علل بیماری بهجت:

تمام علائم بیماری بهجت؛ مربوط به التهاب رگ های خونی فرد است. پزشکان هنوز کاملاً نمی دانند که چه عواملی باعث ایجاد التهاب می شود. ممکن است فرد یک اختلال سیستم ایمنی را به ارث برده باشد که بر شریان ها و رگ های وی تأثیر بگذارد. لازم به ذکر است که بیماری بهجت؛ مسری نیست.
عوامل خطر:
علل بیماری بهجت مشخص نیست، بنابراین تعیین اینکه چه کسی بیشتر در معرض خطر این بیماری قرار دارد؛ دشوار است. افرادی که نوعی از بیماری خود ایمنی؛ همچون آرتریت روماتوئید یا لوپوس را نشان می دهند، در معرض خطر سایر بیماری های خود ایمنی هستند. این بدان معناست که در صورت ابتلا به سایر بیماری های خود ایمنی؛ ممکن است در معرض خطر ابتلا به بیماری بهجت باشید. بیماری خود ایمنی؛ وضعیتی است که سیستم ایمنی بدن به طور اشتباه به سلول های سالم خود بدن حمله می کند، گویی که در حال مبارزه با یک عفونت است.
بیماری بهجت هم زنان و هم مردان را درگیر می کند و بیشتر؛ در مردان خاورمیانه و زنان ایالات متحده دیده می شود. فرد در هر سنی ممکن است به این بیماری مبتلا شود، اگرچه علائم این بیماری ابتدا در سنین 30 و 40 سالگی بروز می کند.
بیماری بهجت رایج ترین بیماری در ترکیه است و از هر 100000 نفر؛ 80 تا 370 نفر؛ به این بیماری مبتلا هستند. در ایالات متحده، از هر 170000 نفر تقریباً 1 مورد وجود دارد یا در کل کشور کمتر از 200000 نفر مبتلا به بیماری بهجت هستند.
تشخیص بیماری بهجت:
آزمایش خاصی برای تشخیص بیماری بهجت وجود ندارد. تشخیص این بیماری بر اساس بروز علائم و نشانه های سازگار با بیماری است. وجود برخی از ویژگی های خاص که مشخصه این بیماری هستند (مانند زخم های دهانی یا دستگاه تناسلی)، از بین بردن سایر دلایل احتمالی علائم بیماری و در صورت امکان، اثبات واسکولیت در اثر بیوپسی از اندام درگیر، همگی حامی تشخیص بیماری بهجت هستند.
آزمایش پاترژی مثبت می تواند برای تشخیص بیماری بهجت مؤثر باشد اما به خودی خود؛ بیماری را تشخیص نمی دهد.آزمایش پاترژی یک روش ساده است که در آن یک سوزن کوچک و استریل به پوست ساعد وارد می شود. وجود یک برآمدگی کوچک قرمز در محل تزریق سوزن؛ حاکی از مثبت بودن نتیجه آزمایش است.
لطفاً توجه داشته باشید که اگرچه یک آزمایش مثبت در تشخیص بیماری بهجت مفید است، اما اقلیت بیماران بهجت؛ پدیده پاترژی را نشان می دهند (یعنی تست های مثبت دارند). بیماران منطقه مدیترانه به احتمال زیاد؛ پاترژی را تظاهر می کنند. علاوه بر این، عوامل دیگری می تواند منجر به نتیجه مثبت کاذب در تست پاترژی شود، بنابراین این تست 100 درصد اختصاصی نیست.
مطالعات تصویربرداری بیماری بهجت:
یافته های مطالعات تصویربرداری به شرح زیر است:
ساکروایلیت ممکن است در رادیوگرافی، تصویربرداری با رزونانس مغناطیسی (MRI) یا توموگرافی کامپیوتری (CT) مشاهده شود.
رادیوگرافی مفاصل محیطی ممکن است تورم بافت نرم و یا فوران آن را نشان دهد.
اسکن CT مغزی ممکن است مناطقی از ایسکمی حاد را شناسایی کند.
MRIمغز یا آنژیوگرافی رزونانس مغناطیسی (MRA) می تواند واسکولوپاتی مغزی و نواحی ایسکمی حاد یا تحت حاد را شناسایی کند.
توموگرافی کامپیوتری با انتشار تک فوتون (SPECT) برای شناسایی مناطقی از مغز که افت فشار خون دارند استفاده می شود.
ممکن است از آنژیوگرافی برای ارزیابی آنوریسم استفاده شود.
در مطالعه ترومبوز ورید اندام تحتانی، بیماران مبتلا به بیماری بهجت در مقایسه با بیماران ترومبوز ناشی از علل دیگر؛ یافته های زیر را در سونوگرافی داپلر نشان دادند:
درگیری قابل توجه که بیشتر دو طرفه است
دوباره سازی ناقص مجرا
شکل گیری مکرر وریدهای کولترال
الگوی متضاد و متقارن درگیری وریدی، در همه رگ های عمیق و سطحی اندام تحتانی تأثیر می گذارد و میل کمتری به وریدهای ساق و ران پا دارد.
سایر تست های بیماری بهجت:
تست پاترژی:
برای آزمایش پاترژی، نوک سوزن استریل در پوست ساعد وارد می شود. توسعه یک پاپول التهابی یا پوستول در طی 24 تا 48 ساعت نتیجه مثبت را به همراه دارد. این یافته نشان دهنده یک واکنش ایمنی بیش از حد در برابر صدمات جزئی است. مطالعات بافت شناسی این ضایعات، سلول های تک هسته ای و کراتینوسیت ها را نشان می دهد.
آزمایش پاترژی مفید است اما برای تشخیص بیماری بهجت؛ حساس نیست و اختصاصی نیست. نتایج مثبت در بیماران مدیترانه شایع تر است.
رویه ها:
آرتروسنتز و پونکسیون کمری ممکن است برای رد دلیل های متفاوت بروز بیماری مورد استفاده قرار گیرند، زیرا آن ها به طور معمول؛ یافته های التهابی غیر اختصاصی را نشان می دهند.
مایع سینوویال:
مایعات سینوویال معمولاً تیره و با ویسکوزیته متغیر هستند و تعداد گلبول های سفید (WBC) در رنج 300 تا 36000 میکرولیتر (یا غیر التهابی یا التهابی) را می شمارند. لكوسيت هاي پلي مورفونوكلئر و افزایش پروتئین؛ یافته های غالب هستند و میزان گلوکز تقریباً طبیعی است. بنابراین، از آنجا که مایع سینوویال صرفاً التهاب عمومی را نشان می دهد، معاینه فقط برای رد وجود مفصل آسپتیک، آرتروپاتی ناشی از کریستال یا سایر علل قابل تشخیص جایگزین در بیماران مبتلا به بیماری بهجت انجام می شود.
مایع مغزی نخاعی:
آنالیزها؛ ممکن است التهاب موضعی همراه با افزایش شمارWBC ، غلبه بر لنفوسیت ها و افزایش سطح پروتئین؛ مانند سطح Ig و شاخص Ig را نشان دهد که نمایانگر تولید موضعی ایمونوگلوبولین است. فشارهای وارده در بعضی از بیماران بسیار زیاد است.