جراحی آکوستیک نوروما:

برای خارج سازی آکوستیک نوروما ممکن است به جراحی نیاز باشد. جراح ممکن است برای خارج سازی آکوستیک نوروما براساس اندازه تومور، وضعیت شنوایی و سایر عوامل از چندین روش استفاده کند. هدف از جراحی خارج سازی تومور، حفظ عصب صورتی برای جلوگیری از فلج صورت و حفظ شنوایی تا حد ممکن می باشد. برای جراحی آکوستیک نوروما از بیهوشی عمومی استفاده می شود و شامل خارج سازی تومور از طریق گوش داخلی یا سوراخی در جمجمه می باشد.
در برخی موارد ممکن است نتوان همه تومور را به طور کامل خارج کرد از جمله اگر تومور به مناطق مهم مغز یا عصب صورت خیلی نزدیک باشد. گاهی اوقات ممکن است خارج سازی تومور به دلیل آسیب حین جراحی به شنوایی، تعادل یا عصب صورتی  سبب بدتر شدن علایم گردد.
عوارض این جراحی عبارتند از:
نشت مایع مغزی نخاعی از محل جراحی
ناشنوایی
ضعف صورت
کرختی صورت
صدای زنگ در گوش
اختلالات تعادلی
سردرد مداوم
عفونت مایع مغزی نخاعی (مننژیت)
سکته یا خونریزی مغزی
روش داخل حلزونی:
پزشکان ممکن است از روش داخل حلزونی برای تومورهایی استفاده کنند که عامل ناشنوایی زیاد گردد یا امکان حفظ آن وجود نداشته باشد. طی این روند جراحی، جراحی برشی را در پشت گوش ایجاد می کند و استخوان ماستوئید که یکی از اجزای گوش میانی می باشد را باز می کند. این استخوان شامل ساختارهایی مهم برای شنوایی و تعادل می باشند. این برش به جراحان امکان دسترسی به تومورهای کانال شنوایی داخلی را می دهد که محل عبور عصب هشتم مغزی می باشد.
این عصب از مغز تا گوش داخلی امتداد دارد. این روش جراحی امکان مشاهده مناسبی از اعصاب جهت حفظ عملکرد صورت فراهم می کند. جراح تومور را به طور کامل یا به اندازه ای که ایمن باشد خارج می کند. گاهی جراح برای دسترسی به تومور اقدام به خارج سازی قسمتی از گوش داخلی به نام حلزون، پردازش اصوات، می کند یا کپسول شنوایی، پوشش استخوانی پوشاننده گوش داخلی، را خارج می کند.
به دلیل خارج سازی قسمتی از گوش داخلی در این پروسسجر جراحی، شنوایی در آن طرف از بین می رود. تعادل مشکلی معمول به حساب نمی آید چون گوش سمت مقابل کل عملکرد را بر عهده خواهد گرفت، اگرچه ممکن است درمان های بازتوانی جهت جبران مقداری از تعادل از دست رفته کارآیی داشته باشد.
به طور کلی روش جراحی داخل حلزونی برای موارد زیر بهترین گزینه می باشد:
تاثیرات شدید تومور بر روی شنوایی
اندازه تومور به قدری بزرگ باشد که حفظ شنوایی امکان پذیر نباشد.
روش رتروسیگموئید:
جراحان ممکن است از روش رتروسیگموئید برای آکوستیک نوروماهای کوچکتر و امکان حفظ شنوایی استفاده می کنند. این روش برای تومورها  خارج از کانل داخلی شنوایی و نزدیک ساقه مغز استفاده می شود. در طول این جراحی ، جراح برشی اضافی در پشت گوش ایجاد می کند تا قسمتی از جمجمه به نام استخوان اکسیپتال را سوراخ کند که در خلف استخوان ماستوئید قرار گرفته است. مخچه قسمتی از مغز می باشد که در بالای ساقه مغز قرار می گیرد.
جراح برای دسترسی کامل به تومور، استخوان را از طریق کانال شنوایی داخلی خارج می کند و امکان مشاهده عصب صورت، عصب شنوایی و ساقه مغز فراهم می شود. اگر خارج سازی کامل تومور سبب آسیب اعصاب یا بافت مغزی گردد، پزشک ممکن است قطعاتی از تومور را باقی بگذارد. قسمتی از جمجمه که برای انجام این جراحی سوراخ شد، بعد از خارج سازی تومور مجددا ترمیم می گردد. چربی خارج شده از ناحیه نافی برای جلوگیری از نشت مایع مغزی نخاعی استفاده می شود.
روش میدل فوسا:
روش میدل فوسا روش جراحی مناسبی برای تومورهای کوچکی است که داخل کانال داخلی شنوایی رشد نکرده است. این روش نیز مشابه با روش رتروسیگموئید جهت حفظ شنوایی کاربرد دارد. جراح برشی در بالای گوش و قسمت خارجی جمجمه ایجاد می کند سپس کانال داخلی شنوایی را خالی می کنند تا تومور آکوستیک نوروما را خارج کنند.
این روش روشی مناسب جهت حفظ شنوایی در اغلب افراد مورد جراحی می باشد. سپس جراح اقدام به ترمیم استخوان می کند و از چربی قسمت های مختلف بدن جهت کمک به بستن محل برش استفاده می کنند.

0  |  دکتر سلام  |  بازدید: 797