نحوه انجام پروتز ساق پا:

ایمپلنت ها از لحاظ ابعاد از 10 اینچ طول و 6 اینچ عرض متفاوتند – اما عموماً بسته به مهارت جراح و تجربۀ وی در ایجاد ساختار نهاییِ قطعۀ سیلیکون متنوعند – و معمولاً همگی با ضخامتی حداکثر نه بیش از 1 اینچ پیچ می شوند. آنها در برش هایی 3 سانتیمتری واقع در زیر استخوان باسن و در مجاورت استخوان بند دوم بزرگتر (Greater Trochanter) قرار داده می شوند. آنها درست در زیر وجه عضلۀ مجاور قرار می گیرند، که سبب مخفی شدن کلّی آنها از فضای بیرونی میگردد. ایمپلنت های زیبایی مفصل ران اغلب به همراه سایر روش های زیبایی شناسی مانند لیپوساکشن یا ایمپلنت پستان انجام می گیرند.
در حین دوران بهبودی پس از جراحی پروتز ساق پا چه انتظاری میتوان داشت؟
در هنگام مراجعه به مطب قبل از عمل، پاها اندازه گیری می شود و ایمپلنت های مناسب به ترتیب سفارش، استریل و آماده می شوند. در روز عمل، بیمار تحت بیهوشی عمومی قرار می گیرد و روی میز اتاق عمل روی شکم قرار می گیرد. برش در ناحیه عضله گاستروکنمیوس ایجاد می شود. حلقه یک پوشش الیافی از خود ماهیچه است. از ابزار ویژه ای برای ایجاد جیب بین این حلقه و عضله زیرین استفاده می شود. این شکاف به اندازه کافی بزرگ است که ایمپلنت در آن ایمن باشد. در طول این برش، برای کنترل هرگونه خونریزی که معمولاً بسیار کم است، مورد توجه دقیق قرار می گیرد. سپس کاشت ایمپلنت به آرامی در شکاف وارد می شود و از همان تکنیک برای قرار دادن ایمپلنت دوم در همان پا استفاده می شود. پا از نظر معاینه مورد بررسی قرار می گیرد و اگر نتیجه خوب به نظر برسد، برش در حلقه با بخیه بسته می شود. فرد به حالت رو در رو برگردانده می شود و به اتاق ریکاوری منتقل می شود.
دوره ریکاوری را می توان به بهبودی جراحی کوتاه مدت و بهبودی طولانی مدت زیبایی تقسیم کرد. بهبودی بعد از عمل در هفته اول یا همان هفته اول است. در این مدت به فرد دستور داده می شود که در اطراف خود پیاده روی کند اما هنگام دراز کشیدن یا نشستن پاهای خود را بالا نگه دارد که تورم را کاهش می دهد و در نتیجه ناراحتی را کاهش می دهد.
روز اول یا دو روز اول بیمار در رختخواب است که پاها بالاتر از زمین است اما با کمک همراه استحمام می کند و حتی ممکن است مسافت های کمی را طی کند. بعد از گذشت دو روز، پانسمان ها برداشته می شوند و فرد مورد تشویق قرار می گیرد تا روال جدی تری از پیاده روی را شروع کند. این امر به عضلات اجازه می دهد كه به داشتن ایمپلنت ها عادت كنند و به پوست پاها اجازه می دهند كه شروع به كشش و احساس راحتی بیشتری كنند.
بعد از برداشتن لباس ها، فرد ممکن است دوش روزانه کوتاه بگیرد. بعد از هفته اول یا بیشتر، فرد معمولاً احساس راحتی بیشتری در راه رفتن در مسافت های بیشتر، خواهد داشت، حتی اگر کمی به سختی راه برود. معمولاً فرد بعد از دو تا سه هفته عادی تر راه می رود اما بسیار متغیر است. این همان آغاز مرحلۀ بهبودی درازمدت است.
در مرحله بهبودی طولانی مدت است که دو تا سه هفته بعد از عمل راه رفتن طبیعی تر شروع می شود و پوست شروع به کشش می کند و ظاهر براق خود را از دست می دهد. ممکن است در اطراف برش ها کبودی کمی وجود داشته باشد ولی این شروع به ناپدید شدن می گردد. یک داروی ویژه پیشگیری / کاهش اسکار حدوداً دو تا سه هفته بعد از عمل تجویز می شود. هیچ فعالیت جدی مانند وزنه برداری، دوچرخه سواری، دویدن و غیره وجود ندارد. معمولاً حدود یک یا دو ماه بعد از عمل می توان به آن فعالیت ها ادامه داد اما به هرگونه ناراحتی یا تورم مداوم بستگی دارد و از فردی به فرد دیگر متفاوت است. بدون عوارض، فرد معمولاً در ماه یا دو ماه بعد از جراحی به فعالیتهای کامل و بدون محدودیت بر می گردد. معمولاً بیمار در طی 4-6 هفته به انجام فعالیت های بدنی کامل باز می گردد.