علائم پولیپ بینی:

انسداد و گرفتگی بینی، عطسه، ترشح پشت حلق، آبریزش بینی، درد صورت، کاهش حس بویایی و در موارد شدید از بین رفتن بویایی، کاهش حس چشایی، خارش دور چشم و عفونت‌های مزمن. بسیاری از افراد مبتلا به پولیپ بینی دچار آبریزش بینی، عطسه و ترشح پشت حلق هستند و حدود 75 درصد آنها با کاهش حس بویایی مواجه می‌شوند. بسیاری از مبتلایان نیز علائمی مشابه آسم از قبیل خس‌خس، عفونت‌های سینوسی و حساسیت به انواع بو، گرد و خاک و مواد شیمیایی از خود نشان می‌دهند. شمار کمی از آنها نیز حساسیت شدید نسبت به آسپرین و رنگ زرد دارند. افرادی که پولیپ بینی دارند، بیشتر از سایرین در معرض ابتلا به عفونت سینوسی قرار دارند. از سوی دیگر، وقتی پولیپ بزرگ می‌شود، به استخوان‌های بینی فشار وارد می‌کند و پل بینی را پهن می‌کند که روی شکل بینی تأثیر می‌گذارد.

چه کسانی مستعد پولیپ بینی هستند؟

پولیپ بینی ممکن است در هر سنی رخ دهد ولی افراد بیشتر در سن بالای 40 سال به این عارضه مبتلا می‌شوند. از سوی دیگر، پولیپ بینی در مردان دو برابر زنان تشکیل می‌شود و در موارد نادر کودکان زیر ده سال را نیز مبتلا می‌کند. علاوه بر این، آبریزش بینی، عطسه و خارش نیز افراد را در معرض ایجاد پولیپ قرار می‌دهد. این عارضه در یک سوم مبتلایان به آسم ایجاد می‌شود ولی پولیپ تنها در 2 درصد مبتلایان به حساسیت‌های فصلی به وجود می‌آید.

راهکارهای درمان‌:

در بیشتر موارد، پولیپ‌های بینی به درمان‌های دارویی یا جراحی پاسخ می‌دهند. اولین گام برای درمان پولیپ بینی، استفاده از اسپری کورتیکواستروئیدی بینی است. در بسیاری موارد، چنین درمان‌هایی می‌تواند پولیپ را کوچک کند یا حتی از بین ببرد.

در سایر موارد، یک دوره یک هفته‌ای استفاده از کورتیکواستروئیدهای خوراکی مانند «پریدنیزون» ضروری است. در صورتی که علت زمینه‌ای پولیپ مانند حساسیت یا عفونت تحت کنترل درنیاید، پولیپ ممکن است مجددا عود کند. بنابراین، می‌توان با استفاده از اسپری‌های کورتیکواستروئیدی از بازگشت آن جلوگیری کرد. از سوی دیگر، مصرف آنتی‌هیستامین‌ها و ضد احتقان‌ها تأثیر کمی در کنترل رشد پولیپ دارند. ولی برخی پزشکان از تجویز این داروها برای کنترل حساسیت مبتلایان و با تجویز آنتی‌بیوتیک‌ها برای کنترل عفونت‌های زمینه‌ای قبل از مصرف درمان‌های کورتیکواستروئیدی استفاده می‌کنند.