جراحی بینی استخوانی و گوشتی:

همانطور که پیشتر نیز گفته شد، بینی افراد در ایران به دو دسته استخوانی و گوشتی تقسیم می شود. این تقسیم بندی اساس علمی خاصی ندارد ولی در ایران جراحان از این اصطلاحات جهت ارتباط راحت تر با بیماران به کار می برند. تفاوت اصلی بین این بینی ها ناشی از ضخامت پوست بینی می باشد. اگر چه پوست ضخیمی بینی گوشتی را پر می کند ولی در مقابل بینی های استخوانی دارای پوستی نرم و لایه ای چربی می باشد. بینی گوشتی بیشتر قابلیت شکل پذیری دارند در حالی که بینی های استخوانی قابلیت کوچکتر شدن و شکل دادن را دارند.
طی یک جراحی بینی، هر دوی این ویژگی ها نیاز می باشد. جراح باید برای شکل دهی نوک بینی قادر به جمع کردن اطراف بینی باشد، وظیفه ای که در حین سادگی، بسیار سخت می باشد. در طول جراحی انحنا و پیچش سپتوم ( جداسازی غضروفی که سوراخ های بینی را به دو قسمت تبدیل می کند) اصلاح می شود. به منظور اصلاح برآمدگی فوقانی بینی، قبل از عمل یک جراح ماهر باید عدم آسیب به تنفس بیمار را تایید کند.
بینی گوشتی یا آفریقایی:
در واقع می توان گفت که کسب نتیجه رضایت بخش از جراحی بینی گوشتی بسیار سخت تر از نوع استخوانی آن می باشد و برای جراحی باید هزینه زیادی صرف جراح شود.
برخلاف نام انواع بینی ها، بینی گوشتی مقدار زیادی گوشت یا عضله در خود ندارند بلکه دارای:
پوستی ضخیم و چرب با حفرات آشکار
نوک پهن واجد چربی
تیغه بینی پهن
قسمت تحتانی پهن
غضروف بینی ضعیف تر
تیغی بینی مرتفع از نیم رخ
این خصوصیات سبب پهن و حجیم شدن بینی و از بین رفتن خطوط بینی می گردد تا زیباتر شود.
انواع بینی گوشتی (آفریقایی) و ملاحظات جراحی مربوطه:
در اینجا به شرح انواع مختلف بینی های آفریقایی می پردازیم:
بینی گوشتی با حفره های بزرگ و غدد چربی فعال
بعضی از بینی گوشتی دارای حفرات بزرگ و غدد چربی در زیر پوست می باشند که این پوستها، پوستهای چرب نامیده می شود. برای پوست این افراد لیزر درمانی یا رژیم های غذایی کم نمک توصیه می شود. برای بیمارت تحت درمانهای کنترل چربی، جراح معمولا انجام جراحی را به شش ماه بعد از اتمام روند درمانی شان موکول می کند.
بینی گوشتی دارای غدد چربی غیرفعال:
بعضی از بیماران دارای بینی گوشتی و غدد غیرفعال بینی های قرمز رنگی دارند. در جراحی این گونه بینی ها، جراح با استفاده از استخوان و اسکلت محکم زیر پوست ضخیم بینی، شکل بسیار زیبایی را می سازد. گاهی اوقات جراح پوست بینی و غضروف را به دلیل جلوگیری از تجمع بافت اضافی و ترشحات در نوک بینی، به هم نزدیک می کند.
جراحی بینی گوشتی:
یک مثال خوب از بینی گوشتی بینی های آفریقایی است. پوست بینی آنها ضخیم است و غضروف شان ضعیف و نازک می باشد. روش های جراحی قدیمی بینی گوشتی کارایی لازم را نداشت، چون بعد از مدتی غضروف خارج شده به حالت قبلی خود باز می گشت. امروزه احتمال بازگشت شکل یا افتادگی بین تقریا نزدیک به صفر است چون تقویت غضروف نیز همزمان با تشکیل ساختار بینی انجام می شود.
در تکنیک های جدید جراح جهت تقویت غضروف های نوک بینی،غضروف های میان سپتومی را به نوک بینی منتقل می کند. در جراحی بینی گوشتی، حفظ تناسب صورت بسیار حیاتی می باشد. اگر بینی خیلی کوچک شود یا اگر انحرافات آن به شدت افزایش یابد، ممکن است تنفس برای فرد مشکل گردد.