بیماری (سندرم) منیر:

در این بیماری فرد دچار سرگیجه های مکرر با مدت طولانی تر می شود این سرگیجه از چند ساعت تا چند روز ممکن است ادامه داشته باشد. در این نوع سرگیجه بر خلاف مورد بالا، شنوایی کاهش می یابد و به همراه آن بیمار از سرو صدای گوش (زنگ گوش) شکایت دارد. معمولا فرد مبتلا قبل از تشخیص، ماه ها از این بیماری رنج می برد. این حالت به دلیل بالا رفتن فشار مایع گوش داخلی ایجاد می گردد و بیماران اغلب دچار استرسهای متعددی در زندگی می باشند. پرهیز از استرسهای محیطی و بهتر شدن حالتهای روحی-روانی به برطرف شدن خود به خود این بیماری کمک فراوانی می کند. دوره این بیماری بسیار طولانی تر از سرگیجه خوشخیم وضعیتی است و درمان آن هم کمی پیچیده تر است. خوشبختانه بسیاری ازعلائم این بیماران با روشهای نوین، قابل کنترل می باشند. در درمان این بیماری ممکن است جراحی گوش داخلی لازم باشد.
التهاب عصب تعادلی:
گاهی تورم و التهاب عصب تعادلی گوش باعث ایجاد سرگیجه می شود. در این حالت شدت علائم ممکن است به حدی باشد که فرد تعادل نداشته و قادر به راه رفتن نباشد. خوشبختانه بوسیله دارو تا حد زیادی می توان شدت علائم را کاهش داد. شنوایی این بیماران نیز طبیعی می باشد.
عفونت گوش داخلی:
این حالت می تواند در اثر ویروس و یا باکتری باشد. متاسفانه این حالت باعث از بین رفتن شنوایی می شود و ممکن است توام با مننژیت و عفونت مغزی باشد.
تومورهای عصب تعادلی:
معمولا تومورهای آن خوشخیم بوده و به دلیل رشد آهسته ای که دارند علائم سرگیجه، کمتر ایجاد می شود. اغلب این بیماران با شکایت وزوز گوش و یا کاهش شنوایی مراجعه می کنند.
بیماری (حرکت) مسافرت:
این بیماری نیز بسیار شایع است ودر مسافرتهای دریایی به عنوان دریازدگی از آن یاد می شود. ولی در مسافرتهای هوایی و یا مسافرت با ماشین نیز دیده می شود. اغلب ما تجربه ای از این حالت را داشته ایم. این نوع سرگیجه تنها سرگیجه ای است که می توانیم با دارو و تدارکات خاص، تا حدودی از آن پیشگیری کنیم. البته این بیماری تنها مربوط به گوش داخلی نیست و بخشهای دیگری از سیستم عصبی نیز در آن دخیل می باشند. بیماریهای دیگری از گوش داخلی نیز می تواند سرگیجه ایجاد کند که توضیح آن پیچیده تر بوده و افراد کمی به آنها مبتلا می شوند. لذا از توضیح آنها اجتناب می شود. سرگیجه به عنوان یک علامت می تواند در بیماریهای دیگری که مستقیما به گوش داخلی مربوط نمی شود وجود داشته باشد. از بیماریهای دیگری که می تواند باعث ایجاد سرگیجه شود می توان از میگرن، بالا بودن چربی خون، بیماریهای عروق مغزی، سکته مغزی و… را نام برد. در این نوع بیماریها اغلب بجز سرگیجه علائم دیگری هم در بیماران می توان یافت که به تشخیص کمک می کنند.
اگر دچار سرگیجه شدیم چه کنیم؟
ابتدا خونسردی خود را حفظ کنید.
اگر در حال راه رفتن هستید سعی کنید به جایی تکیه دهید و یا در جای مناسبی بنشینید تا از خطر افتادن در امان باشید.
به هیچ وجه چشمان خود را نبندید و سعی کنید به یک نقطه ثابت نگاه کنید زیرا در سر گیجه هایی که مربوط به گوش داخلی هستند با نگاه کردن به یک نقطه ثابت، تاحدودی علائم سرگیجه کاهش یافته و تعادل تا حدی برقرار می شود.
اگر همراه با سرگیجه، علائمی مانند سردرد، بی حسی در اندامها، کاهش بینایی و… وجود دارد معاینه توسط یک متخصص مغز و اعصاب الزامی است. لذا در این صورت به بیمارستان مراجعه نمایید.
اگر علائم شما محدود به سرگیجه، کاهش شنوایی و وزوز گوش می باشد، بهتر است برای معاینه به متخصص گوش و حلق و بینی مراجعه نمایید.
برای پیشگیری از “بیماری مسافرت” باید قبل از سفر از داروهای آرامبخش استفاده کنیم، حین سفر مطالعه نکنیم و از چرخش سر به اطراف پرهیز کنیم. ترجیحا بخوابیم و یا به بیرون از وسیله نقلیه نگاه کنیم.
داروهایی که برای کنترل سرگیجه وجود دارد باید به طور صحیح تجویز و استفاده شود زیرا این داروها با اینکه علائم سرگیجه را کاهش می دهند می توانند دوره درمان بعضی از سرگیجه ها را طولانی کنند.