همه چیز در مورد گوش:

صداهای تشخیص داده شده از طریق گوش ها، اطلاعات اساسی را درباره محیط خارجی به ما می‌دهند و به ما اجازه می‌دهند با روش های پیچیده‌ای چون گفتار و موسیقی ارتباط برقرار کنیم. علاوه بر این گوش ها در حس تعادل ما نیز سهم دارند. درک ناخود آگاه وضعیت بدن در فضا به ما اجازه می‌دهد تا بایستیم و حرکت کنیم بدون آنکه زمین بخوریم. گوش دارای اندام های مجزای شنوایی و تعادل است که صداهای دنیای اطراف مان و اطلاعات درونی درباره وضعیت و حرکتمان را تشخیص می‌دهد. ساختمان های حسی داخل گوش، اشکال متفاوت اطلاعات را به صورت ایمپالس های عصبی برگردانده تا از طریق اعصاب به قسمت های مختلف مغز، جایی که اطلاعات تجزیه و تحلیل می‌شوند، فرستاده شوند.
کیفیت صوت:
در واقع صوت ارتعاش مولکول ها در هوای اطراف ماست. درجه بلندی (Pitch) یک صدا (میزان بم یا زیر بودن) ویژگی‌ای از امواج صوت می‌باشد که فرکانس (تواتر) نامیده می‌شود. فرکانس تعداد ارتعاش در هر ثانیه است و در واحدهایی به نام Hertz سنجیده می‌شود. هر چقدر فرکانس بالاتر باشد صدا زیرتر است. شدت و قدرت یک صدا به نیروی امواج صوتی بستگی دارد که در واحدهایی به نام دسی بل (Decibel) اندازه‌ گیری می‌شود. با هر ١٠ دسی بل افزایش در قدرت صدایی به بلندی دو برابر شنیده می‌شود، بنابراین صدایی با ٩٠ دسی بل دو برابر قویتر از صدایی با ٨٠ دسی بل است. مکالمه بطور معمول در حدود ٦٠ دسی بل است صدایی تقریبی ترافیک معمولا در حدود ٨٠ دسی بل می‌باشد. قرار گرفتن در معرض صدای بالاتر از ١٢٠ دسی بل حتی برای مدتی کوتاه می‌تواند به شنوایی ما آسیب برساند. میزان توانایی ما در تجزیه صداهای مرکب مثل موسیقی و اینکه یک صدا چقدر بلند باشد تا قادر به شنیدن آن باشیم با یکدیگر متفاوت است.
گوش انسان بطور معمول قادر است صداهایی با فرکانس های بین ٢٠٠٠٠ – ٣٠ هرتز را تشخیص دهد، اما توانایی شنیدن صداهای فرکانس بالا با افزایش سن، کاهش می‌یابد. حیواناتی مثل خفاش (bat) و سگ می‌توانند صداهایی با فرکانس های بالاتر از حد طبیعی شنوایی انسان را بشنوند.
تعادل و حرکت:
در تعادل و حرکت گوش ها دارای این عملکرد هستند: آگاهی از موقعیت سر و تشخیص چرخش و حرکت سردر تمامی جهات. مغز اطلاعات گوش ها را با اطلاعات حاصل از گیرنده‌های موقعیت در عضلات، تاندون ها و مفاصل و اطلاعات بینایی بدست آمده از چشم ها ترکیب می‌کند. ترکیب این اطلاعات باهم ما را قادر می‌سازد تا بدون از دست دادن تعادل در جهات مختلف حرکت کنیم. گوش از سه قسمت خارجی، میانی و داخلی ساخته شده است. گوش خارجی دارای لاله گوش و مجرا می‌باشد. این لوله پر از هوا به پرده گوش منتهی می‌شود که در پاسخ به صدا مرتعش می‌شود.
پشت پرده گوش، گوش میانی قرار دارد که از هوا پر شده و دارای سه استخوان ظریف می‌باشد که استخوان های شنوایی نامیده می‌شوند. چکشی (malleus)، سندانی (incus) و رکابی (stapes). این استخوان ها ارتعاش پرده را به غشا دریچه بیضی که جدا کننده گوش میانی از گوش داخلی است، منتقل می کنند. در گوش داخلی که پر از مایع می‌باشد حلزون قرار دارد که دارای گیرنده حسی برای شنوایی و ساختمان های دیگری برای حرکت و تعادل است.