عمل جراحی لیفتینگ سینه:

جراحی لیفتینگ سینه سنتی که به نام ماستوپکسی نیز شناخته می شود معمولا شامل خارج کردن پوست اضافه است. سپس بافت باقی مانده سینه به سمت هم کشیده شده و به هم بخیه زده می شوند. این فرایند سینه را سفت کرده و در عین حال آن را بالا کشیده و لیفت می کند. انواع مختلفی از لیفتینگ سینه وجود دارد که به مقدار افتادگی، موقعیت قرارگیری نوک پستان و میزان شلی پوست بستگی دارند.
لیفت هلالی (برش هلالی):
در این روش، برش فقط در بالای ناحیه اورئال (هاله تیره رنگ دور سینه) انجام می شود. این تکنیک برای افرادی که افتادگی سینه هایشان کم هست مورد استفاده قرار می گیرد. وقتی که بیمار می خواهد سینه اش ظاهر خوش فرم تری داشته باشد که با لیفت تنها به آن نمی رسد این عمل با جراحی زیبایی پروتز سینه ترکیب می شود. در این عمل زخم ها به خوبی پنهان می شوند و وقتی بهبود پیدا کردند اغلب تقریبا محو می شوند و به چشم نمی آیند.
لیفت آرئولار (لیفت دوناتی یا لیفت دایره ای):
در این روش، برش در اطراف هاله سینه ایجاد می شود. این روش یک لیفتینگ جزئی در سینه ایجاد می کند که برای افرادی که افتادگی جزئی دارند طراحی شده است. این عمل گاهی با عمل جراحی زیبایی سینه ترکیب می شود مثلا زمانی که خانمی قصد دارد سایز هاله دور سینه را کم کند یا بی قرینه بودن نوک سینه ها را درمان کند. زخم های ایجاد شده در طول ناحیه آرئول (هاله دور پستان) به خوبی پنهان می شوند.
لیفتینگ عمودی سینه (لیفتینگ آبنباتی شکل):
در این روش، یک برش اطراف هاله سینه ایجاد می شود و همچنین یک برش عمودی که از پایین هاله سینه شروع شده و به شکل عمودی تا چین زیر سینه ادامه پیدا می کند و چیزی شبیه آبنبات چوبی به نظر می رسد. این نوع لیفتینگ برای سفت کردن و لیفت سینه استفاده می شود. و همین طور می توان برای تغییر شکل گسترده سینه از این روش استفاده کرد. میزان زخم ایجاد شده توسط این روش متوسط است.
لیفتینگ لنگری (لیفتینگ T معکوس یا لیفت کامل سینه):
در این روش، یک برش در اطراف هاله سینه، یک برش عمودی از زیر هاله سینه تا چین زیر سینه و یک برش افقی در طول چین زیر سینه و در هر دو سمت ایجاد می شود. اغلب برای زنان با افتادگی شدید سینه یا برای افرادی که می خواهند سایز سینه را کاهش دهند پیشنهاد می شود. از بین همه این تکنیک ها لیفتینگ لنگری بیشترین سفتی و تغییر شکل را در سینه ایجاد می کند. با این که این روش باعث ایجاد زخم می شود اما به طور کلی می توان گفت با گذشت زمان جای زخم ها (اسکارها) محو می شوند.