بعد از جراحی آکوستیک نوروما:

تومورهای آکوستیک می تواند با سایر اعصاب عصب دهنده عضلات چشمی، صورت، دهانی و گردن تماس داشته باشد. نتیجه ایجاد آسیب در این نواحی شامل دوبینی، کرختی گلو، ضعف صورت و زبان، ضعف شانه، ضعف صدا و سختی بلع می باشد. این مشکلات ممکن است دائمی باشد.
عوارض مغزی و مرگ:
تومورهای آکوستیک در نواحی حساس و حیاتی مراکز مغزی قرار گرفته اند که به کنترل تنفس، فشار خون و عملکرد قلبی می پردازد. همزمان با افزایش اندازه تومور، امکان تماس آن با مراکز مغزی افزایش می یابد و سبب ایجاد اختلال در عروق خونرسانی کننده به این نواحی مغزی می شود.
معمولا انجام جداسازی دقیق  تومور با کمک میکروسکوپ جراحی از عوارض جلوگیری می کند ولی در صورتی که خونرسانی به نقاط اصلی مغزی دچار اختلال شود، عوارض شدیدی ایجاد می شود از قبیل : ناتوانی در کنترل عضلات، فلجی و حتی مرگ. بر اساس تجربیات به ندرت در جراحی های خارج سازی آکوستیک نورومای کوچک مرگ اتفاق می افتد ولی در کمتر از یک درصد تومورهای بزرگ، مرگ می تواند دیده شود.
نشت مایع مغزی نخاعی  بعد از عمل:
جراحی تومور آکوستیک معمولا به طور موقت سبب نشت مایع مغزی نخاعی ( مایع در برگیرنده مغز ) می گردد. این نشت توسط چربی های خارج شده از شکم بسته می شود. گاهی نیاز است محل نشت باز شود و جراحی مجددی جهت بستن آن انجام می شود.
خونریزی بعد از عمل و تورم مغزی:
خونریزی و تورم مغزی ممکن است بعد از جراحی آکوستیک نوروما ایجاد شود. اگر این اتفاق بعد از جراحی اتفاق بیفتد نیاز است تا زخم دوباره باز شود و خونریزی مهار گردد تا مغز توانایی انبساط داشته باشد.
عفونت بعد از جراحی آکوستیک نوروما:
عفونت پس از عمل در کمتر از 15 درصد بیماران اتفاق می افتد. این عفونت معمولا به شکل مننژیت می باشد که مایع مغزی نخاعی و بافت مغزی را تحت تاثیر قرار می دهد. به هنگام بروز عوارض، اقامت در بیمارستان زمان بر می شود. درمان یا استفاده از دوزهای زیادی از آنتی بیوتیک اعمال می شود. این آنتی بیوتیک ها سبب واکنش های آلرژیک، مهار بافت های سازنده خون بدن یا ناشنوایی در گوش سالم می گردد. خوشبختانه این عوارض نادر می باشد.
واکنش نسبت به ترانسفیوژن خونی:
اگر چه بسیار نادر می باشد ولی در برخی موارد نیاز به ترانسفیوژن خون ضروری می باشد. عکس العمل های بد نسبت به ترانسفیوژن یا انتقال خون غیرشایع می باشد. عارضه دیررس ترانسفیوژن عفونت کبدی ( هپاتیت) می باشد که در کمتر از 5 درصد بیماران مشاهده می شود.
به هنگام بروز این عارضه درمان پزشکی ضروری می باشد و گاهی مراجعه به بیمارستان مورد نیاز می باشد. بسیاری از بیماران خون خود را در بانک های خونی نگهداری می کنند تا در صورت نیاز به خود فرد ترانسفیوژن شود. از پزشک خود درباره جزئیات آن پرسش کنید.
بهبودی آکوستیک نوروما:
آکوستیک نوروما سرطانی یا بدخیم نیست و به سایر نقاط بدن انتقال داده نمی شود. تشخیص سریع و درمان مناسب می تواند از عوارض آن ممانعت کند و از کاهش طول عمر جلوگیری کند.
سوالات متداول درمورد آکوستیک نوروما:
سوال: آخرین اطلاعات درباره ارتباط آکوستیک نوروما و استفاده از تلفن همراه چه می باشد؟
در دهه گذشته درباره ارتباط بین استفاده از تلفن همراه و ابتلا به تومورهای مغزی موافقین و مخالفین زیادی وجود داشت. تا سال 1999 بیش از 25 مطالعه منتشر شده وجود داشت که سعی داشت نقش تلفن های همراه را در ایجاد تومورهای مغزی علت یابی کند.
در سال 2011 آژانس بین المللی تحقیقاتی سرطان (IARC) که منبعی کمکی برای سازمان بهداشت جهانی (WHO) می باشد، استفاده از تلفن همراه را به عنوان علتی جهت تشکیل تومور مغزی بیان کرد. IARC استفاده از تلفن همراه را در جمع 266 عامل محیطی خطرناک برای سزطان از قبیل قهوه، استرایوفوم، دود ماشین و کلروفورم قرار داده است.
یک تیم تحقیقاتی 31 نفره متشکل از 14 کشور از جمله ایالت متحده آمریکا، اطلاعات دریافتی از مطالعات سرطان در انسان، حیوانات آزمایشگاهی، مکانیسم ها و سایر اطلاعات مرتبط را ارزیابی  کردند تا به نتایج مورد نظر خود دست یابند. آنها به این نتیجه دست یافتند که بین استفاده از تلفن های همراه بی سیم و ابتلا به آکوستیک نوروما و گلیوما (سرطان بدخیم مغزی ) ارتباط  وجود دارد اما ارتباط موثر بین آنها به اثبات نرسیده است.
به طور کلی تحقیقات نشانگر افزایش ابتلا به آکوستیک نوروما و گلیوما بعد از حدود ده سال استفاده از تلفن همراه می باشد و تاثیرات آن در مغز اطفال بیشتر مشاهده می شود. یک مطالعه منتشر شده در فرانسه در سال 2014 نشانگر این بود که افراد با مدت زمان مکالمه زیاد یا بیش از 896 ساعت، احتمال ابتلای دو برابری به گلیوما یا مننژیوما نسبت به افرادی  دارند که مکالمه کوتاه تری دارند.
سوال: چگونه درباره زمان انجام جراحی تصمیم گیری می شود؟
راهنمایی های کلی براساس اندازه تومور، سن بیمار، وضعیت پزشکی و درمان ترجیحی می باشد. به دلیل خوش خیم بودن تومور در اغلب موارد، معاینه تومور جهت تعیین الگوی رشد و سرعت آن انجام می شود. برای مثال ضرورتی جهت خارج سازی توموری کوچک در فردی 70 ساله نمی باشد. در این گونه موارد تومور مورد معاینات دوره ای قرار می گیرد تا تغییرات آن در طی چندین سال مورد ارزیابی قرار گیرد.
همچنین تومورهای کوچک را می توان به صورت سرپایی از طریق تابش اشعه به جمجمه توسط اشعه درمانی درمان کرد. در 60 درصد موارد می توان می توان قدرت شنوایی را با اشعه درمانی حفظ کرد، میزانی که نمی توان آن را از طریق جراحی حفظ کرد. بنابراین تومورهای کوچک با سرعت رشد پایین پاسخ بهتری به شیمی درمانی می دهند.

0  |  دکتر سلام  |  بازدید: 1458