موارد درمانی زنگ مزمن ناشناخته:

زنگ گوش یکی از شکایات رایج در میان مردم است و می توان گفت که خود یک بیماری نیست بلکه نشانه ای از اختلال در سیستم شنوایی است. آمار حاکی از آن است که از هر۵ نفر ۱ نفر مبتلا به زنگ می باشد. علت زنگ گوش می تواند ناشناخته یا بر مبنای وجود یک بیماری باشد. اگر زنگ گوش همراه کم شنوایی باشد فرکانس آن منطبق بر همان فرکانسی است که بیشترین میزان افت را دارد، یا ممکن است یک اکتاو پایین تر باشد. در مواردی که شدت وزوز زیاد است، پردازش های سیستم عصبی مرکزی باعث میشود که در پاسخ به محرک اغراق دیده شود. مثل توجه زیاد به زنگ گوش که در نوع خودش باعث عصبانیت و بی خوابی می شود، همچنین مکانیسم های پردازش نوروفیزیولوژیک و سایکوفیزیولوژیک مرکزی قادر به افزایش پاسخ و توجه به زنگ گوش در فرد میشود بعد از آسیب به حلزون دیده شده است که در مسیر شنوایی مرکزی، rate شلیک عصبی، همزمانی عصبی، نقشه تونوتوپیک تغییراتی بوجود می آید، که موارد گفته شده نه تنها در افراد مبتلا به زنگ گوش وجود دارند بلکه در لوب های پریتال و فرونتال و منطقه لیمبیک هم سلسله تغییراتی رخ می دهد.
زنگ گوش مزمن اغلب همراه با اختلالات دیگر است که میتوانند قبل وزوز یا همراه وزوز وجود داشته باشند. یکی از این مشکلات، اختلالات روحی روانی است که میتوان اضطراب، افسردگی، بی خوابی را نام برد. از طرف دیگر افسردگی و سایر بیماری های روحی روانی یک ریسک فاکتور برای درک وزوز محسوب می شوند، زیرا خود یک عامل افزایش توجه به حساب می آید. در سال ۱۹۹۸ ̨ Biesinger و همکارانش قریب به ۶۰ راه درمانی متفاوت برای درمان وزوز ناشناخته گزارش کردند که در اینجا به مرور چندین رویکرد می پردازیم.
مشاوره (tinnitus counselling) :
برای درمان وزوز ناشناخته اغلب مشاوره بسیار توصیه می گردد، تاثیر مشاوره همراه با سایر روش های درمانی دیگر مثل cognitive behavioural therapy اثبات و گزارش شده است.
(acoustic therapy measures) صدا درمانی:
روش های درمانی شنیداری خود شامل طیفی میشوند که از جمله موارد زیر میتوان به:
صدا درمانی یا تمرکز کردن و متمایز کردن طی مواجهه با نویز با / بدون وسایل کمک شنوایی اشاره کرد، که ممکن است در موارد مبتلا به کم شنوایی محیطی بارز یا کم شنوایی مرکزی موثرتر باشد. یکی از رویکردهای پیشنهاد شده ی دیگر آموزش تمایز شنوایی(auditory discrimination training) می باشد، که بیمار بر اساس تمایز فرکانسی تمریناتی را انجام می دهد. Olze و همکارانش (۲۰۱۰) گزارش هایی در ارتباط با تاثیرات وسایل کمک شنوایی مرسوم و قابل کاشت در کاهش رنجش بیمار منتشر کردند. در مورد وسایل کمک شنوایی مرسوم میتوان اظهار داشت که برخلاف تاثیر خوب آن ها بر افراد از لحاظ میزان اثر در افراد دارای زنگ ضعیف یا متوسط محسوب می شوند. یافته ها نشان میدهند که استفاده ی تنها از سمعک برای درمان وزوز موثر واقع نمی شود.