ریفلاکس حنجره و حلق:

ریفلاکس حنجره و حلق مشابه با وضعیت دیگری است که از محتوای معده ناشی می شود که به بالا می اید. اما نشانه های ریفلاکس حنجره و حلق ( LPR ) اغلب متفاوت از آن هایی هستند که برای بیماری رفلاکس مری معمول هستند. با ریفلاکس حنجره و حلق ممکن است نشانه های سابق GERD را مانند حساسیت سوزشی در پایین قفسه سینه را نداشته باشید. به همین دلیل است که تشخیص و چرایی رفلاکس حنجره و حلق یا خاموش مشکل است.
علت های ریفلاکس حنجره و حلق:
در هر انتهای مری حلقه ی ماهیچه ای وجود دارد. به طور نرمال، این اسفینکترها محتوای معده را انجا که باید باشند نگه می دارند. اما با ریفلاکس حنجره و حلق ، اسفینکترها به درستی کار نمی کنند. اسیدهای معده به پشت گلو یا لارینکس یا حتی به پشت راه بینی می رسند. این می تواند باعث التهاب در ان مناطق شود که در برابر اسید گاستریک حفاظت نشده اند. ریفلاکس خاموش در نوزادانی که اسفینکترهای ان ها ناقص است معمول است، ان ها مری های کوتاهتری دارند، و بیشتر اوات دراز کشیده اند. این در بزرگسالان شناخته شده نیست.
نشانه ها در نوزادان و کودکان به صورت زیر است:
خشکی صدا
سرفه های مزمن
آسم
تنفس با صدا یا وقفه در تنفس
مشکل در غذاخورن، جویدن یا فروبردن
مشکل اضافه وزن

با رفلاکس حنجره و حلق، بزرگسالان ممکن است سوزش سر دل یا مزه ی تلخ یا حس سوزش در پشت گردن داشته باشند. اما احتمال کمتری وجود دارد که نشانه های ساب GERD را داشته باشند. بیشتر اوقات، نشانه ها در بزرگسالان پیچیده است و می توانند به اسانی با مشکلات دیگر اشتباه گرفته شوند. معمول ترین ان ها به قرار زیر است:
پاکسازی بیش از حد گلو
سرفه های مداوم
گرفتگی صدا
یک توده در گردن که با فروبردن های طولانی از بین نمی رود.
دیگر نشانه های می تواند شامل موارد زیر باشد:
حس ابریزش از پشت بینی یا مخاط بیش از حد بینی
مشکل در بلع
مشکل در تنفس
گلو درد
مشکلات رفلاکس حنجره و حلق
اسید معده که به گلو و لارنکس می رود می تواند باعث ازارهای طولانی مدت و اسیب شود. بدون درمان می تواند جدی باشد.
در نوزادان و کودکان، LRP می تواند باعث موارد زیر شود:
باریک سازی منطقه ی زیر تارهای صوتی
زخم های تماسی
عفونت های گوشی مکرر از مشکلاتی با عملکرد مجرای استاش
طولانی شدن ساخت مایع گوش میانی

در بزرگسالان، رفلاکس خاموش، می تواند به گلو و لارینکس زخم هایی وارد کند. همچنین می تواند خطر سرطان در ان ناحیه را افزایش دهد، به ریه ها اسیب بزند، و می تواند شرایطی مانند آسم، آمفیزم، یا برونشیت را بدتر کند.