زنگ گوش:

عارضه زنگ گوش (وزوز گوش) یکی از معدود عوارضی است که این روزها بدون هیچ علت مشخصی بر شمار مبتلایان به آن افزوده می‌شود؛ عارضه‌ای که از داخل سر منشأ می‌گیرد و اصلا منبع بیرونی ندارد. برای همین کاملا استثنایی است. البته این یک تعریف قدیمی از زنگ گوش است چون در سال‌های اخیر با توجه به پیشرفت‌‌های زیادی که صورت گرفته، مشخص شده که وزوز علت و منشأ عصب شناختی دارد به‌ طوری که محققان معتقدند وزوز صدایی است که به خاطر درگیری‌های راه‌های عصبی و قشر مغز اتفاق می‌افتد. یعنی زمانی که سلول‌ها و نرون‌های مغز فعالیت اضافه پیدا می‌کنند. در ادامه با بخش مقالات گوش و حلق و بینی کلینیک مروستی همراه باشید.
این عارضه یکی از اختلالات شنوایی است که فرد را هم از نظر روحی و روانی و هم جسمی درگیر می‌کند و در واقع اسم آن را سرطان دستگاه شنوایی گذاشته‌اند. متأسفانه در این میان علتی هم که بخواهیم برای زنگ گوش معرفی کنیم، وجود ندارد. با این حال زنگ گوش دو نوع است؛ زنگ های فردی و زنگ های عینی. زنگ فردی به این معنی است که فقط خود فرد قادر به شنیدن صدای زنگ است و دیگران نه. ولی در زنگ عینی اگر فردی گوش خود را نزدیک فرد مبتلا بکند، صدای زنگ را خواهد شنید. ولی بیشترین نوع این عارضه به‌ صورت فردی است.
البته گاهی زنگ به‌ علت بروز بیماری‌های دیگر هم می‌تواند باشد. مثل ایجاد تومور روی عصب شنوایی. اگر این بیماری‌ها برطرف شوند، زنگ هم بهبود خواهد یافت. با این حال یک‌ سری اقدامات درمانی برای این عارضه در همه جای دنیا شناخته شده است. این روش‌ها هم شامل درمان‌های پزشکی و هم توانبخشی هستند. در گذشته بیشترین درمان، همان درمان دارویی بود که به تبع خوردن یکسری از داروها عارضه قطع می‌شد ولی این روش به هیچ وجه راه درمان قطعی نبود. اما توانبخشی و استفاده از سمعک راه‌های درمانی دیگری هستند که سال‌هاست مورد استفاده قرار دارند. به این ترتیب که با گذاشتن این ابزار در گوش، صدایی وارد آن می‌شود که دیگر صدای زنگ شنیده نخواهد شد. این ها درمان‌های نسبتا موفقی بودند اما باز هم مؤثر نیستند. چون اگر از گوش برداشته شوند، زنگ همچنان پابرجاست.