زگیل آبکی:

این زائده با وجود نام و ظاهری مشابه، زگیل واقعی نیست. آن در اثر ویروس پاپیلومای انسانی ایجاد نمی شود. در عوض، ویروس مولوسکوم کانتوژیوزوم محرک این زائده های پوستی بی ضرر زگیل مانند است. معمولاً، زائده های آبکی به صورت گروهی در یک یا دو ناحیه از پوست ظاهر می شوند. با این حال، در برخی افراد، آن ها نیز به راحتی در بدن توزیع می شوند. ناحیه تناسلی بزرگسالان بیشتر از همه درگیر عفونت های مولوسکوم است. در مقابل، اغلب در کودکان در  قسمت های بدن مانند صورت، گردن یا زیر بغل دیده می شود.
زائده های آبکی حاوی ترشحات عفونی در داخل خود هستند و در صورت تماس با آن، می توانید به راحتی آلوده شوید. این خصوصاً به هنگام نرم شدن پوست تان اتفاق می افتد (مثلاً وقتی به استخر یا سونا می روید). سپس ویروس های تحریک کننده می توانند راحت تر به پوست تان نفوذ کنند. زخم ها، عفونت های قارچی پوست و نورودرماتیت ها نیز عفونت با پاتوژن زائده آبکی را دوست دارند.
معمولاً زائده آبکی به خودی خود برطرف می شود. اما می تواند سال ها دوام داشته باشد. مشابه زائده های مسطح، می توان آن ها را با اسید سالیسیلیک یا ویتامین A از بین برد. اما آن ها را می توان با ابزار جراحی نیز برداشت. امکان درمان آن با سوزاندن نیز وجود دارد: با استفاده از مایع تحریک کننده، پوست ناحیه ی زائده های آبکی ملتهب می شود. این به آن ها کمک می کند تا سریع تر بهبود یابند.
زائده های سبورئیک یا پیری:
زائده های پیری حتی اگر شبیه به زائده های واقعی هم باشند اما اینطور نیستند. علت آن ها مشخص نیست. با این حال، آن ها توسط ویروس ها ایجاد نمی شوند- نه توسط HPV و نه سایر ویروس ها. بنابراین زائده های پیری مسری نیستند. نام این زائده های پوستی زگیل مانند از این واقعیت ناشی می شود که آن ها عمدتا در سنین بالا رخ می دهند. آن ها ترجیحا بر روی صورت، سینه و پشت، در قسمت پشت دست ها و همچنین در قسمت جلوی بازوها و پاها شکل می گیرند. ظاهر آن ها بسیار متغیر است.
بنابراین، پزشکان بین اشکال مختلف زائده های پیری، به عنوان مثال زائده های پیری پایه دار و کراتوزهای گچ مانند، تمایز قائل هستند. از آنجا که زائده های پیری بی ضرر هستند و معمولاً هیچ گونه ناراحتی ایجاد نمی کنند، نیازی به رفع آن ها نیست. اگر با این وجود می خواهید از شر آن ها خلاص شوید، باید با پزشک مشورت کنید (مانند سایر زگیل ها). فرد می تواند زائده های پیری را با ابزار جراحی (کورت، قاشق تیز، چاقو) یا توسط لیزر از بین ببرد. زائده های پایه دار را می توان توسط حلقه الکتریکی نیز برطرف کرد.
زائده های ساقه ای: (فیبروئید)
زائده های ساقه ای زگیل های واقعی نیستند. این زائده ها، رشد نرم، موضعی و خوش خیم روی سلول های ویژه پوست هستند. اصطلاح پزشکی آن فیبروئید نرم است. تقریباً هر کس دیر یا زود زائده های کوچک و پوسته پوستی را ایجاد می کند. اما دلیل آن مشخص نیست. با این حال، از آنجا که زائده های ساقه ای در بعضی از خانواده ها شایع ترند، متخصصان به عامل وراثت شک دارند.
زائده های ساقه ای درست مانند زائده های پیری، بی ضررند و مسری نیستند. اما آن ها می توانند به لحاظ ظاهری نگران کننده باشند. بعضی اوقات به لحاظ حرکتی نیز مزاحم هستند. به عنوان مثال، در مورد زائده های ساقه ای در ناحیه گردن، گردنبندهای نازک یا روسری های ابریشمی ریز می توانند لابه لای این زائده ها گیر کنند. در چنین مواردی، بیماران می توانند نوک زائده های ساقه ای خود را با لیزر، جریان الکتریکی (الکتروواکولاسیون) یا به کمک قیچی جراحی بردارند.
علل بروز زگیل:
زائده های واقعی، بیشتر در اثر ویروس های پاپیلومای انسانی (HPV) ایجاد می شوند. عوامل بیماری زا از طریق صدمات و ترک های کوچک به سلول های پوست نفوذ می کنند و باعث تکثیر کنترل نشده سلولی می شوند. مواد مخل، سلول های میزبان انسانی را وادار می كنند تا ویروس های بیشتری تولید كنند.
پاتوژن ها انواع مختلفی از اچ پی وی ها هستند. به عنوان مثال، زائده های معمولی، معمولاً در اثر HPV نوع 1، 2، 4 و 7 ایجاد می شوند. انواع HPV 1، 2 و 4 همچنین می توانند به طور عمده در زائده های پلانتار تشخیص داده شود. در مقابل، زائده های مسطح یا نوجوانی عموماً ناشی از HPV نوع 3 هستند.
