خواص درمانی چغندر:

چُغُندَر سبزه‌ای است خوردنی که ریشه آن کلفت و گوشتی است و پخته آن از اغذیه لذیذ و شیرین است و برگ چغندر و خود آن را در آش ها و بورانی‌ها داخل می‌کنند و نیز چغندر را در تغذیه حیوانات بکار می‌برند و از نوعی از آن قند و الکل می‌سازند. سبزیی است خوردنی با ریشه بزرگ. گیاهی دوساله که در سال اول برگ های گسترده دارد و ریشه آن اندوخته قندی می‌سازد و در سال دوم ساقه گلدار آن تشکیل یافته اندوخته را بمصرف می‌رساند. ساکارز در برگ های بزرگ چغندر در هنگام روز در برابر نور ساخته می‌شود و شب به ریشه رفته در آنجا ذخیره می‌شود و طبقات متوالی ریشه ضخیم می‌گردد. رنگ ریشه‌های چغندر ممکن است زرد یا سفید یا سرخ تیره باشد. نام گیاهی که بیخ و ریشه آن که در زیرزمین رشد می‌کند انواع گوناگون ریز و درشت و کم شیرینی و پرشیرینی دارد و نوع معروف آن چغندر قند است که در کارخانه‌ها بمصرف تهیه قند می‌رسد و تفاله یا ملاس این نوع چغندر را در تغذیه حیوانات مصرف می‌کنند یا به جای کود در پاره‌ای از کشاورزی ها بکار می‌برند و گونه دیگرش چغندر معمولی است که از پخته آن روستائیان و بعضی اهالی شهرستانها تغذیه می‌کنند و خام آن را نیز بمصرف تغذیه حیوانات علف خوار می‌رسانند.
چغندر داراي پروتئين – چربي – ويتامين هاي A، B1، B2، B3 و C – مواد ازته – مواد قندي و املاح معدني چون فسفر، کلسيم و آهن است. چغندر را از قديم مي شناختند و حتي در حدود چهار قرن قبل از ميلاد با خواص درماني آن آشنا بوده و از آن استفاده مي کردند. چغندر دو نوع است: يک نوع آن چغندر معمولي است به رنگ بنفش تيره و يا قرمز (لبو) و نوع ديگر آن چغندر قند است و به رنگ زرد روشن که اين چغندر به مقدار بسيار زياد در نقاط مختلف دنيا براي استفاده از شکر آن، کشت مي شود. چغندر، گياهي است با برگهاي پهن و درشت يا برگ هاي مخروطي شکل که از آن به همراه ديگر سبزيجات در آش يا خورش استفاده مي کنند، گاهي هم آن را به همراه ماست مصرف مي کنند. چغندر خوب آن است که زياد در خاک نمانده باشد زيرا چغندري که زياد رسيده باشد سفت مي شود. چغندر پير معمولاً گردني باريک دارد و شيارهايي روي آن به وجود مي آيد. چغندر خام، عسل گياهي است و خداوند بعد از عسل، شفا را در چغندر قرار داده است، بر همين اساس مي توان به ارزش چغندر پي برد. براي آنکه پوست چغندر پخته به آساني کنده مي شود، بايد وقتي گرم است از آب گرم بيرون آورده و درون آب سرد قرار دهيد تا به راحتي پوست آن جدا گردد.

آشنایی با خواص و مضرات چغندر:
مصرف چغندر براي درد مفاصل و نقرس مفيد مي باشد.

ترکيبات غذايي – شيميايي چغندر:
چغندر داراي پروتئين – چربي – ويتامينهاي A، B1، B2، B3 و C – مواد ازته – مواد قندي و املاح معدني چون فسفر، کلسيم و آهن است.

خواص غذايي – دارويي چغندر:
• طبيعت چغندر گرم و تر است.
• مصرف چغندر بيماري جذام را از بين مي برد.
• چغندر، عقل را زياد مي کند. چغندر بعلت داشتن ارسنیک و روبیدم از بیماری جذام جلوگیری کرده و همچنین بخاطر داشتن فسفر غذای خوبی برای تقویت مغز بوده و موجب تقویت حافظه و اعصاب می شود.
• لبو داراي مقادير فراوان آهن در کنار ويتامين ((ث)) و اسيد فوليک است که از بروز کم خوني در افراد بويژه دختران جوان ممانعت مي کند.
• املاحي که در شيره چغندر وجود دارد، يک پاک کننده بسيار عالي براي کبد، کليه و کيسه صفراست.
• شيره چغندر يکي از بهترين شيره هاي سبزي است که به ساختن گلبولهاي قرمز خون کمک می کند، خون را تصفيه کرده و جريان خون را بهبود مي بخشد. از اين رو مصرف چغندر به خانمها بسيار توصيه مي شود.
• چغندر اشتها آور، مدر، دافع اسید اوریک ، مقوی ، ملین ، آرام بخش و تصفیه کننده خون می باشد.
• چغندر قرمز يا لبو به دليل داشتن فيبر فراوان که خاصيت کاهش چربي خون را دارد و همچنين اسيد فوليک، بهتر است در سبد غذايي بيماران قلبي و زنان باردار قرار بگيرد.
• برگ چغندر خام ورم طحال را بهبود مي بخشد.
• چغندر مخلوط با آب هويج دفع کننده سنگ کيسه صفراست.

1  |  بیتوته  |  بازدید: 1042