کلیات شنوایی سنجی:

صوت دو خصوصیت دارد یکی فرکانس و دومی دسی بل یا شدت آن است. صوت وقتی از یک محیط به محیطی دیگر وارد می شود انرژی آن بازتابش شده و درصد کمی از آن وارد محیط جدید میشود.  ورود صوت از هوا به مایع آب باعث از دست رفتن انرژی زیادی از آن میشود و لذا وقتی در حال ماهی گرفتن هستید با خیال راحت می توانید حرف بزنید چون میزان صدای کمی از محیط بیرون به درون آب وارد می شود. در گوش انسان گیرنده های شنوایی درون مایع قرار داشته و لذا صوتی که از محیط هوای بیرون بدن ما وارد می شود میزان زیادی از انرژی خود را از دست می دهد. گوش انسان با وجود اوریکل و کانال گوش که تقویت کننده فرکانس 3000 هرتز است و نیز با وجود پرده تیمپانی که 18 برابر دریچه گرد است و در نهایت با کمک اهرم های اوستخوانچه ها ، توانسته است این میزان افت شنوائی ناشی از ورود صدا بدرون محیط مایع را جبران کند.
گوش انسان قدرت بالائی دارد و مي تواند فركانس بين 20 هرتز تا 20 هزار هرتز را درك كند اما تنها فركانس هاي 300 تا 4000 هرتز براي درك گفتارحائز اهميت هستند. فركانس 3000 هرتز در درك گفتار نقش مهمي دارد و نتيجه آن در تعيين درصد كم شنوايي مورد استفاده قرار مي گيرد . فركانس 4000 هرتز درتشخيص كم شنوايي ناشي از سر و صدا حائز اهميت است . گوش در ناحيه فركانس هاي مياني بين 1000 تا 1500 هرتز، حساسيت بسيار بالايي دارد . در طبیعت صوت خالص وجود ندارد و آنچه هست صوت هایی با فرکانس و شدت دسی بل متفاوت است. گوش برای شنوائی به لاله گوش ، مجرا ، پرده گوش ، استخوانچه ها ، حلزون شنوایی ، عصب شنوایی و درنهایت ساقه مغز و کورتکس سالم نیاز دارد. محیط گوش میانی هم بایستی فشار نرمال داشته باشد تا پرده تیمپان بتواند حداکثر ارتعاش را داشته باشد.
برای شنوایی سنجی لازم است آستانه شنوائی ، محیط فیزیکی ، سیستم حلزون شنوائی ، سیستم عصبی ، سیستم ساقه مغز و کورتکس شنوایی ارزیابی شوند. با انجام اودیومتری با صوت خالص می توان آستانه ها را بدست آورد ، با انجام تیمپانومتری میتوان محیط گوش میانی را بررسی کرد ، اتوآکوستیک امیشن قادر است حلزون شنوائی را کامل بررسی کند و در نهایت سیستم عصبی با کمک اودیومتری ساقه مغز ارزیابی می شود.
شنوایی سنجی:
در بررسی افت شنوائی اولین قدم شرح حال است. شرح حال دقیق به ما کمک می کند که تشخیص صحیح و درمان مناسب را برای بیمار طراحی کنیم. مراجعه به پرونده های پزشکی بیمار و تست های قبلی وی نیز بسیار کمک کننده است.  قبل از شروع اولين مرحله آزمايش با پرسيدن سوال هاي كلي و خاص مي توان اطلاعات زمينه اي بدست آورد و سپس با پرسيدن سوالات تكميلي اطلاعات كامل تري پيرامون هدف آزمون كسب كرد . در سول پرسیدن هرگز به بیمار جهت ندهید و فقط با سولاتی باز به او اجازه دهید کامل در مورد مشکل خود صحبت کند. با استفاده از اين روش در مدت زمان كمتر ، اطلاعات فراواني درباره بيمار بدست آيد. حتی درحین اتوسکپی میتوانید این سوالات را از بیمار بپرسید. با دقت در شرح حال میتوان راه را برای انتخاب آزمونی مناسب هموار کرد.

1  |  پزشکان بدون مرز  |  بازدید: 1241