لارنگوسکوپی حنجره:

مشاهده حلق و حنجره بخش مهمی از یک معاینه کامل سر و گردن است. اگر چه موقعیت این ساختمان‌ ها اغلب مانع از مشاهده مستقیم آنها می‌شود، اما در شرایط بالینی از تکنیک‌های ساده‌ای می‌توان به منظور ارزیابی آنها استفاده کرد. در ادامه با بخش مقالات گوش و حلق و بینی کلینیک مروستی همراه ما باشید.
لارنگوسکوپی حنجره غیرمستقیم را می‌توان با یک آینه دندانپزشکی ساده یا یک اندوسکوپ فیبراپتیک قابل انعطاف انجام داد. این کار را می‌توان هنگامی که بیماران بیدار هستند انجام داد و این عمل به طور معمول به خوبی تحمل می‌شود. لارنگوسکوپی حنجره قادر است اختلالات بسیار متنوعی را اعم از حاد یا مزمن و خوش‌خیم یا بدخیم شناسایی نماید.
لارنگوسکوپی حنجره (laryngoscopy) به معنی مشاهده ناحیه حلق و حنجره به منظورمعاینه حنجره و نواحی اطراف آن است که با سه روش انجام می شود:
- لارنگوسکوپی حنجره آینه ای (mirror laryngoscopy) مشاهده حنجره به وسیله قرار دادن آینه کوچک مخصوص در قسمت عقب دهان بیمار با زاویه ای که بتوان نور را به طور مستقیم به حنجره تاباند. قبل از انجام معاینه، کمی بی حسی موضعی به محل داده می شود تا رفلکس اُغ زدن بیمار کاهش یابد.
- لارنگوسکوپی حنجره سخت (rigid laryngoscopy) دقیق ترین نمای بزرگ شده از حنجره را در اختیار قرار می دهد. معاینه با تلسکوپ مخصوص دارای منبع نور و دستگاه بزرگنمایی که در یک لوله سخت قرار گرفته اند انجام می شود. در این نوع از لارنگوسکوپی حنجره لوله از دهان بیمار داخل می شود (در این حال بیمار زبان خود را از دهان بیرون می آورد و به این دلیل قادر به صحبت کردن یا آواز خواندن نیست ولی می تواند صداهایی مانند «ای ی» را ادا کند).
- لارنگوسکوپی حنجره قابل انعطاف (flexible laryngoscopy) به وسیله تلسکوپ خاصی انجام می شود که دارای نورفیبرواپتیک و دستگاه بزرگنمایی است و داخل یک لوله نرم قابل انعطاف قرار داد. قبل از آزمایش، ناحیه داخل بینی را که لوله از آن عبور داده می شود به طور موضعی بی حس و به وسیله ی لارنگوسکوپ، حنجره را نگاه می کنند. در این نوع لارنگوسکوپی حنجره چون بیمار زبان خود را از دهان بیرون نمی آورد، می توان در زمان صحبت کردن، آواز خواندن و ادای حروف صدا دار، حنجره و طناب های صوتی را مشاهده نمود. از این وسیله می توان برای مشاهده نازوفارنکس (فضای اتصال حلق به حفره بینی)، کام نرم، حلق و پشت زبان استفاده کرد.
کاربرد:
اندیکاسیون‌های شایع برای لارنگوسکوپی شامل سرفه مزمن، تنگی نفس لارنگوتراکئال، دیسفونی، تغییرات صدا، گلو درد مزمن، گوش درد پایدار، مشکلات بلع، دیسفاژی و علایم آسپیراسیون هستند. لارنگوسکوپی را می‌توان برای آشکار ساختن موقعیت تشریحی اختلال مورد نظر و در برخی موارد علت آن به کار برد.
بیمارانی که در معرض خطر بالای سرطان‌ های سر و گردن هستند از معاینات غربالگری به‌ وسیله لارنگوسکوپی حنجره غیرمستقیم با آینه یا لارنگوسکوپی با استفاده از اندوسکوپ قابل انعطاف سود می‌برند. هر بیمار بزرگسال با گوش‌ درد، خشونت صدا یا گلودردی که بیش از دو هفته طول کشیده باشد، به واسطه احتمال وجود سرطان حنجره، باید تحت یک معاینه کامل لارنگوفارنژیال قرار گیرد. بیماران دارای سابقه مصرف درازمدت دخانیات و الکل، شایسته توجه ویژه و نیازمند معاینه دقیق هستند.
لارنگوسکوپی حنجره همچنین برای ارزیابی بیماران دچار مشکلات راه هوایی حایز اهمیت است. این معاینه را می‌توان در بخش‌های اورژانس هنگامی که کنترل به موقع راه هوایی اجباری است انجام داد. بیمارانی که با آنژیوادم، اپیستاکسی غیرقابل کنترل، ترومای گردن و صورت، استریدور یا شک به بلع یک جسم خارجی مراجعه می‌کنند باید به منظور ارزیابی مشکل فعلی و رد کردن نارسایی راه تنفسی به وسیله لارنگوسکوپی حنجره معاینه شوند.