بازسازی صورت با جراحی:

جراحی های بازسازی صورت بعضی اوقات به سادگی تحت عنوان “عمل جراحی لبخند” شناخته می شوند، اما در واقع چندین روش مختلف وجود دارد که می توان از طریق آن ها این جراحی را انجام داد. ممکن است نوع رویکرد جراحی بسته به سن بیمار، نوع و مدت فلج صورت متفاوت باشد.
جراحی بازسازی صورت یا جراحی لبخند ممکن است به دو گروه گسترده تقسیم شود. گروهی برای دستیابی به تقارن بهبود یافته در حالت استراحت، اما بدون حرکت (مراحل استاتیک) و گروهی برای ایجاد حرکت فعال طراحی شده اند.
جراحی لبخند استاتیک شامل موارد زیر است:
تسمه ثابت
انقباض دینامیکی لب پایین
جراحی پلک
جراحی لبخند دینامیک شامل موارد زیر است:
انتقال قدامی دیاستریک
تکنیک های عضله تمپرالیس
میوپلاستی Labbé
ترمیم اعصاب، انتقال و پیوند
پیوند عصب صورت
آناستوموز هیپوگلوزال صورت
فلپ های عضلانی
سراتوس قدامی
بازسازی صورت:
لبخندها پس از عمل جراحی بازسازی صورت در بیماران فلج صورت باز می گردند.
یک تیم جراحی با اصلاح یک عمل پیوند عضلانی راهی برای بازگرداندن لبخند به چهره بیمارانی که با نقایص هنگام تولد، سکته مغزی، تومورها یا فلج بل مواجه هستند، پیدا کردند.
کوفی بواهن، استادیار جراحی گوش و حلق و بینی و جراحی سر و گردن و پوست در جانس هاپکینز می گوید: “لبخند به عنوان مهمترین علامت برای ابراز احساسات مثبت است و وقتی فردی لبخند نمی زند مورد قضاوت قرار می گیرد که شاید عصبانی است.”
بواهن می گوید: “پیش از این، بهترین چیزی که در بیشتر اوقات می توانستیم با عمل جراحی ایجاد کنیم، لبخند زدن بود که در آن مانند مونا لیزا در نقاشی معروف داوینچی، گوشه های دهان لبخند می زد. لبخند شاد و واقعی لبخندی است که در آن لب ها به سمت بالا حرکت می کنند، دندان ها دیده و چشمان باریک می شوند. اکنون ما می توانیم یک لبخند واقعی را بازیابی کنیم.”
در روش اصلاح شده، از ماهیچه های گراسیلیس استفاده می شود، تا لبخندی استاندارد ایجاد شود که دندان ها و لثه ها را در هر دو طرف صورت نشان دهد.
بوها می گوید، فلج صورت یک طرفه باعث ایجاد بی حوصلگی و اضطراب اجتماعی می شود و باعث می شود افرادی که آن را دارند هنگام صحبت و غذا خوردن در مقابل دیگران با مشکل مواجه شوند. همچنین تمایل به افتادگی و مشکل در پلک زدن ایجاد می شود که این امر می تواند باعث خشکی و ناراحتی چشم ها شود.
پزشکان قبل از عمل، نوع، زاویه و میزان لبخند را در قسمت غیر فلج صورت بیماران اندازه گیری می کنند. در حین عمل، عضلات جدید را به گونه ای قرار می دهند که لب ها را به سمت بالا بکشد تا در هنگام انقباض، لبخند کاملا ایجاد شود. سپس رگ های خونی و یک یا چند نوع عصب را از طرف غیر فلج صورت به طرف فلج شده پیوند می دهند.
بوها می گوید، ایده این بود كه وقتی اعصاب طرف غیر فلج سیگنالی را برای عضله ارسال کرده و لبخند ایجاد می كنند، این كار را برای طرف فلج صورت نیز انجام دهند.
با گذشت چهار ماه از عمل، همه شرکت کنندگان در جراحی پیوند عضله عملکرد خوبی داشتند. به طور متوسط، هر فرد هنگام لبخند زدن، سه دندان اضافی را نشان می داد. در هنگام لبخند، لثه از متوسط 5/31 میلی متر قبل از عمل به 7/43 میلی متر بعد از عمل افزایش یافته بود. در چهار بیمار چروک شدن چشم در هنگام لبخند زدن مشاهده شد. جراحان همچنین می گویند عدم تقارن یا اختلاف بین گوشه های هر طرف دهان، از 9.1 میلی متر به 4.5 میلی متر در بعد از عمل مفید بوده است و لبخند آن ها را طبیعی تر کرده است.
“از نظر من، خوشحال شدن كودكی كه هرگز لبخندی نزده است یا كسی كه لبخند خود را پس از فلج شدن از دست داده است و اکنون می تواند لبخند بزند، بسیار خوشایند است. در گذشته ما لبخندهای مصنوعی را بازیابی می کردیم و حالا لبخندهای جدید بیماران ما آنقدر طبیعی است که شما نمی توانید به آنها نگاه کنید اما لبخند نزنید.”
بیمه معمولاً این روش را به عنوان یک عمل جراحی بازسازی صورت پوشش می دهد. اما در مواردی که تحت پوشش قرار نمی گیرد، هزینه نسبتا بالایی در انتظار بیمار است.
بیشتر افراد مبتلا به فلج صورت، با هر میزان فلج بودن، گزینه مناسبی برای این روش هستند. بیماران دارای عضله گراسیلیس ضعیف میتوانند به جای آن از عضلات جایگزین استفاده کنند.