روال ایمپلنت دندان:

روند ایجاد کاشت دندان به دو بخش تقسیم می شود. اولین مورد، ایجاد و قرار دادن لنگر مناسب است که به ایمپلنت دندان اجازه می دهد تا از طریق یک تیتانیوم ایمن و با طول عمر به فک وصل شود. این فرآیند مستلزم ایجاد یک سوراخ کوچک در استخوان فک است تا لنگر بتواند یک ریشه محکم ایجاد کند. با گذشت زمان، بافت استخوان با فلز پیوند می خورد و پیوندی منسجم و ماندگار را تشکیل می دهد. با محکم بودن لنگر، بعضی از پستهای جزئی می توانند وصل شوند تا ایمپلنت دندان کاملاً محکم و بدون نگرانی از تخریب یا جابجایی آینده باقی بماند. قبل از این فرایند، باید بدانید که پیوند استخوان ضروری است یا نه، که ممکن است زمان بهبودی را افزایش دهد.
چه کاری را می توان بعد از عمل ایمپلنت دندان انتظار داشت ؟
پس از کاشت دندان، بیشتر بیماران به پیوند استخوان نیاز دارند که بیشتر از دو ماه طول نمی کشد. متوجه خواهید شد که تقریباً مشابه دندانهای اصلی شما هستند، و در بعضی موارد بهتر از آن ها هستند. شما می توانید با کاشت های دندان جدید خود تقریباً هر چیزی بخورید، اگرچه درست بعد از عمل، ممکن است خود را به غذاهای نرم محدود کنید. برخی از علائم معمولی در منطقه شامل موارد زیر است:
تورم و کبودی در نواحی صورت و لثه
درد جزئی در محل کاشت و ریشه
خونریزی جزئی
انتخاب تکنیک تصویربرداری مناسب از زمان ظهور روشهای تصویربرداری پیشرفته، یک کار چالش برانگیز است و بسیاری از این موارد برای تصویربرداری از کاشت استفاده می شود. در تصویربرداری، این روش نه تنها باید آناتومی را در نظر بگیرد بلکه باید دقت ابعادی را نیز ارائه دهد. بسیاری از دندانپزشکان در روش معمول قرار دادن ایمپلنت دندان از روش معمولی، اکثراً ارتوپنتوگرام (OPG) استفاده می کنند. با این حال، به دلیل اشکالاتی که در رابطه با OPG وجود دارد، فناوریهای پیشرفته تری مانند توموگرافی کامپیوتری (CT) و توموگرافی محاسبه شده پرتو مخروطی (CBCT) بهتر پذیرفته می شوند. اینها به بهبود وضوح تصویر و کاهش امواج کمک می کند. به دلیل تأثیر هزینه از این تکنیکها بطور گسترده استفاده نمی شود. بنابراین، برای تصمیم گیری در مورد نوع تکنیک تصویربرداری، باید تمام مزایا و معایب مرتبط با آن در نظر گرفته شود که در این بررسی به طور گسترده مورد بحث قرار خواهد گرفت.
معرفی:
برای حمایت از پروتز ثابت، پستهای فلزی به صورت جراحی در فک کاشته می شوند. این پستهای فلزی را کاشت دندان  می نامند. به غیر از اشغال یک سایت بزرگ، یک ایمپلنت دندان باید ضمن توجه به ساختارهای آناتومیکی اطراف، زیبایی شناسی را نیز برآورده کند. در هنگام انتخاب محل کاشت مطلوب، باید فاکتورهای خاصی در نظر گرفته شود، از جمله شناسایی آناتومی دقیق و تعیین مرزهای استخوان و همچنین تراکم و کیفیت آن هرگونه آسیب شناسی استخوانی اساسی نیز باید مشخص شود.
تصویربرداری تشخیصی به تدوین یک برنامه درمانی مناسب و دقیق برای بیماران کاشت کمک می کند. ملاحظات آناتومیک منطقه برای قرار دادن ایمپلنت دندان باید از روشهای رادیولوژی مناسب استفاده شود. انتخاب نوع تکنیک تصویربرداری در دستیابی به اطلاعات مورد نیاز با بهترین دقت ابعادی نقش عمده ای دارد. تکنیک های رادیوگرافی نقش مهمی در تصویربرداری از کاشت قبل از جراحی، جراحی و پس از پروتز دارند.
تکنیک های رادیوگرافی معمولی توسط توموگرافی کامپیوتری (CT) و توموگرافی محاسبه شده پرتو مخروطی (CBCT) جایگزین شده است تا حداکثر اطلاعات در مورد سایت کاشت را بدست آورید. بنابراین، برای تعیین بهترین روش تصویربرداری برای قرار دادن ایمپلنت دندان داخل دهانی، شناختن مزایا و معایب مرتبط با آن، مهم است که در این مقاله مورد بحث قرار می گیرد. کلیه داده های منتشر شده مربوط به مجلات و کتب درسی از سال 1973 تا 2013 مورد بررسی قرار گرفت تا این مقاله شکل بگیرد. کلمات کلیدی مورد استفاده کاشت، تصویربرداری، رادیولوژی ایمپلنت دندان و دندانپزشکی ایمپلنت دندان بود.
چه چیزی توموگرافی رایانه ای مخروطی را متفاوت از سایر روش های تصویربرداری مورد استفاده در تصویربرداری کاشت ایمپلنت دندان می کند؟
معرفی CBCT در دندانپزشکی با یک الگوی جدید در تشخیص فک و صورت شناخته شده است که به عنوان “تصویربرداری تشخیصی تعاملی” شناخته می شود. این الگوی جدید پایه های خود را در مفهوم “تصویربرداری / اصلاح مجدد چندقطبی”، که در تصویربرداری پزشکی جدید نیست، ایجاد می کند.
این امر با نمایش انتخابی داده ها از یک حجم از اطلاعات کسب شده، می تواند بازسازی انواع تصاویر در هر صفحه ممکن (محوری، تاجی، ساژیتال و 3 بعدی مشاهده) را انجام دهد. این ویژگی به طور مستقیم با اصول کسب داده CBCT مرتبط است که از نظر ماهیت، حجمی است.
اسکنر CBCT اطلاعاتی را از محلی بدست می آورد که برای راحتی محاسبات، از مکعب های با حجم زیاد و کوچک تشکیل شده است که به وکسل (عناصر حجم) معروف هستند. بخشی از این داده ها را می توان با انتخاب صحیح برخی از وکسل ها بر اساس منطقه (تصویربرداری مسطح) یا تراکم (حجم و پخش سطح) روی مانیتور نمایش داد. با انتخاب دقیق یک توالی منحنی بدون وقفه وکسل در امتداد فک بالا و یا فک پایین، می توان یک تصویر پانوراما را استخراج کرد.
این کار باعث می شود که یک تصویر بازسازی پانوراما که بازتابی از وکسلهای منتخب با استفاده از تراکم و اطلاعات تشخیصی است، حاصل شود. اگرچه بازسازی چند پلان یک مفهوم جدید در تصویربرداری پزشکی نیست، اما در بیشتر موارد تصاویر بازسازی شده در رسانه های استاتیک به صورت چاپ فیلم یا کاغذ بدون هیچ گونه امکان تعامل جدا از اپراتور محل کار اصلی اسکنر توموگرافی کامپیوتری ضبط شده است.

0  |  دکتر سلام  |  بازدید: 1057