انواع خاصی از ویروس های پاپیلوما در ایجاد چندین نوع سرطان (مانند سرطان دهانه رحم و سرطان آلت تناسلی) نقش دارند. با این حال، این نوع ویروس ها مسئول زائده های سنتی نیستند و احتیاط در مورد زائده های تناسلی (کوندیلوماتا) ضروری است. زائده های غیرواقعی توسط HPV ایجاد نمی شوند. زائده های آبکی به دلیل ویروس هایی از نوع مولوسکوم کانتوژیوزوم ایجاد می شوند. علت زائده پیری مشخص نیست. همین امر در مورد زائده های ساقه ای نیز صدق می کند.
عوامل خطر:
عوامل مختلفی می توانند تشکیل زائده، به ویژه رایج ترین شکل آن که زائده های معمولی است را تقویت کنند. این عوامل خطرزا شامل افزایش عرق (هایپرهیدروز)، اختلال گردش خون در انگشتان دست و پا (آکروسیانوز) و سیستم ایمنی ضعیف شده است. افرادی که خواستگاه آلرژی دارند (آتوپی) یا بیماری آتوپیک دارند (مانند نورودرماتیت) نیز مستعد زگیل اند. به نظر می رسد درگیری های روانی و استرس خطر ابتلا به این بیماری را افزایش می دهد. بزرگسالان مبتلا نیز اغلب سیگاری هستند.
آیا زگیل مسری است؟
زائده های ویروسی، مسری یا عفونی هستند: آن ها مستقیماً از فردی به فرد دیگر منتقل می شوند، گاهی اوقات به طور غیر مستقیم از طریق حوله یا تیغ نیز انتقال می یابند. بین عفونت و ظهور اولین زائده (دوره انکوباسیون) چهار هفته تا هشت ماه زمان لازم است. در صورت آسیب دیدگی پوست، آلودگی به ویروس های زگیلی بسیار آسان است. پوست مرطوب یا نرم نیز اثر مطلوبی دارد. به همین دلیل، آلوده شدن در استخر، سونا و توسط دوش مشترک به راحتی امکان پذیر است.
علاوه بر این، افرادی که تماس مکرر با ویروس های تحریک کننده دارند یا افراد مبتلا (مانند کودکان)، در معرض خطر هستند. کسی که از قبل رشد پوستی کمی دارد در معرض آلودگی بیشتر است. بنابراین زائده ها می توانند روی بدن پخش شوند. ویروس ها به عنوان مثال با خراش، زائده های پوستی را به قسمت های مجاور یا دورتر از بدن پخش می کنند، جایی که می تواند محل زندگی آن ها نیز باشد. زائده های کاذب به دلیل ویروس ها ایجاد نمی شوند (مثل زائده های پیری و زائده های پایه دار).
معاینات و تشخیص:
به طور معمول این زائده ها بی ضرر هستند. مراجعه به پزشک فقط در صورتی ضروری است که زائده های پوستی کوچک از نظر ظاهری و زیبایی نگران کننده باشند و نیاز به برداشتن داشته باشند یا در ناحیه تناسلی بروز کنند.
در صورت بروز موارد زیر باید به پزشک مراجعه کنید:
خونریزی یا التهاب زگیل،
ایجاد زگیل به سبب سایر بیماری های پوستی (مانند نورودرماتیت)
یا گسترش سریع زائده های آبکی.
زائده های پیری، در برخی شرایط ممکن است با سرطان پوست اشتباه گرفته شوند. بنابراین اگر مطمئن نیستید که زائده های پوستی تان زائده های پیری بی ضرر هستند یا نه، باید به پزشک مراجعه کنید.
تشخیص معمولاً ساده است:
به طور کلی تشخیص این زائده برای پزشک دشوار نیست. او معمولاً تنها با مشاهده ظاهر زگیل ها می تواند این زائده های کوچک و خوش خیم پوستی را تشخیص دهد. علاوه بر این، شکل، ساختار و محل رشد آن ها در اکثر موارد اطلاعاتی در مورد نوع این زائده ارائه می دهد. اما اگر پزشك كاملاً مطمئن نباشد، می تواند از زائده های پوستی نمونه ای برداشته و آن را در آزمایشگاه بافت شناسی بررسی كند. در موارد انفرادی نیز سعی شده است عوامل بیماری زایی (ویروس پاپیلومای انسانی) در نمونه، شناسایی شود.
درمان زگیل:
بیشتر این زائده ها هیچ گونه ناراحتی ایجاد نمی کنند و دیر یا زود به خودی خود برطرف می شوند. در این صورت هیچ دلیل پزشکی وجود ندارد که زگیل را برطرف کنیم. با این حال، اگر متوجه شدید که این زائده های کوچک پوستی به لحاظ زیبایی نگران تان می کند، باید با پزشک در مورد نحوه برداشتن این زائده صحبت کنید. همین امر در مورد زائده هایی که باعث ناراحتی می شوند نیز صحت دارد، مانند زائده های کف پا، که راه رفتن را بسیار دردناک می کنند.
“چه چیزی به مقابله با این زائده ها کمک می کند؟” بسیاری از افراد مبتلا که این سوال را دارند به پزشک خود مراجعه می کنند. پاسخ این است که روش ها و درمان های مختلفی برای این زائده وجود دارد و اینکه کدام استراتژی در هر مورد خاص معقول است به نوع و تعداد این زائده ها و محل قرارگیری آن ها بستگی دارد.

0  |  دکتر سلام  |  بازدید: 797