عوامل شایع سرگیجه:

سرگیجه موضعی پاروکسیسمال خوش خیم: این نوع سرگیجه پس از تغییر در موقعیت سر مانند چرخش در رختخواب، دراز کشیدن، بلند شدن رخ می دهد. این سرگیجه حدود 30 ثانیه طول می کشد و زمانی که سر ساکن می شود متوقف می شود. این سرگیجه می تواند روزها، هفته ها یا ماهها طول بکشد. درمان توسط متخصص گوش و حلق و بینی انجام می شود. این سرگیجه شایع ترین علت سرگیجه پس از آسیب سر است.
بیماری منیر: اختلال گوش داخلی با حملات سرگیجه (ساعتهای پایدار)، تهوع یا استفراغ، و وزوز (صدای بلند) در گوش، که اغلب احساس مسدود شدن یا پر شدن است. معمولا شنوایی نیز کاهش می یابد.
میگرن: بعضی افراد با سابقه سردرد میگرنی (بخوانید: علت و علائم میگرن) قبلی می توانند حملات سرگیجه مشابه بیماری منیر را تجربه کنند. معمولا این سرگیجه با سردرد همراه است، اما می تواند بدون سردرد رخ دهد.
عفونت: ویروس ها می توانند به گوش داخلی حمله کنند، اما معمولا ارتباطات عصبی آن با مغز، موجب سرگیجه حاد (روزهای پایدار) بدون شنوایی می شود (به نام نورونیت ویستیبولار). با این حال، یک عفونت باکتریایی که به گوش داخلی می رسد، می تواند به طور کامل عملکرد شنوائی و تعادل گوش را به طور کامل از بین ببرد و به نام لارینتیت نامیده می شود.
آسیب: شکستگی جمجمه که باعث آسیب دیدن گوش داخلی می شود، سرگیجه عمیق و ناتوان کننده را با حالت تهوع و از دست دادن شنوایی ایجاد می کند. سرگیجه به مدت چندین هفته ادامه خواهد یافت و به آرامی به سمت دیگر (عادی) ادامه می یابد.
آلرژی: بعضی از افراد وقتی که در معرض مواد غذایی یا ذرات هوائی (مانند گرد و غبار، گرده، انباشته، و غیره) قرار می گیرند، سرگیجه و یا حملات سرگیجه را تجربه می کنند.

1  |  آفتاب  |  بازدید: 1146