خواص درمانی خردل:

خَردَل، نوعی ادویه است که از دانه‌های گیاه خردل بدست می‌آید. برای تهیه این چاشنی دانه‌های خردل را با آب، نمک، آبلیمو و یا سایر مایعات و در مواردی ادویه‌جات و چاشنی‌های دیگر مخلوط می‌شوند تا (خمیر یا سس خردل) بوجود آید.
•    رنگ این سس از زرد روشن تا قهوه‌ای تیره متغیر است.
•    خردل اغلب دارای طعمی تند است.
•    دانه خردل به صورت کامل، پودر شده، روغن و سس خردل استفاده می شود.
 این ادویه که کم کالری و سرشار از فایده است در سراسر دنیا به وفور مورد استفاده قرار می گیرد. دانه خردل به صورت کامل، پودر شده، روغن و سس خردل استفاده می شود.
خردل دارای انواع متنوعی مانند:
•    خردل زرد، خردل آبجوی آمریکایی،
•    خردل دیژون، خردل شیرین،
•    خردل عسلی، خردل میوه‌ای،
•    خردل تند، خردل ایرلندی،
•    خردل استرالیایی، و خردل روسی
•    و بسیاری دیگر می‌باشد.
معمولاً مردم خردل را به صورت سس استفاده می‌کنند که ترکیبی از دانه کوبیده‌ی خردل سفید و سرکه، روغن زیتون، نمک و فلفل است. باید بدانید که این گیاه از نظر طبی گرم و خشک بوده و به دلیل دارا بودن ترکیبات گوگردی، ضدعفونی ‌کننده ای قوی محسوب می‌ شود؛ همچنین برای درمان بیماری‌ها و ناخوشی‌های زیادی موثر است مثل سرماخوردگی، کمردرد، یبوست، سرفه و غیره. رگ‌های خردل سرشار از ویتامین C است و در کشور چین آن‌ها را به عنوان تقویت کننده و برای تصفیه‌ی خون به غذا اضافه می‌کنند. حضور این سس در برنامه غذایی روزانه بسیار مفید است  و نیز دانه‌ های خردل سرشار از کلسیم، منگنز، اسیدهای چرب امگا 3 ، آهن ، روی، پروتئین و فیبر خوراکی هستند. خردل، گیاهی است که مصرف آن به ۵ هزار سال پیش بر می گردد و در رنگ های سیاه، سفید و قهوه ای یافت می شود. این گیاه از قدیم به عنوان یک گیاه دارویی و با خاصیت درمانی مورد استفاده قرار می ‌گرفت. فیثاغورث در قرن ششم قبل از میلاد از خردل برای ساخت بسیاری از داروهایش استفاده می ‌کرد. شاید جالب باشد که بدانید از سالیان بسیار دور، خردل به عنوان یک چاشنی خوشمزه مورد توجه مردم قرار می ‌گرفت.
رومیان باستان اولین ملتی بودند که تصمیم گرفتند برای طعم دادن به غذاهای شان سُس خردل را با ترکیب دانه کوبیده خردل و آبغوره یا سرکه تهیه کنند و به این ترتیب، جهانگردان بسیاری طرز تهیه سس خردل را از رومیان یاد گرفتند و به کشورشان بردند. رومیان دانه خردل را پودر و با سرکه مخلوط می ‌کردند و آن را به جای سس روی سالاد یا غذای شان می‌ ریختند. بسیاری از افراد معتقدند که فرانسویان اولین ملتی بودند که گیاه خردل را کشف و آن را وارد دستور پخت انواع غذاهای شان کردند. آنها با افزودن ادویه ‌های مختلف به آن، توانستند انواع مختلفی از سس خردل را به جهانیان معرفی کنند و آن را در سفره ی مردم دنیا به عنوان یک چاشنی خوشمزه جای دهند. بد نیست بدانید که امروزه بیش از 100 نوع سس خردل با طعم‌ های مختلف در فروشگاه‌ های مواد غذایی سراسر دنیا به فروش می ‌رسد. کشورهای آمریکا، انگلستان، صربستان، آلمان، فرانسه، کرواسی، اتریش، بلژیک، کلمبیا، فنلاند، ایتالیا، هلند، لهستان، اسلواکی، سوئیس و ترکیه از تولیدکنندگان مهم خردل هستند.
سس خردل رژیمی و غیر رژیمی:
سُس ‌های خردلی که در دنیا وجود دارند یا رژیمی هستند یا غیررژیمی؛ سس ‌های خردل رژیمی معمولا از ترکیب دانه خردل با سرکه، روغن زیتون و سیر و فلفل درست می ‌شوند اما سس خردل غیررژیمی را با مخلوط کردن پودر خردل با تخم مرغ و روغن تهیه می ‌کنند. به همین خاطر بسیاری از افراد می‌ گویند که سس خردل غیررژیمی همان سس مایونزی است که کمی خردل به آن اضافه شده است.
 سس خردل به عنوان چاشنی انواع غذا به خصوص انواع ساندویچ، فراورده‌های گوشتی خصوصاً سوسیس و هات‌داگ، مرغ، کباب و انواع سالاد بخصوص سالاد محتوی تخم مرغ و تن ماهی استفاده می گردد و اگر شما دنبال یک طعم جدید و متفاوت هستید، می ‌توانید آن را امتحان کنید. به‌علت خاصیت ضدباکتری خردل لازم نیست در یخچال نگهداری شود زیرا باکتری‌های مضر در ان رشد نخواهند کرد. البته اگر در یخچال نگهداری نشود تندی خود را سریع‌تر از دست می‌دهد و بهتر است در جای بسته، تاریک و خنک نگهداری شود. اگر خردل برای مدت زیادی خارج از یخچال بماند ممکن است طعم تلختری بگیرد. این سس دارای پودر خردل میباشد. لذا برای افرادی که به این ماده حساسیت دارند توصیه نمیگردد. حضور این سس در برنامه غذایی روزانه بسیار مفید است.

1  |  بیتوته  |  بازدید: 1217