نحوه تشخیص نوروم آکوستیک:

معمولاً اولین آزمایش انجام شده برای تشخیص نوروم آکوستیک ، تست عملکرد شنوایی است که تعیین می‌ کند که بیمار تا چه اندازه، صداها و گفتار دیگران را می ‌شنود. روی گوش بیمار هدفون مخصوصی قرار داده می ‌شود تا به کمک آن، صداها و یا گفتارهای خاصی را بشنود.
این هدفون به دستگاهی متصل است که واکنش‌ های بیمار را ثبت کرده و میزان کارایی شنوایی وی را می ‌سنجد. آیدیوگرام، ممکن است افزایش “شنوایی سنجی با استفاده از صدای خالص PTA))”، افزایش “آستانه درک گفتار “(SRT) و کاهش “شنوایی سنجی با استفاده از صدای گفتاری”(SD)  را نشان دهد.
پاسخ برانگیخته شده شنوایی ساقه مغز (BAER):
این تست در برخی از بیماران انجام می شود تا اطلاعاتی در مورد فعالیت موج مغزی آن ها در واکنش به اصوات، حاصل آید. بیمار با قرار دادن الکترود روی سر و لاله گوش، از طریق هدفون به این صداها گوش می دهد. الکترودها پاسخ مغز به این صداها را دریافت کرده و ضبط می کنند.
اسکن سر:
اگر آزمایشات دیگر نشان دهند که بیمار احتمالا دچار نوروم آکوستیک است، از تصویربرداری با رزونانس مغناطیسی (MRI) برای تأیید این تشخیص استفاده می شود. MRI به جای اشعه ایکس و کامپیوتر از میدان های مغناطیسی و امواج رادیویی برای تهیه تصاویر دقیقی از مغز استفاده می کند.
این تصاویر “برش” های بصری از مغز را نشان می دهند که می توانند برای ایجاد تصویر سه بعدی از تومور، ترکیب شوند. یک رنگ کنتراست به بیمار تزریق می شود. اگر نوروم آکوستیک وجود داشته باشد، تومور نسبت به بافت طبیعی مغز بیشتر رنگ می گیرد و به وضوح در اسکن ظاهر می شود. ام آر آی معمولاً در کانال شنوایی داخلی، تومور متراکم (روشنی) را نشان می دهد.
درمان نوروم آکوستیک:
بسته به اندازه و رشد نوروم آکوستیک ، سلامت کلی فرد و بروز علائم، ممکن است درمان نوروم آکوستیک از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد. برای درمان نوروم آکوستیک ، پزشک ممکن است یک یا بیشتر از سه روش درمانی احتمالی، همچون: نظارت، جراحی یا پرتو درمانی را پیشنهاد دهد.
نظارت:
اگر شما نوروم آکوستیک کوچکی دارید که رشد نمی کند یا رشد آهسته ای دارد و علائم یا نشانه ای چند دارید یا حتی علائمی هم نشان نمی دهید، ممکن است شما و پزشک تان تصمیم بگیرید که وضعیت را کنترل کنید، به خصوص اگر شما مسن باشید یا به دلایل دیگری کاندیدای خوبی برای درمان تهاجمی تر نباشید.
پزشک ممکن است توصیه کند که معمولا هر شش تا 12 ماه یک بار، آزمایشات تصویربرداری و تست شنوایی منظم، انجام دهید تا مشخص شود که تومور در حال رشد است و سرعت رشد آن تعیین شود. اگر اسکن ها نشان دهند که تومور در حال رشد است یا اگر تومور باعث علائم پیشرونده یا مشکلات دیگر شود، ممکن است لازم باشد که فرد تحت معالجه قرار گیرید.
عمل جراحی:
برای برداشتن نوروم آکوستیک ممکن است به عمل جراحی نیاز باشد. بسته به اندازه تومور، وضعیت شنوایی و سایر عوامل، جراح ممکن است یکی از چند روش را برای از بین بردن نوروم آکوستیک استفاده کند. هدف از جراحی، برداشتن تومور، حفظ عصب صورت برای جلوگیری از فلج صورت و در صورت امکان حفظ شنوایی فرد است.
جراحی نوروم آکوستیک تحت بیهوشی عمومی انجام می شود و شامل از بین بردن تومور از طریق گوش داخلی یا از طریق یک دریچه در جمجمه شما است. ممکن است در موارد خاصی نتوان کل تومور را برداشت. به عنوان مثال، اگر تومور خیلی نزدیک به قسمت های مهم مغز یا عصب صورت باشد.
گاهی اوقات، برداشتن جراحی تومور ممکن است علائم را بدتر کند به طوریکه باعث آسیب شنوایی، تعادل یا اعصاب صورت، در حین عمل شود.
عوارض ممکن است شامل موارد زیر باشد:
نشت مایعات مغزی از طریق زخم
از دست دادن شنوایی
ضعف عضلات صورت
بی حسی یا کرخی صورت
زنگ زدن گوش
مشکل در تعادل
سردرد مداوم
عفونت مایع مغزی نخاعی (مننژیت)
سکته یا خونریزی مغزی

0  |  دکتر سلام  |  بازدید: 1476