درمان های پشتیبان آکوستیک نوروما:

علاوه بر خارج سازی یا توقف رشد تومور، پزشک ممکن است درمان های حمایتی را جهت کاهش علایم یا عوارض آکوستیک نوروما مانند سرگیجه یا اختلالات تعادلی توصیه کنند. ایمپلنت های حلزونی یا سایر درمان ها ممکن است برای درمان ناشنوایی به کار رود.
درمان های بعد از جراحی برای آکوستیک نوروما (وستیبولار شوانوما):
بعد از درمان آکوستیک نوروما، بعضی بیماران دچار ناشنوایی، نشت مایع مغزی نخاعی و آسیب به اعصاب موجود در صورت و سایر اختلالات می شود. جان هاپکینز درمان های تکمیل کننده جراحی را جهت بازتوانی تمامی این افراد پیشنهاد می دهد.
خطرات و عوارض جراحی آکوستیک نوروما:
امکان نوشتن همه عوارض ممکن قبل، حین و بعد از عمل جراحی وجود ندارد. در ادامه به بررسی برخی از عوامل خطر و عوارض مرتبط یا جراحی آکوستیک نوروما می پردازیم. به طور کلی هر چه تومور کوچکتر باشد، وجود عوارض کمتر خواهد بود. با افزایش اندازه تومور، عوارض مربوط به آن افزایش می یابد.
ناشنوایی بعد از جراحی آکوستیک نوروما:
گاهی در جراحی تومورهای کوچک امکان حفظ شنوایی وجود دارد ولی اغلب تومورها بزرگ هستند و نتیجه اعمال جراحی بر روی آنها از دست دادن شنوایی می باشد. بنابراین بعد از جراحی تنها درصورتی می توان شنید که اجزایی از گوش داخلی باقی بماند. امروزه تکنیک های جدیدی جهت کمک به شنیدن صدا در حد قابل قبول برای افراد ناشنوا به وجود آمده است مثل جز کمکی CROS یا جز کمکی متصل به استخوان BAHA.
تینیتوس (صدای زنگ در گوش):
تینیتوس مشابه با قبل از عمل، بعد از جراحی هم همچنان باقی خواهد ماند. در ده درصد بیماران ممکن است این عارضه شدت بیشتری داشته باشد.
اختلالات مزه و خشکی دهان:
اختلالات مزه و خشکی دهان برای چندین هفته بعد از جراحی امری شایع می باشد. در 5 درصد بیماران این اختلالات زمان زیادی طول می کشد.
سرگیجه و اختلالات تعادلی:
در اغلب موارد جراحی آکوستیک نوروما خارج سازی کامل یا جزئی عصب تعادل جهت مکانیسم تعادلی گوش داخلی  ضروری می باشد. عدم تعادل قبل عمل که ناشی از آسیب تومور به عصب تعادلی می باشد معمولا با خارج سازی تومور درمان می گردد.
با این حال ممکن است بعد از جراحی  سرگیجه رخ دهد که حتی تا روزها یا هفته ها می تواند تشدید یابد. در 30 درصد بیماران عدم تعادل تا زمانی طول می کشد که مکانیسم تعادلی موجود در گوش مقابل توانایی جبران عدم تعادل ناشی از گوش تحت جراحی را داشته باشد.
برای برخی از بیماران ممکن است عدم تعادل به ویژه  بهنگام خستگی تا چندین سال ادامه داشته باشد. گاهی اوقات تومور یا خارج سازی آن، منبع خونی خونرسان به ناحیه مغزی مسئول جهت یابی (مخچه) را کاهش می دهد که نتیجه آن اختلال در جهت یابی به کمک حرکات دست یا پا ( آتاکسی) می باشد.

0  |  دکتر سلام  |  بازدید: 760