودگرانول های کلسترول جمع می کنند، این توده را کلستاتوم می خوانند.
فلج عصب صورتی:
فلج عصب صورتی از عوارض شایع اوتیت میانی چرکی نیست ولی ممکن است متعاقب اوتیت میانی چرکی حاد یا مزمن ایجاد شود. دلیل بروز این عارضه را خورده شدن استخوان مجرای فالوپ و فشار و تورم حاصله از آن برروی عصب صورتی می باشد.
لابیرنتیت:
عفونت گوش میانی یا از راه پنجره بیضی و پنجره گرد به لابیرنت نفوذ میکند و یا بعد از ساییدن و خوردن بافت استخوانی مجرای نیمدایره ای افقی یا احتمالاً مجرای نیمدایره خلفی به وسیله کلستاتوم و ایجاد فیستول در این مجرا، در لابیونت منشر می شود. علایم آن عبارتند از: حملات سرگیجه، تهوع و استفراغ، اختلالات تعادلی و نسیتاگموس خودبخودی. کم شنوایی در این حال شدید و پیشرونده نیست و معمولاً بهبود می یابد.