درباره شنوایی سنجی:

شنوایی سنجی يك واژه پزشكي است كه به معناي آزمودن شنوايي به كار مي رود. در شنوايي سنجي بررسي مي شود كه آيا مشكلي در مكانيسم هاي مختلف كه به ما امكان شنيدن صداها را مي دهند وجود دارد يا خير.
چه عواملي سبب افت شنوایی مي شوند؟
آسيب به هر قسمت گوش مي تواند سبب افت شنوايي شود. اگر مشكلي در كانال گوش يا گوش مياني باشد، سبب مشكلي به نام كم شنوايي رسانش مي شود. در كم شنوايي رسانش، جابه جايي صدا (انتقال) مسدود مي شود يا به گوش مياني منتقل نمي شود. ناشنوايي رسانش دلايل مختلفي دارد و به افت شنوايي دائمي يا موقت منتهي مي شود. يك علت رايج آن در كودكان جمع شدن مايع در فضاي گوش مياني است كه گوش سريشي ناميده مي شود. اگر حجره پر از مايع گوش كه حلزوني ناميده ميشود يا عصب شنوايي به درستي كار نكنند سبب افت شنوايي حسي-شنوايي مي شود. معمولا اين بدان معنا است كه ياخته هاي مويي در حلزوني به درستي كار نمي كنند و يا مشكلي در عصب شنوايي وجود دارد و بنابراين مقداري يا كل صداها به مغر فرستاده نمي شوند. كم شنوايي حسي - عصبي اغلب دائمي هستند. مي توانند خفيف، متوسط يا شديد يا عميق باشند و يك گوش يا هر دو گوش را تحت تاثير قرار دهند.
شنوایی سنجی چگونه عمل مي كند؟
تست هاي مختلفي براي بررسي توانايي شنوايي وجود دارند. اين تستها بر اساس فرد تست شونده و علت انجام آن متفاوت است. نوزادان وقتي صدايي مي شنوند قادر نيستند بگويند كه صدا را شنيده اند و بنابراين از شيوه هاي خاصي براي آنها استفاده مي شود. در كودكان اصول تست ممكن است مشابه بزرگسالان باشد اما شيوه انجام آزمونها ممكن است تفاوت داشته باشد تا بتوان دقيق ترين نتايج را به دست آورد. آزمايشات تكميلي ديگري نيز وجود دارد كه به كمك آنها مي توان ميزان عملكرد گوش مياني و مغز را در مسير شنوايي تعيين كرد.
رايج ترين آزمون هاي شنوايي در زير ارائه شده اند.
آزمايش كودك تازه متولد شده:
آزمون otoacoustic emissions (گسيل هاي صوتي گوش) (OAE) يك شيوه ساده، بدون درد و سريع براي غربال گري نوازدان تازه متولد كم شنوا است. يك گوشي حاوي يك ميكروفن و يك بلندگوي كوچك در گوش قرار داده ميشود. بلندگو صداهاي تيك تيك در گوش ايجاد مي كند. اين صداها به حجره پر شده از مايعي به نام حلزوني منتقل ميشود. اگر حلزوني به درستي كار كند، با پس فرستادن صدا به كانال گوش پاسخ مي دهد. اين پاسخ توسط ميكروفن تشخيص داده مي شود. اين آزمون اين قدر حساس است كه حتي كم شنوايي هاي ناچيز را هم مي توان با آن شناسايي كرد. اگر پاسخ خوب باشد ديگر به بررسي بيشتر نيست. گاهي در زمان اين آزمون، پاسخ شناسايي نمي شود. اين مي تواند نشانه كم شنوايي باشد اما ابتداعا بايد آن را به خاطر عوامل ديگر دانست. دليليش مي تواند اين باشد كه نوزاد مغشوش بوده، در اتاق سر و صدا بوده و يا بعد از تولد هنوز مقداري مايع در گوش مانده است. اغلب اين تست دوباره تكرار مي شود و اگر باز هم پاسخ مناسبي دريافت نشد سپس با آزمون ديگري كه automated auditory brainstem response (AABR) ناميده ميشود دوباره تست گرفته مي شود.
در AABR يك گوشي كوچك در گوش نوزاد صداهاي تيك ايجاد مي كند. اگر نوزاد اين صداها را بشنود، با سنسورهايي كه بر روي پوست نوزاد نصب شده اند مي توان سيگنال موجود در عصب شنوايي را اندازه گيري كرد. صدا تا ميزان خاصي بلند مي شود. اگر با اين كار پاسخي دريافت نشد به تستهاي بيشتري براي تشخيص نياز خواهد بود. هم تست OAE و هم AABR زماني بهترين نتيجه را دارند كه كودك خوابيده باشد چون اگر حركت كودك زياد باشد و پاسخ شناسايي شده خيلي كم باشد مي تواند پنهان شده و شناسايي نشود.
آزمايش در نوزادان و كودكان كوچكتر:
در كودكان از شيوه اي كه visual reinforcement audiometry (شنوايي سنجي ديدار پاداشي) ناميده ميشود استفاده ميشود. در اين آزمون كودك صداهايي را ميشنود كه از طريق اسپيكرهايي در اتاق آزمايش پخش ميشود. وقتي كودك صداها را مي شنود و سرش را به طرف صدا مي چرخاند جايزه اي دريافت مي كند كه اغلب يك پاداش ديداري مثل نورهاي چشمك زن يك اسباب بازي است. فردي كه شنوايي كنترل را آزمايش مي كند به تقويت اين رفتار با هر بار جايزه دادن به كودك در زماني كه به طرف صدا بر مي گردد ادامه مي دهد. سپس فردي كه شنوايي كودك را آزمايش مي كند شنوايي كودك را ارزيابي مي كند تا ببيند آيا به انواع مختلف صداها واكنش نشان مي دهد. با اين كار مي توان كمترين حد صدا را كه كودك ميشنود را شناسايي كرد.
آزمايش در كودكان بزرگتر و بزرگسالان:
براي آزمايش بزرگسالان اغلب از شيوه شنوایی سنجی با صداي خالص استفاده ميشود. در اين شيوه از ماشيني كه شنوا سنج ناميده ميشود براي نواختن مجموعه اي از صداها كه از طريق هدفون شنيده ميشود استفاده ميشود. گام (فركانس، كه با واحد هرتز اندازه گيري مي شود) و بلندي (شدت، كه با دسيبل سنجيده ميشود) صداها متفاوت است. فرد متخصصي بلندي صدا را كنترل و تا حدي آن را پايين مي آورد كه ديگر نتوانيد آن را بشنويد. سپس دوباره آن را بلند مي كند تا دوباره بتوانيد آن را بشنويد. هر دفعه كه صدا را ميشنويد بايد با بلند كردن دست يا فشار دادن دكمه اي علامت دهيد حتي اگر صدا برايتان بسيار نامفهوم و ضعيف باشد. سپس متخصص آزمايش را چندين بار تكرار مي كند وهر بار صدا بم تر ميشود. هر گوش جداگانه آزمايش مي شود.