کاندیداهای عمل پروتز ساق پا:

بسیاری افراد از شکل و ابعاد عضلات ماهیچۀ ساق پای خود ناراضی اند تا بدانجایی که از پوشیدن لباس هایی که پاهای آنان را در معرض دید قرار می دهد اجتناب می کنند. در این موارد، حتی ورزش ها و تمرین های فشرده ممکن است به گونه ای قابل توجه عضلات ماهیچۀ ساق پا را، خصوصاً در ارتباط با ماهیچه های بزرگتر ران بزرگ ننمایند.
پروتز ساق پا همچنین می تواند برای تصحیح بدشکلی های ناشی از جراحت یا بیماری های عصبی که به تخریب عضله می انجامد مورد استفاده واقع شوند. چنین ناهنجاری هایی شامل، فلج اطفال، کجی یا پیچش پا، یا ستون فقرات شکاف دار می باشند. پروتز ساق پا با استفاده از ایمپلنت های نرم سیلیکونی می تواند این عارضه های مشکل ساز را برطرف می کند.
مردان و زنان به دلایل مختلفی به دنبال انجام اعمال پروتز ساق پا هستند. با اینکه مردان نوعاً در جستجوی ایجاد ظاهری هستند تا بر روی حجم عضلۀ ساق پا تاثیر بگذارد، زنان معمولاً بنا به مقاصد تعادلیِ اندام ها، می خواهند که پایین پا چنان شکل گیرد تا با ران هایشان بیشتر تناسب داشته باشد.
بدنسازان به طور سنتی به دنبال بهبود پویایی این گروه عضلانی که به سختی توسعه می یابد، هستند. بسته به نزدیکی عضله شکم در رابطه با زانو و مچ پا، فرد می تواند یک عمر خود را صرف کار روی رشد عضلات کند و نتایج کمی ببیند. معمولاً آن دسته از افرادی که شکم عضلانی دارند، اغلب جایگذاری بلند نامیده شده، و با مشکلات بسیاری در ساختن تودۀ ماهچیۀ ساق پا به دلیل کمبود یا فقدان عضلۀ محکم در آن ناحیه مواجهند.
اشخاصی که این روش را انجام می دهند معمولاً می توانند تودۀ عضلۀ بیشتری را ایجاد کنند، با لحاظ کردن این فقدانِ تعریف، که این خود اغلب همراه با نوع جایگذاری بالای عضله همراه می گردد. خوشبختانه، پیوندها یا پروتز ساق پا می تواند مشکل هر دو سناریو را با افزودن توده و همین تعریف حل کند. بهتر است بیشتر دربارۀ بدنسازان و پروتز ساق پا مطالعه داشته باشید.
یک عنصر مهم در تعیین اندازه و شکل مناسب، مبتنی بر مهارت جراح است که می تواند نسبت ها را به درستی ارزیابی کند، و به درستی پیوند را کاشت و قرار داده و از این طریق می توان بعد از عمل، هرگونه تغییر را پیش بینی کرد. به طور کلی، هر فردی با حفظ میانگینِ شرایط فیزیکی یا برخورداری از وضعیت سلامتی خوب می تواند کاندیدای جراحی پروتز ساق پا باشد.