سرگیجه خوش خیم (BPPV):

این اختلال یک مشکل مکانیکی در گوش داخلی است. BPPV زمانی رخ می دهد که کریستالهای کربنات کلسیم (اتوکونیا) اتریکول جدا شده و به یک یا چند مجرای نیمدایره ای پر از مایع گوش داخلی مهاجرت می کند. وقتی مقدار کافی از این ذرات در یک کانال نیمدایره ای تجمع کند، این ذرات با حرکت هنجار مایع در این مجاری مداخله می کند و باعث می شود کانال ها، جاذبه را درک کنند! در حالیکه نباید این طور باشد. پس سیگنال خطا به مغز مخابره می شود.
سرگیجه BPPV چرخشی با تداوم کمتر از ۱ دقیقه است. بین حملات برخی از افراد هیچ علامتی ندارند و برخی حس عدم تعادل دارند. این اختلال اثری روی شنوایی ندارد و علایم عصبی ایجاد نمی کند. برای افتراق BPPV از سایر اختلالات که گاهی مشابه BPPV تظاهر می کنند باید به متخصص گوش و حلق و بینی و یا شنوایی شناس مراجعه نمایید.
BPPV اختلال رایجی است و شیوع تقریبی ۱۰۷ از ۱۰۰۰۰۰ نفر در سال دارد. اکثر موارد بدون هیچ علت خاصی رخ می دهد. اما در مواردی چون ضربه به سر، میگرن، عفونت یا بیماری گوش داخلی، دیابت، پوکی استخوان، بستری طولانی مدت و کاهش جریان خون شایعتر است. هیچ شواهدی وجود ندارد که استفاده از دارو به طور قطع بتواند BPPV را کنترل کند. ریت درمان با تمرین ورزشی و مانور درمانی ۹۰% است.
ممکن است توصیه شود چند روز پس از درمان از تغییر شدید موقعیت سر اجتناب کند اما مطالعات جدید شواهدی برای تایید این مسئله نشان نمی دهد. حتی پس از درمان، فرد ممکن است کمی حس گیجی و چرخش داشته باشد اما معمولا زود برطرف می شود. متخصص پس از درمان شما را ارزیابی می کند و از موثر بودن درمان مطمئن می شود. متاسفانه BPPV هر چند وقت یکبار مجدد رخ می دهد و ریت عود مجدد در عرض ۵ سال ۵۰ درصد می باشد بخصوص در BPPV مرتبط با ضربه.
داروهای مهارکننده دهلیزی و ضد سرگیجه معمولا تاثیر خاصی در درمان BPPV ندارد اما در مواردی که سرگیجه بقدری شدید است که فرد نمی تواند مانور درمانی را تحمل کند می توان از داروهای ضد تهوع و سرگیجه و داروهای آرامبخش استفاده کرد تا بتوان مانور درمانی را اجرا کرد.
گردآوری: فرزانه ضمیری عبدالهی (دکترای شنوایی شناسی)