عوارض دندانپزشکی مکیدن انگشت:

گاهی اوقات والدین نگران عادت مکیدن انگشت در کودکان خود هستند و از دندانپزشکان راهکارهایی را برای ترک این عادت جویا میشوند. مکیدن انگشت یک واکنش طبیعی در کودک است که از دوران جنینی شروع میشود و والدین باید مطمئن باشند این عادت برای کودک در حال رشد چیز عجیبی نیست. اما اگر این عادت پس از 5 یا 6 سالگی ادامه پیدا کند بر وضعیت دندانهای دائمی تاثیر میگذارد و احتمال حرکت نامناسب دندانها و مال اکلوژن را افزایش میدهد.
عادت مکیدن انگشت چقدر شیوع دارد؟
بازبینی مقالات و تحقیقات نشان میدهند شیوع مکیدن انگشت بسته به جمعیت و سن مورد بحث، تفاوت زیادی دارد. گزارش شده است که 50 درصد از کودکان ممکن است در طفولیت این عادت را داشته باشند اما تنها 2 درصد از آنها تا 12 سالگی این عادت را حفظ میکنند. در پژوهشی که در سال 1991 بر روی کودکان داندین نیوزلند (Dunedin ) صورت گرفت، گزارش شد که بیش از 11 درصد از جمعیت مورد مطالعه هنوز تا 11 سالگی انگشت خود را می مکیدند. شیوع مکیدن پستانک در نوزادان به طور کلی 20 تا 35 درصد گزارش شده است که به نظر میرسد اخیرا در غرب این مقدار به طور قابل توجهی افزایش و مطابق آن مکیدن انگشت کاهش داشته است. خبر خوب برای والدین این است که مکیدن پستانک به ندرت منجر به مکیدن انگشت میشود و معمولا در سن 3 سالگی کنار گذاشته میشود. به نظر میرسد در بیشتر موارد  مکیدن انگشت عادتی اکتسابی است و فاکتورهایی مانند طول دوره تغذیه از شیر مادر، مدت شیر خوردن، ناراحتیهای مربوط به تغذیه و استرس روانشناختی در بروز این عادت تاثیر کمی داشته یا اصلا تاثیری ندارند.
چه زمانی باید انگشت مکیدن متوقف شود؟
به طور کلی اگر عادت مکیدن انگشت پیش از بیرون زدن دندانهای دائمی متوقف شود، هیچ تاثیری بر دندان های دائمی در بلند مدت نمیگذارد. اما در صورتی که این عادت ادامه پیدا کند و در دوران بیرون زدن دندانهای دائمی نیز وجود داشته باشد، ممکن است منجر به مال اکلوژن شود که دیگر با متوقف شدن عادت خود به خود حل نمیشود. از جمله شایعترین عوارضی که حاصل مکیدن انگشت است بیرون زدن دندانهای پیشین بالایی، افزایش اورجت، اوپن بایت دندانهای جلویی و کراس بایت دندانهای عقبی می باشد. این عوارض حاصل ترکیبی از فشار مستقیم به دندان (ناشی از مکیدن انگشت) و تغییر در فشاری است که از سمت لب، گونه و زبان به دندانها وارد میشود. دندانهای پیشین پایینی بسته به جهت فشار انگشت، به جلو یا عقب رانده میشوند. عدم تقارن قوس بالا و پایین نیز ممکن است اتفاق بیفتد. به علت موقعیت پایینتر زبان کراس بایت در دندانهای عقبی ایجاد میشود. همچنین افزایش فشار گونه در حین مکیدن انگشت باعث میشود قوس ماگزیلاری V شکل شود. مکیدن انگشت در رویش طبیعی دندانهای پیشین اختلال ایجاد مینماید و همچنین باعث بیرون زدن بیش از حد دندانهای عقبی میشود که حاصل این دو اوپن بایت جلوی دندانها می باشد. بیرون زدن بیش از حد دندانهای عقبی حاصل موقعیت پایینتر فک پایینی برای تطبیق با وضعیت مکیدن انگشت می باشد.
مکیدن انگشت همیشه منجر به حرکت دندانها نمیشود. مطالعات نشان میدهند برای حرکت دادن دندان نیروی بسیار کم اما مداوم و به مدت طولانی لازم است. تصور میشود آستانه آن 6 ساعت باشد. بنابراین اگر مکیدن آهسته و خفیف انگشت در طول شب ادامه یابد، تغییرات قابل توجهی در وضعیت دندانها در بلند مدت ایجاد میشود در صورتی که اگر مکیدن انگشت شدید باشد اما به صورت متناوب انجام شد تاثیر جزئی بر حرکت دندانها خواهد داشت. بررسی انگشتهای کودک مشخص میکند این عادت تا چه حد شدت دارد. ایجاد تاول و پینه در انگشت به واسطه عادت مداوم مکیدن انگشت امری شایع است. اگر چه به نظر میرسد تاثیر آن عمدتا بر دنتو آلوئولار می باشد اما برخی مطالعات نشان میدهند تغییراتی در قاعده اسکلتی نیز ممکن است اتفاق بیفتد به ویژه در شرایطی که رشد متوقف شده است در حالی که مکیدن انگشت همچنان ادامه دارد. تاثیرات ثانویه آن میتواند شامل تغییر عملکرد زبان از جمله فشار زبان (tongue-thrust) (فشاری که زبان در حین بلع به دندانهای جلو فشار وارد میکند) و تغییر تکلم باشد. اگر زبان یا لب پایینی پشت دندانهای پیشین و بیرون زده فک بالا بمانند ممکن است حتی پس از توقف مکیدن انگشت، مال اکلوژن باقی بماند.

1  |  شفاگستر  |  بازدید: 1202