انواع پروتز گونه:

امروزه انواع مختلف ایمپلنت ها وجود دارد که به شکل های مختلف برای بزرگ کردن گونه، پر کردن گود رفتگی زیر استخوان گونه یا به صورت ترکیبی برای انجام هر دو حالت درمانی فوق مورد استفاده قرار می گیرد. رایج ترین نوع ایمپلنت های امروزی از سری انواع پروتز گونه از سیلیکون ساخته می شوند. ایمپلنت های ساخته شده از سیلیکون برای سی سال مورد استفاده بوده است و هدف آنها ایجاد ایمپلنت های دائمی می باشد. همچنین ایمپلنت های سیلیکون دارای قابلیت پذیرش بسیار مناسب هستند و توسط بدن پس زده نمی شوند، اما برای اجتناب از عفونت آنها نیاز به مراقبت های خاص وجود دارد. بهترین ماده برای ایمپلنت های صورت سیلیکون است. از این ماده برای سال های طولانی در بدن و نیز در بسیاری از روش های درمانی و ابزارهای جراحی استفاده می شود.
هنگامی که سیلیکون روی استخوان قرار می گیرد، بیمار آن را شبیه استخوان خود حس می کند. مزیت اصلی این ماده در اینست که با توجه به نرم بودن آن، سیلیکون می تواند با آناتومی بدن خود را تطبیق دهد و هیچ گاه لبه تیز پیدا نمی کند. شاید بزرگترین مزیت این ماده در این موضوع باشد که اگر ایمپلنت سیلیکون نیاز به برداشتن یا جایگزینی داشته باشد، امکان انجام عمل برداشتن پروتز گونه به سادگی وجود دارد. برخی از ایمپلنت ها از پلی اتیلن متخلخل ساخته می شوند و بطور بالقوه می توانند مشکلات زیادی در زمان نیاز به برداشتن یا جایگزینی آنها در صورت نیاز ایجاد کنند. این ایمپلنت ها امکان رشد بافت نرم را فراهم می کنند و در زمان برداشتن باعث خارج شدن بافت و یا خالی شدن بافت نرم می شوند. در زمان خارج کردن ایمپلنت نباید بافت و عضلات متصل به آن خارج شوند و برخی جراح ها از خارج کردن اینگونه ایمپلنت ها امتناع می کنند، زیرا خطر آسیب رسیدن به بافت و عصب در این حالت زیاد است. مشکل دیگر استفاده از ایمپلنت های سخت در این است که این ایمپلنت ها نمی توانند با ساختار زیرین خود منطبق شوند و به همین خاطر ممکن است بیمار با یک لبه یا برآمدگی هنگام استفاده از آنها مواجه شود. با در نظر گرفتن این مسائل، استفاده از این ایمپلنت ها فقط در زمانی بدون مشکل است که ایمپلنت برای همیشه استفاده شود و نیازی به برداشتن آن وجود نداشته باشد. در واقعیت، بسیاری از مواد مختلف وجود دارند که می توان از آنها برای ایمپلنت استفاده کرد.