سرگيجه در سالمندان:

سرگيجه، عدم تعادل و زمين خوردن ناشي از آن در سالمندان، يکي از اصلي ترين چالش هاي پيش روي بيمار و متخصصين بوده و موارد متعددي، شناسايي و درمان سرگيجه در سالمندان را در مقايسه با ساير گروه هاي بزرگسالان با دشواري رو به رو مي سازد. بي توجهي به علل سرگيجه هاي سالمندي نه تنها تهديدي بر زندگي و سلامت بيمار و عامل آسيبهاي جسمي-روحي متعدد است، بلکه ميتواند منجر به انزواي فرد از محيط هاي اجتماعي شود.
رشد اخير جمعيت سالمند همراه با افزايش ناتواني هاي جسمي، شيوع سرگيجه و اختلالات تعادلي در اين گروه سني را افزايش داده است. گيجي به اولين عامل مراجعه سالمندان 75 ساله به مراکز درماني تشخيص داده شده و 80% از سالمندان بالاي 75 سال، از سرگيجه و عدم تعادل شکايت دارند. بسياري از اختلالات مرکزي و عروقي شايع در سالمندان تظاهراتي مشابه با سرگيجه هاي خوشخيم محيطي دارند که ميتواند روند تشخيص را با دشواري روبرو سازد. بعلاوه درمانهاي توانبخشي در اين گروه سني به دليل همراه بودن آسيب هاي عصب شناختي و ضعف عضلاني با تاخير همراه است. تظاهرات باليني و ويژگي هاي نيستاگموس هاي توليدي در بيمار سالمند از کليدي ترين يافته ها جهت افتراق سرگيجه هاي محيطي و مرکزي هستند.

0  |  پایگاه مرکز اطلاع رسانی جهاد دانشگاهی  |  بازدید: 1221